Σε έναν κόσμο όπου το ποδόσφαιρο έχει γίνει υπόδουλος του χρήματος, όπου 19χρονοι και 20χρονοι ποδοσφαιριστές παίρνουν 200 χιλιάρικα την εβδομάδα χωρίς να έχουν μοχθήσει ιδιαίτερα και αυξάνεται το τουπέ τους στον Θεό, αυτό που μένει σε μας τους παλαιότερους για να παρηγορούμαστε είναι οι αναμνήσεις.
Σε αυτές τις αναμνήσεις θα βρεις τον Μαλντίνι, τον Ντελ Πιέρο, τον Ζιντάν ποδοσφαιριστή, τον Φάμπιο Καναβάρο, το χατ τρικ του Ρονάλντο στο Ολντ Τράφορντ, τις φαουλάρες του Μπέκαμ και του Πίρλο. Πάνω απ΄ όλα όμως θα βρεις το χαμόγελο. Το πιο χαρακτηριστικό χαμόγελο στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Ροναλντίνιο είναι για πολλούς της γενιάς μου ο κορυφαίος όλων. Δεν σκεφτόμαστε καν να τον βάλουμε στην ίδια θέση με τον Μέσι ή τον Κριστιάνο.
Όχι, γιατί μας κατακλύζει αυτή η «γεροντική πάθηση» που επιβάλλει να βλέπουμε όλα τα παλιά ως καλύτερα. Αλλά γιατί είναι αλλιώς να βλέπεις έναν τύπο να χαίρεται τόσο πολύ το παιχνίδι κι αλλιώς να βλέπεις δύο ρομπότ που κοιτάνε πως να παίρνουν τα περισσότερα λεφτά και να στρέφονται όλα τα φώτα πάνω τους. Κι αν τυχόν στραφούν σε κάποιον Λούκα Μόντριτς, τότε κάνουν σαν γεροντοκόρες.
Ο Ροναλντίνιο είναι ένας Θεός για τη γενιά μας και αρκετών προηγούμενων γενεών. Ίσως και κάποιων επόμενων. Και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον ακόλουθο ενός Θεού, στον δεδηλωμένα πιστό, είναι να δει τον Θεό του να πέφτει από το ουράνιο βασίλειό του. Και ο Ροναλντίνιο, αυτός ο τύπος που θα μένει πάντα υπέροχος στο μυαλό μας, πέφτει από το θρόνο του. Πέφτει κι ετοιμάζεται να σκάσει σε ένα σημείο κατώτερο κι από θνητούς.
Μαζί του κι ο Ριβάλντο. Αλλά η δική του περίπτωση είναι διαφορετική. Ο Ριβάλντο φρόντισε στα τελευταία 5-6 χρόνια της καριέρας του να δείξει ότι είχε γίνει φιλοχρήματος. Αυτό δεν αναιρεί ότι κι εκείνος υπήρξε Θεός στη Βαρκελώνη, στη Βραζιλία και σε πολλές άλλες εθνικότητες.
Τον τελευταίο ενάμιση μήνα η Βραζιλία βρίσκεται σε διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου. Υπήρξε η προεκλογική περίοδος και το βράδυ της Κυριακής αναδείχτηκαν οι δύο υποψήφιοι που θα βρεθούν αντιμέτωποι στον δεύτερο γύρο στις 28 Οκτωβρίου. Χαντάντ και Μπολσονάρο θα κοντραριστούν, με τον πρώτο να λαμβάνει 31 εκατομμύρια ψήφους και τον δεύτερο 49 εκατομμύρια.
Αυτός ο αριθμός σημαίνει 16 από τις 26 περιφέρειες της Βραζιλίας. Κι αυτό είναι ανησυχητικό. Ανησυχητικό γιατί ο Ζάιρ Μεσίας Μπολσονάρο είναι εκπρόσωπος της ακροδεξιάς. Ακόμα χειρότερα. Είναι ένας ακροδεξιός εκπρόσωπος της ακροδεξιάς. Κάποιες από τις πιο ενδεικτικές δηλώσεις του σε συνεντεύξεις του δείχνουν ότι δεν μιλάμε απλά για έναν ακροδεξιό πολιτικό.
