To «καλά τα 'πε» των «νοικοκυραίων» είναι ο θρίαμβος του κάθε Μπαρμπαρούση
Βρείτε μας στο
Επικαιρότητα

To «καλά τα ‘πε» των «νοικοκυραίων» είναι ο θρίαμβος του κάθε Μπαρμπαρούση

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που δεν συγκινήθηκαν από το αίμα του Παύλου Φύσσα, η επίκληση στα τανκς και η εσχάτη προδοσία θα τους χαλάσει;

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει τη Χρυσή Αυγή και τα μέλη της είναι η ευκολία με την οποία μεταλλάσσεται. Βέβαια, όταν φοράς προσωπείο, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να αλλάξεις τη μάσκα που φοράς με μία άλλη. Έτσι, ένας υμνητής του Χίτλερ μπορεί δίχως ντροπή να σταθεί περίλυπος μπροστά σ’ ένα μνημείο πεσόντων από τη ναζιστική θηριωδία. Ένας δηλωμένος άθεος να βάλει πλάτη για τη λιτανεία του Επιταφίου Μεγάλη Παρασκευή. Ένας μισαλλόδοξος που κραυγάζει «έξω οι ξένοι» να επιλέγει έναν Αλβανό για πρωτοπαλίκαρο κι ένας «σύντροφός του» (ή όπως αλλιώς αποκαλούνται μεταξύ τους) να παραληρεί για τους αλλοδαπούς «που έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές μας», αλλά ο ίδιος να έχει καμιά δεκαριά τέτοιους στη δούλεψή του.

Και -φυσικά- στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Μπαρμπαρούση, ένας βουλευτής να ζητά την παρέμβαση των τανκς, προκειμένου να καταλύσουν τη Δημοκρατία, οι διαδικασίες και οι θεσμοί της οποίας τον έστειλαν στο βήμα του ρήτορα.

Μια ιστορία υποκρισίας

Οι υποκριτικοί καιροί που ζούμε αποδείχθηκαν το καλύτερο λίπασμα για να φυτρώσουν και να γιγαντωθούν «αγριόχορτα» σαν αυτό της Χ.Α. Ο φασισμός στην Ελλάδα δεν νομιμοποιήθηκε τη μέρα που τα μέλη της μπήκαν στη Βουλή. Τότε έγινε για πρώτη φορά η καταγραφή ενός ρεύματος που από καιρό έδειχνε ικανό να φουντώσει, αλλά όλοι μας υποτιμήσαμε, εναποθέτοντας τις ελπίδες μας στο πολιτικό σύστημα πως θα το ξεριζώσει. Και αυτό αποδείχθηκε η μέγιστη πλάνη διότι η Χ.Α για το πολιτικό σύστημα δεν είναι τίποτα λιγότερο από σάρκα εκ της σαρκός του.

Ο επί δεκαετίες ευτελισμός της πολιτικής ζωής δεν έδωσε μόνο σε τηλεπλασιέ, ωραίες παρουσίες, πανελίστες και γραφικούς την ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα βουλευτικό έδρανο. Όσο οι υπόλοιποι «διασκεδάζαμε» από την παρουσία και τα καμώματά τους, άλλοι είδαν το άνοιγμα που έψαχναν για να επιχειρήσουν ένα πρωτοφανές ρεσάλτο. Οι μέχρι χθες αρνητές του πολιτεύματος βρήκαν στο πρόσωπο της κρίσης τον τέλειο Δούρειο Ίππο που θα τους έμπαζε σε κάθε σπίτι και από εκεί μέσα στο ίδιο το πολίτευμα.

