Άπαντες (ειδικά όσοι οδηγούν σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Κρήτη) γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα πράγματα στο δρόμο έχουν ξεφύγει περισσότερο από ποτέ σε θέματα οδηγικής συμπεριφοράς, ποσότητας και συχνότητας παραβάσεων και επικινδυνότητας.
Οπότε εδώ δεν χωράνε ημίμετρα. Όσοι ισχυρίζονται ότι ο νέος ΚΟΚ έχει αποκλειστικά εισπρακτική στόχευση, είναι αυτοί που κοιτάνε το δάκτυλο αυτού που δείχνει τον ουρανό. Οι εκτός θέματος.
Ασχέτως της οικονομικής κατάστασης της χώρας (και όποιας χώρας, for that matter) τα υψηλά πρόστιμα είναι αποδεδειγμένα ο μόνος αποτρεπτικός τρόπος για να κάνεις ταυτοχρόνως τόσο τον μικροτσούτσουνο Χάμιλτον της γειτονιάς σου όσο και τον εκ φύσεως και (βλακώδους) πεποιθήσεως οδηγό να το ξανασκεφτούν πριν π.χ. παραβιάσουν κόκκινο ή βάλουν στοίχημα με τον εαυτό τους αν μπορούν από το φανάρι του Χίλτον μέχρι το Καλλιμάρμαρο να πιάσουν 160 στο κοντέρ, αδιαφορώντας και στις δύο περιπτώσεις για τις πιθανές συνέπειες της ανοησίας τους.
Η προσαρμογή του ύψους των προστίμων ανάλογα με το εισόδημα του παραβάτη (με εξαίρεση σοβαρές παραβάσεις όπως κατανάλωση αλκοόλ, παραβίαση κόκκινου ή Stop και αντικανονικό προσπέρασμα -εκεί θα κόβονται κώλοι) θεωρητικά δίνει έναν ταξικό χαρακτήρα στον νέο ΚΟΚ, όμως στην πραγματικότητα είναι ακριβώς εντός της γενικότερης φιλοσοφίας πάνω στην οποία δομήθηκε, που είναι η βασική αρχή της αναλογικότητας μεταξύ επικινδυνότητας της παράβασης και επιπτώσεων αυτής στην οδική ασφάλεια.
Λογικό; Λογικό. Σίγουρα λογικότερο απ’ ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα.
Σοβαρή παρέμβαση επίσης στην καρδιά του προβλήματος, είναι αυτή που λέει ότι θα γίνεται άμεση αφαίρεση πινακίδων και άδειας οδήγησης για 60 μέρες αν κάποιος οδηγός α) χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο χωρίς ακουστικά, bluetooth ή ανοικτή ακρόαση, β) παρεμποδίζει ράμπα διάβασης ή χώρο στάθμευσης ΑΜΕΑ, γ) χρησιμοποιεί χωρίς λόγο τη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης, δ) δεν φοράει ζώνη ή κράνος, ε) μεταφέρει μικρό παιδί που δεν κάθεται στο ειδικό παιδικό κάθισμα και στ) πετάει από το αυτοκίνητο αντικείμενο που μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά (βλ. αποτσίγαρο).
Και κάπου εδώ επανερχόμαστε στο ζητούμενο: Ok, το νομικό πλαίσιο το φτιάξαμε και το θωρακίσαμε καλύτερα από ποτέ. Θα σταθούν, ωστόσο, όλες οι εμπλεκόμενες στην εφαρμογή του αρχές στο ύψος των περιστάσεων; Αν όχι τώρα, πότε;
Των οδηγών το αυτί είναι δεδομένο ότι δεν θα ιδρώσει, μέχρι ν’ αρχίσουν να πέφτουν οι «λυπητερές». Αν αυτές δεν πέφτουν ή πέφτουν επιλεκτικά ή (το χειρότερο) πέφτουν αλλά αναιρούνται με σχετική ευκολία λόγω βύσματος, κάναμε μια (ακόμα) τρύπα στο νερό.
Εδώ και τώρα απόλυτη εφαρμογή. Τώρα, που εμπλέκονται ζωές και περιουσίες, που φέρνουν θρήνο και που γίνονται συγκρουόμενα κάθε μέρα. Ειδικά για τις σοβαρές παραβάσεις, ας μην υπάρχει πια «καλός και κακός μπάτσος». Ας υπάρχει μόνο ο «κακός».
Που δεν θα κρύβεται πίσω από θάμνους για να πεταχτεί ξαφνικά και να κόψει κλήση, αλλά που φανερά θα βρίσκεται εκεί για να εφαρμόζει το νόμο και να προστατεύει τους προσεκτικούς από τους άφρονες. Θα φανεί σαν βούρδουλας στην αρχή, αλλά πολύ γρήγορα θα γίνει συνείδηση.
Οφείλει να γίνει.