Υμνητής της δικτατορίας, ρατσιστής προς άλλες εθνικότητες και προς τους ιθαγενείς, προς τους ομοφυλόφιλους, σεξιστής σφόδρα και υποτακτικός του χρήματος. Ένα από τα πράγματα που θα κάνει εφόσον αναλάβει την εξουσία είναι να βγάλει τη Βραζιλία από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Σας θυμίζει κάτι; Ω, ναι, οι ομοιότητες με τον Τραμπ είναι τρομακτικές. Όχι τυχαίες όμως. Ο Μπολσονάρο τον αποθεώνει συχνά στις ομιλίες του.
Σε μια χώρα που έχει τον Αμαζόνιο, ένα δάσος που χρόνο το χρόνο αποψιλώνεται και καταστρέφεται το οικοσύστημα, ο Μπολσονάρο δηλώνει ανοιχτά ότι δεν θα επιτρέψει να δρουν οργανώσεις όπως η WWF και να διαταράσσουν τις «υλιστικές» του πολιτικές.
Σε μια χώρα που βίωσε με άσχημο τρόπο μια δικτατορία δύο δεκαετιών, λέει ότι δεν δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει το ευάρεστο έργο της. Σε μια χώρα που το 40-50% των ανθρώπων της έχει βρεθεί παρών σε ανταλλαγή πυροβολισμών, που οι υποθέσεις βιασμού πάνε σύννεφο, ο Μπολσονάρο θέλει οι αστυνομικοί να χρησιμοποιούν συχνότερα το όπλο τους και οι γυναίκες να μένουν σπίτια τους.
Πώς συνδέονται τα παραπάνω με τον Ροναλντίνιο και τον Ριβάλντο; Τα αναφέρω για να δείξω ότι δεν μιλάμε για έναν δεξιό πολιτικό, έναν καπιταλιστή, έστω έναν συντηρητικό. Μιλάμε για ένα πολιτικό ίζημα. Κι αυτόν τον άνθρωπο στήριξαν ανοιχτά δύο τόσο μεγάλοι αστέρες που στη Βραζιλία επηρεάζουν αρκετό κόσμο.
Όχι, προφανώς και δεν τους ξεγράφουμε από τις αναμνήσεις μας. Όμως δεν είμαστε εμείς το διακύβευμα εδώ. Είναι ο λαός της Βραζιλίας. Οι άνθρωποι που ζουν στις φαβέλες και θέλουν να δουν τη ζωή τους να αλλάζει. Κάποιοι απ΄αυτούς τον ψήφισαν είτε από αντίδραση είτε από άγνοια.
Ο Ροναλντίνιο κι ο Ριβάλντο δεν έχουν ούτε άγνοια όμως, ούτε είναι φτωχοί άνθρωποι. Μεγάλωσαν στις φαβέλες, αλλά από τότε πέρασαν δεκαετίες, γύρισαν την Ευρώπη, πήραν στοιχεία από πολιτισμούς. Πώς μπορούν να στηρίζουν τον Μπολσονάρο;
Αναμφίβολα δεν είμαστε στη Βραζιλία, δεν ξέρουμε τι ισχύει εκεί, άρα δεν έχουμε την «κατάρτιση» για να κρίνουμε τον Ρόνι και τον Ρίμπο. Μόνο που, ξαναλέω, δεν μιλάμε για την περίπτωση ενός απλά συντηρητικού πολιτικού. Μιλάμε για έναν πολιτικό που καταφέρεται εναντίον των μαύρων. Κι απ΄όσο θυμάμαι, τόσο ο Ριβάλντο όσο και ο Ροναλντίνιο δεν είναι λευκοί!
«Χρειαζόμαστε δουλειές, δεν χρειαζόμαστε να μας μάθει ηθικές αξίες. Δεν θέλουμε να μας κάνει μάθημα για τον σεξισμό και τον ρατσισμό» έγραψε ο Ριβάλντο σε ανάρτησή του. Ο Ροναλντίνιο ήταν και σε συνομιλίες με τον Μπολσονάρο για να μπει στη βουλευτική ομάδα. Μαζί τους τάχθηκαν και ο Καφού με τον Λούκας Μόουρα.
Την ίδια στιγμή, ένας άλλος Βραζιλιάνος, ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, ένας από τους ημίθεους του ρομαντικού ποδοσφαίρου, αντιτάχθηκε δημόσια στον Μπολσονάρο και τους κάποτε συμπαίχτες του.
Όσο οι Θεοί γίνονται έκπτωτοι και ξεφτίζουν στα μάτια των συμπατριωτών τους, ο ημίθεος ανεβαίνει πιο ψηλά και αγγίζει τον άδειο θρόνο τους…