Αυτή η αβάσταχτη πολιτική ορθότητα

Ο «γάμος» της υποκρισίας με τους κανόνες πολιτικής ορθότητας γέννησε στρατιές «νεοαπόκληρων», αν επιτρέπετε τον νεολογισμό. Ανθρώπους που απότομα βγήκαν εκτός παιχνιδιού και λοιδορήθηκαν από το σύστημα του οποίου κάποτε υπήρξαν η ραχοκοκαλιά. Οι περίφημοι «νοικοκυραίοι». Εκείνοι που για χρόνια ψήφιζαν «δεξιά», είδαν τον Αντρέα σαν απειλή, αλλά τελικά βολεύτηκαν στην αγκαλιά του. Οι ίδιοι που πελαγοδρομούν εδώ και δεκαετίες σε αυτόν τον «καταραμένο» μεσαίο χώρο, ο οποίος στην Ελλάδα ελάχιστα σχετίζεται με πολιτικές πεποιθήσεις και ιδεολογίες, αλλά μονίμως γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και καπήλευσης από τους κάθε λογής «αγαπητικούς» της εξουσίας. Περιφέρεται από κόμμα σε κόμμα, δίχως να έχει την ελάχιστη ιδεολογική συγγένεια ή αίσθημα ταύτισης και συνέπεια. Νεοδημοκράτης για να πάμε «σεμνά και ταπεινά», ΠΑΣΟΚτζής για «ακόμα καλύτερες μέρες», Συριζαίος για «να βαράμε τα νταούλια και να χορεύουν οι αγορές», Χρυσαυγίτης «για να ξεβρωμίσει ο τόπος».

Ο Έλληνας λειτουργεί με τη βολική ψευδαίσθηση πως η ψήφος του δεν δηλώνει την ταυτότητά του, απενοχοποιώντας στη σκέψη του τη συμπεριφορά του, αντί να αισθάνεται συνένοχος των επιλογών του.

Η κρίση και τα Μνημόνια αποδόμησαν εντελώς το κομμάτι εκείνο του πολιτικού κόσμου που αφού πρώτα τάισε με πατρίδα, έθνος, αγώνες, επετείους, παρελάσεις, ήθη και έθιμα το λαό, στη συνέχεια του κούνησε με περιφρόνηση το κεφάλι, λέγοντάς του πως όλα αυτά είναι πια ξεπερασμένα. Αλλά με τί μούτρα να μιλήσεις για εθνική κυριαρχία όταν εσύ την έχεις παραχωρήσει δια της υπογραφής σου; Πώς να ψελλίσεις μια λέξη για ανεξαρτησία όταν βάζεις τη χώρα σε καθεστώς υποτέλειας; Ενώ αν τα αποδομήσεις, αν τα υποβαθμίσεις, αν τα περιθωριοποιήσεις ίσως έχεις μια ευκαιρία να την γλιτώσεις… Τουλάχιστον αυτό, μάλλον, ήταν η κεντρική ιδέα. Μόνο που το σχέδιο δεν δούλεψε ακριβώς έτσι.

Αν πεις ότι το 'ξερες, λες ψέματα: Το 90% δεν έχει ιδέα γιατί φοράνε ακουστικά στη σκηνή οι τραγουδιστές. Εσύ;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αν πεις ότι το ‘ξερες, λες ψέματα: Το 90% δεν έχει ιδέα γιατί φοράνε ακουστικά στη σκηνή οι τραγουδιστές. Εσύ;

Το ξέσπασμα ενός καιροσκόπου

Η γενική αντίληψη που επικρατεί για τον βουλευτή Κωνσταντίνο Μπαρμπαρούση είναι ότι πρόκειται για φασίστα. Όροι όπως ρατσιστής, ομοφοβικός και ξενοφοβικός συναντώνται συχνά σε κείμενα ή ειδήσεις που τον αφορούν. Πέρα από όλα αυτά, όμως, ο Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης και οι όμοιοί του είναι καιροσκόποι. Και μάλιστα αδίστακτοι. Στις μέρες μας πολύς κόσμος αγοράζει και πουλάει πατριωτισμό. Σ’ αυτό το εμπόριο η Χ.Α δεν έχει ταίρι. Θυμίζει μαγαζιά με εποχικά είδη. Χριστουγεννιάτικα το χειμώνα, σίτες για τα κουνούπια και σεζ λονγκ το καλοκαίρι. Ομπρέλες το φθινόπωρο, λουλούδια την άνοιξη και πάει λέγοντας. Πάντα, όμως, το βαρύ χαρτί της θα είναι η «πατρίδα».

