Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου δεν θα με έλεγα πατριώτη. Ούτε αγωνιστή. Στο ζήτημα των ημερών μας που είναι η Μακεδονία και η ονομασία της σλαβικής περιοχής πάνω απ΄αυτή δεν έχω σαφή θέση. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εις βάθος το ζήτημα. Αντιλαμβάνομαι όμως το πάθος και τον φόβο των Μακεδόνων. Θεωρώ λογικά και δίκαια όσα θεωρούν. Όμως δεν ζούμε σε εποχές που ένα κράτος αποφασίζει για τον εαυτό του. Οι αποφάσεις γίνονται με στόχο η κάθε μεριά να κερδίζει και να χάνει κάτι. Όπως συμβαίνει στη συμφωνία που φαίνεται πως επετεύχθη μεταξύ της Ελλάδας και των Σκοπίων.
Αυτό που διαβάζω είναι ότι θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία στην ονομασία, θα αναφέρεται ως γλώσσα η μακεδονική, θα λογίζεται ο πολίτης ως Μακεδόνας, αλλά θα αναφέρεται ρητά ότι δεν πρόκειται για την κληρονομιά την αρχαίας Μακεδονίας ούτε διεκδικείται μια σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο. Κρίνοντας εντελώς ως εξωτερικός παρατηρητής αυτή τη συμφωνία, περισσότερο κερδισμένους βλέπω τους Μακεδόνες και την Ελλάδα παρά τους Σκοπιανούς.
Στην ουσία επικυρώνεται κάτι που ούτως ή άλλως ισχύει. Τα Σκόπια θα φέρουν μια ονομασία με τη λέξη Μακεδονία μέρος της και όχι μοναδικό, άρα οι ξένοι που τόσα χρόνια τα λένε Μακεδονία θα πρέπει να προσθέσουν τα άλλα δύο. Το Republic και το North. Την ίδια στιγμή, εμείς εδώ θα είμαστε μεν αναγκασμένοι στα επίσημα έγγραφα και τις διμερείς σχέσεις να έχουμε αυτή την ονομασία, αλλά ουσιαστικά κανείς μας δεν πρόκειται να τα αναφέρει ως Μακεδονία.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να επιβάλλουμε σε έναν Άγγλο ή Πορτογάλο πως θα αποκαλεί τα Σκόπια. Αν θέλει να τα λέει Μακεδονία, εμείς δεν έχουμε δικαιοδοσία να του το απαγορεύσουμε. Οπότε η συμφωνία δεν επηρεάζει κάτι ούτε προς το εξωτερικό ούτε προς το εσωτερικό.
Αφήνοντας στην άκρη την διπλωματία και την εικόνα που πρέπει να έχει η Ελλάδα προς το εξωτερικό, αλλά και το λαϊκό αίσθημα. Ικανός δεν είμαι να κρίνω το δίκαιο ή το άδικο της αγανάκτησης που μπορεί να νιώσει ένας Μακεδόνας. Επίσης, ο απλός πολίτης είναι πολίτης και έχει δικαίωμα να αισθάνεται όπως θέλει.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στην υποκρισία που μας κυβερνά. Κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι συμφώνησε σε κάτι εγκληματικό και εις βάρος της χώρας. Και η συγκεκριμένη κατηγορία έρχεται από τη Νέα Δημοκρατία. Για την οποία όλοι θυμόμαστε το ρόλο της τη δεκαετία του ’90 για το όνομα. Αλλά ας δεχτώ ότι έχουν περάσει 25 χρόνια και άλλαξαν τα πρόσωπα.
Αυτή τη στιγμή τι παραπάνω μπορεί να πετύχει οποιαδήποτε κυβέρνηση; Τι καλύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ωραίο να κατηγορούμε και να λαϊκίζουμε, μιλώντας από θέση δίχως τα βαρίδια των αποφάσεων, αλλά πραγματιστικά τα δεδομένα δεν αλλάζουν.
Δεν τρέφω σαφώς αυταπάτες για το ποιόν των κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ λαΐκιζε το 2015 και μόλις είδε τι γίνεται στ΄αλήθεια άλλαξε πορεία. Τώρα η Νέα Δημοκρατία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Και καλό είναι να το θυμάται αυτό ως προς το μέλλον.
Η συμφωνία αναδεικνύει νικητή τα Σκόπια στους τύπους και την Ελλάδα στην ουσία. Κόβεται μαχαίρι η όποια αξίωση για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον αλυτρωτισμό και την προστασία των μακεδονικών μειονοτήτων. Είναι εύκολα τα λόγια γιατί χάνονται σαν τον άνεμο και μπορείς να τα αναιρέσεις ισχυριζόμενος μάλιστα ότι δεν έπαιξες πολιτικό παιχνίδι.
Όμως όταν έρχεται η στιγμή που το κεφάλι σου μπαίνει στο φούρνο τα γυρίζεις. Μια τέτοια πολιτική απόφαση δεν είναι εύκολη. Σε φέρνει σε μειονεκτική θέση. Αλλά κάποιος πρέπει να αποδεχτεί το πολιτικό κόστος. Ειδάλλως οι κοινωνίες δεν θα είχαν εξελιχθεί καθόλου.