Το να είσαι θύτης σε μια σεξουαλική παρενόχληση είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνεις. Το να το κάνεις αυτό σε ένα πιτσιρίκι 14 ετών είναι τρεις φορές χειρότερο. Πριν όμως επιχειρήσεις να πάρεις την πέτρα του αναμάρτητου, ας είσαι πρώτα σίγουρος γι΄αυτά που πιστεύεις. Στην περίπτωση του Kevin Spacey τα πράγματα εξελίσσονται με ασχημονίες από όποια πλευρά κι αν το δεις.
Από την μία έχουμε τον Anthony Rapp, έναν ηθοποιό, να κατηγορεί τον Spacey ότι το 1986 τον παρενόχλησε σεξουαλικά. Από την περιγραφή που κάνει προκύπτουν πολλά πράγματα. Αν τα αγγλικά μου δεν με απατούν κι αν δεν έχω μπερδέψει την σημασία της σεξουαλικής παρενόχλησης, ο 58χρονος ηθοποιός στάθηκε στις αραιές περιοχές αυτής της σημασίας.
Ήταν σε ένα πάρτι που έκανε αυτός, ο 14χρονος τότε Rapp δεν παρασύρθηκε σε αυτό το πάρτι, πήγε με δική του θέληση και στο τέλος της βραδιάς που όλοι είχαν φύγει, ο Kevin Spacey είχε γίνει στουπί. Πήγε σε ένα δωμάτιο που ήταν ο Rapp, τον πήρε στην αγκαλιά του και τον έριξε στο κρεβάτι. Το βλέμμα του και η στάση του φανέρωναν μια τάση για σεξουαλική επαφή με τον Rapp. Ο Spacey έπεσε πάνω του, δίχως να ασκήσει κάποια μορφή βίας. Απλώς ο μεθυσμένος του εαυτός εξέφραζε αυτό που πιθανότατα αισθανόταν.
Ο Rapp σηκώθηκε, χαιρέτησε κι έφυγε. Εννοείται πως το συγκεκριμένο περιστατικό δεν περιποίει τιμή σε κανέναν. Όμως…Από την περιγραφή δεν προκύπτει πουθενά ότι ο Kevin Spacey είναι κάτι απ΄όλα αυτά που του προσάπτουν όλοι σήμερα το πρωί. Τα έκανε κι αυτός μαντάρα γιατί συνέδεσε το ομοφυλοφιλικό του outing με το συμβάν στην ανακοίνωση απολογίας του, δύο εντελώς άσχετα πράγματα δηλαδή. Δεν επιχειρώ να αμβλύνω καμία εντύπωση ούτε να στρογγυλέψω γωνίες. Αυτά που διαβάζω λέω. Ένας άνθρωπος δίχως «κόφτη» λόγω του ποτού, δεν έχει καμία συνείδηση ότι απέναντι του βρίσκεται ένας ανήλικος και απλώς εκφράζεται. Αναμφίβολα για μια 14χρονη ψυχή αυτό είναι ένα σοκ.
Μόνο σ΄εκείνη την ψυχή, στον Anthony Rapp υπάρχει δικαίωμα κατακραυγής. Όλο το υπόλοιπο που ακολούθησε εις βάρος του Spacey είναι απαράδεκτο. Να επιχειρούμε να εξισώσουμε κάτι το στιγμιαίο και ασυνείδητο με το κατά συρροήν και απόλυτα συνειδητό. Όχι παιδιά, ο Spacey δεν είναι Weinstein και δεν του αξίζει σε καμία περίπτωση αυτό το σταύρωμα και η αποψίλωση του χαρακτήρα του. Σε αυτά τα 31 χρόνια έχουμε ένα μόλις περιστατικό, για το οποίο ο ίδιος δήλωσε ντροπιασμένος και ζήτησε συγγνώμη. Και μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει κάνει μια σειρά από πράξεις αντίθετες προς αυτή την πράξη. Το ξανατονίζω για να μην παρερμηνευτούν πράγματα. Αυτό το κείμενο δεν επιχειρεί να καθαγιάσει μια πράξη παιδεραστίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης. Επ΄ουδενί. Αν είχαμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο, μόνο για ξήλωμα κάθε πεπραγμένου του θα κάναμε λόγο και για όσους καλλιτεχνικούς ύμνους του έχουν αποδοθεί. Το κείμενο επιχειρεί μόνο να δώσει στα πράγματα την βαρύτητα που τους πρέπει.
Κυρίως, διερωτάται το γιατί είμαστε τόσο εύκολοι στο να διαλύσουμε τον Kevin Spacey, αλλά εξακολουθούμε να κάνουμε «εικονίσματα» στον Michael Jackson. Ο δεύτερος μάλιστα έχει άπειρα ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του, ήταν ένας παιδεραστής. Ο Weinstein είναι ένα κατακάθι που δυστυχώς πλήγωσε πολλές ψυχές κι ευτυχώς χαλύβδωσε μερικές απ΄αυτές.
Αν αφαιρέσουμε τέτοιες περιπτώσεις όπως του Weinstein, νομίζω ότι πολλοί θα επιβεβαιώσουν πως το Hollywood, το Λος Άντζελες γενικά, είναι ένα άντρο περιστατικών όπως αυτό του Rapp. Απλώς διαφέρουν λεπτομέρειες. Οι περισσότεροι ηθοποιοί – άντρες και γυναίκες – έχουν γίνει θύτες «σεξουαλικής παρενόχλησης» εν μέσω μεθυσιού. Απλώς είτε τα θύματα ήταν εξίσου μεθυσμένα για να το θυμούνται είτε παθαίνουν αυτό που έχει αναδείξει η εγκληματολογία. Τον φόβο του αρσενικού να δηλώσει ότι παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από γυναίκα. Σε όλο αυτό το πλέγμα, το να στηλιτεύουν τον Spacey άτομα που έχουν διαπράξει χειρότερα και όχι μια φορά υπό την επήρεια μέθης, είναι το λιγότερο γελοίο.