To «καλά τα 'πε» των «νοικοκυραίων» είναι ο θρίαμβος του κάθε Μπαρμπαρούση

Η υποκρισία του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου, όπως εκφράστηκε με όσα αφορούν στην άθλια «συμφωνία» για το «Μακεδονικό», για άλλη μια φορά άφησε τον αυτόκλητο «θεματοφύλακα» της ελληνικής ιστορίας να παίξει μπάλα στο γήπεδό του. Ένα έθνος ανιστόρητων που κυβερνάται από ανιστόρητους , όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι πολύ εύκολη λεία. Μια βόλτα στους διαλόγους για το θέμα στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν χρήσιμη για να διαπιστώσει κανείς το πρώτο σκέλος. Κι ένα ριπλέι στις κατά καιρούς συνεντεύξεις των Τσίπρα ή Μητσοτάκη το δεύτερο…

Και κάπου εκεί πετάγεται ένας… Μπαρμπαρούσης φωνάζοντας «Τα κεφάλια σας στις Πρέσπες» και… μαζεύει όλο το «χαρτί» απ’ το τραπέζι που κυβέρνηση και αντιπολίτευση έστρωσαν μπροστά του.

Κατάλυση της Δημοκρατίας

Ομολογώ πως ήταν ιδιαίτερα επώδυνη και σοκαριστική η εικόνα ενός βουλευτή που ζητούσε την παρέμβαση του στρατού για την κατάλυση της Δημοκρατίας. Αλλά η αλήθεια είναι πως ό,τι ακουμπούν τα χέρια τέτοιων ανθρώπων, το λερώνουν. Πώς να μην λερώσουν και τη Δημοκρατία; Τι λιγότερο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από αυτούς; Τι λιγότερο θα ήταν δυνατό να συμβεί όταν η πάνω δεξιά πτέρυγα του κοινοβουλίου γέμισε από υμνητές ολοκληρωτικών καθεστώτων και θαυμαστές απόλυτων «λύσεων», που φοράνε υποκριτικά την προβιά του πατριώτη, του θρήσκου ή οποιουδήποτε, αρκεί να φαντάζει προσιτός κι «εύκολος» στόχος;

Το χειρότερο σ’ αυτήν την υπόθεση ξέρετε ποιο είναι; Η απήχηση που είναι βέβαιο πως θα έχει η θεατρινίστικη παράσταση του μυστακοφόρου βουλευτή. Όσο θα γράφονται αναλύσεις επί αναλύσεων για τα διχαστικά λόγια και την ανάρμοστη συμπεριφορά του, διάφοροι -«νοικοκυραίοι» και μη- θα υποστηρίζουν πως «καλά τά ‘πε». Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που δεν συγκινήθηκαν από το αίμα του Παύλου Φύσσα, η επίκληση στα τανκς θα τους χαλάσει;

To «καλά τα 'πε» των «νοικοκυραίων» είναι ο θρίαμβος του κάθε Μπαρμπαρούση

Το παιχνίδι της Χ.Α

Και παίζοντας καλά το παιχνίδι της υποκρισίας και η ίδια η Χ.Α, επέλεξε τον ασφαλή δρόμο της διαγραφής του, έχοντας πρώτα φροντίσει να «πιστωθεί» το ξέσπασμα και τη ρητορική του. Άλλωστε τα χειροκροτήματα των συναδέλφων του στο βίντεο είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το αν συμφωνούσαν μαζί του… Είναι βέβαιο πως στις ιδιωτικές συζητήσεις μεταξύ «συντρόφων» (ή όπως αλλιώς αποκαλούνται μεταξύ τους) θα δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις. Οι άνθρωποι έπραξαν το πολιτικά ορθό, άλλωστε… Μπορούν να λένε πως σέβονται τους θεσμούς και αποκήρυξαν το «μαύρο πρόβατο», αφήνοντας όμως στο μυαλό του κόσμου χαραγμένη την εικόνα του χρυσαυγίτη «που τά ‘πε».

Ακόμη και ο ίδιος ο Μπαρμπαρούσης, ως γνήσιος υποκριτής και καιροσκόπος (δηλαδή αναίσχυντος κωλοτούμπας), αφού πρώτα διεγράφη από το κόμμα, έσπευσε να προχωρήσει σε δήλωση πίστης στη συνταγματική νομιμότητα. Πρόσθεσε, κιόλας, πως οι δηλώσεις του «έτυχαν δόλιας πολιτικής εκμετάλλευσης και παρερμηνείας»! Πόση παρερμηνεία, αδερφέ, μπορεί να χωρέσει η δήλωση «τα κεφάλια σας στις Πρέσπες»;