Ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλα κινούνται γύρω από αριθμούς. Όλα γίνονται για να μεγαλώσουν οι αριθμοί. Σκληρό, απάνθρωπο κάποιες φορές, αλλά δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να το αντιστρέψει. Γι΄αυτό είναι πολύ υποκριτικό να καθόμαστε να ασκούμε κριτική στους άλλους για το ότι υποτάσσονται στους αριθμούς. Είτε αφορούν χρήμα, είτε views, είτε clicks, είτε οποιαδήποτε άλλη μονάδα μέτρησης υπάρχει. Τα τελευταία 24ωρα η δημόσια σφαίρα κατακλύζεται από απόψεις για τον Χρήστο Δάντη και το κομμάτι Καργιόλα Σε Μισώ που έβγαλε. Από τη μία οι σταυροφόροι του υποκριτικού καθωσπρεπισμού κι από την άλλη αυτοί που θεωρούν ότι λέει μεγάλες αλήθειες.
Μπορούμε για μια φορά να δούμε τα πράγματα στην διάσταση που έχουν και όχι να τα κάνουμε πιο βαθιά ή πιο μεγάλα απ΄ότι είναι; Τι έχουμε στην προκειμένη περίπτωση; Ένα τραγούδι που είναι απλώς χάλια κι έναν καλλιτέχνη που χάλασε την εικόνα του, αλλά δεν θα κάτσει να σκάσει και πολύ γι΄αυτό. Γρήγορα θα έχει ξεχαστεί. Ας τα πιάσουμε ξεχωριστά το καθένα και μετά ας τα δούμε ενωμένα.
Είναι σεξιστικό το τραγούδι. Έτσι λέει μια άποψη. Να υποθέσω ότι αυτή η άποψη είχε ενοχληθεί το ίδιο με το Τι Της Έχεις Βρει της Κοκκίνου ή το Θέλω Έναν Άντρα 100% της Χρύσπας. Ή ότι είχε θιχτεί το ίδιο με το Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις. Όχι. Προφανώς και όχι. Γιατί εκεί είναι μια γυναικεία φωνή και εκεί όλα επιτρέπονται. Ας μιλήσω ξανά για την υποκρισία.
Είναι λίγες οι φορές που ένας άντρας έχει πει «είναι όλες τους πουτάνες»; Όχι. Το εννοούν πραγματικά όσοι το λένε; Εικάζω πως όχι. Οι περισσότεροι το έχουν πει εν βρασμώ ψυχής, μετά από χωρισμό ή χυλόπιτα. Όποιος δεν το έχει πει ή δεν το έχει σκεφτεί ψεύδεται.
Είναι λίγες οι φορές που μια γυναίκα έχει πει «όλοι τους είναι μαλάκες»; Επίσης όχι. Το εννοούν; Και πάλι εικάζω πως όχι. Οι περισσότερες το είπαν μετά από κάποια απογοήτευση. Άρα γιατί να θέσουμε ζήτημα σεξισμού; Είναι απλώς ένα κακό κομμάτι, με κακούς στίχους και κακή μουσική. Αυτή είναι όλη του η προέκταση. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να μπει in situ σε άλλο πλαίσιο.
Πάμε στο (ίσως) πιο σημαντικό. Αυτό της κατάρρευσης ενός καλλιτέχνη. Προσωρινής σαφώς. Ο Χρήστος Δάντης είναι καλλιτέχνης. Για μένα η πιο ροκ φωνή της μη ροκ σκηνής στην Ελλάδα. Μια φωνή με τρομερή έκταση και βάθος.
Τον Δάντη τον μάθαμε επίσης για τις συνθέσεις του. Τέτοιες εξακολουθεί να κάνει και να δίνει σε άλλους καλλιτέχνες. Όπως στον Οικονομόπουλο εσχάτως. Άλλες πολύ καλές, άλλες οκ, άλλες αδιάφορες. Συμβαίνει σε όλους αυτό.
Για ένα μεγάλο διάστημα η αποχή του Δάντη από τα μουσικά δρώμενα ήταν εμφανής. Από τις αρχές του 2017 και μετά επανήλθε για τα καλά. Σε κάθε έκφανση της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Έτυχε πριν λίγες μέρες αυτή η έκφραση να επωάσει αυτό το Καργιόλα Σε Μισώ. Γνωρίζοντας το ταλέντο του Δάντη, αρχίζεις να αναρωτιέσαι. Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο στον εαυτό του; Το είχε τόσο ανάγκη; Φίλοι του δεν είμαστε, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Μπορεί να το έκανε απλά για την πλάκα της υπόθεσης. Μπορεί να το έκανε εντελώς άκριτα. Απλά για να το κάνει. Γούστο του και καπέλο του.
Αυτό δεν παύει όμως να χαλάει την εικόνα του. Θα του πάρει λίγο χρόνο αποστασιοποίησης να το αντιληφθεί. Όπως συμβαίνει επίσης σε όλους.
Είναι τουλάχιστον αφελές από εκείνον αν περιμένει ότι ειδικά σήμερα δεν θα κριθεί. Αδυσώπητα. Είναι παραπάνω αφελές για όποιον βγάζει συμπέρασμα για τον Δάντη συνολικά από ένα ολίσθημα του. Είναι επιεικώς κακοπροαίρετο να του αποδίδουμε γενικότητες όταν στο παρελθόν έχει δείξει και εκτός μουσικής τι ποιόν έχει. Όπως όσα είχε πει στη Γερμανού πριν κάτι μήνες.
Αν είναι λογική όλη αυτή η παραφροσύνη και το σταύρωμα που υφίσταται λεκτικά, τότε μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να φοβόμαστε για τον κόσμο μας ακόμα περισσότερο.
Επειδή όμως πολλοί από εμάς έχουμε να επιδείξουμε τρισχειρότερες μαλακίες στη ζωή μας από τον Δάντη, θα προτιμήσω να μείνω σε αυτή την άποψη. Ήταν μια λάθος επιλογή του, είναι ένα κακό τραγούδι, δίχως καμία μα καμία κρυφή δήλωση για το γυναικείο φύλο.
Όλοι εκείνοι που θέλουν να βγάλουν ένα πόρισμα για τον Χρήστο Δάντη έχοντας αυτό ως μοναδικό τεκμήριο και σπεύδουν να το παίξουν ηθικά ανώτεροι και δικαστές, τους εύχομαι ειλικρινά να τους φέρονται με τον ίδιο τρόπο από δω και μπρος στη ζωή τους. Σε κάθε τους ατόπημα να τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης.