Το καλοκαίρι του 2016 το Amazon αποφάσισε να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τον Γούντι Άλεν για πέντε ταινίες του. Ήταν εκείνη η στιγμή που ο Μπέζος είχε πει ότι θέλει να κάνει το Amazon μια τεράστια πλατφόρμα παραγωγής περιεχομένου. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας δόθηκαν 25 εκατομμύρια για να γυριστεί η ταινία Rainy Day in New York ένα χρόνο αργότερα.
Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκα, έγινε το wrap, η ταινία ετοιμάστηκε πριν από αρκετούς μήνες και παρόλα αυτά δεν υπήρξε ούτε ενημέρωση για την κυκλοφορία ούτε τίποτα. Η τοποθέτηση του Amazon έλεγε ότι υπό το φως των νέων κατηγοριών της Ντίλαν Φάροου, κόρης του Άλεν, για σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της, δε μπορούσαν να προχωρήσουν την ταινία.
Λίγο αργότερα ήρθαν και αρκετοί από τους ηθοποιούς να πάρουν αποστάσεις από τον Άλεν και την ταινία. Ο Τίμοθι Σαλαμέ μάλιστα δήλωσε πως θα δώσει τον μισθό του σε τρεις οργανισμούς σχετικούς με την υποστήριξη κακοποιημένων γυναικών.
Όλα αυτά έγιναν το 2017 και το 2018. Είναι κάπως περίεργο μιας και θυμάμαι να ακούω την Μία Φάροου και τον γιο της να κατηγορούν τον Γούντι Άλεν πολύ πριν συμβούν όλα αυτά. Από τις αρχές του 2000, ίσως και πιο πριν.
Σε αυτά τα χρόνια δεν αποδείχτηκε ποτέ τίποτα. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η αλήθεια και ποια όχι. Ο καθένας μπορεί να πιστέψει κάτι ανάλογα τι τον βολεύει, αλλά νομικά μιλώντας δεν υπήρξε τίποτα που να ορίζει τι συνέβη.
Αυτό δεν το γράφω για να αμφισβητήσω τις καταγγελίες της 33χρονης Ντίλαν. Το αναφέρω για να τονίσω ότι δεν υπήρξε καμία ουσιαστική διαφοροποίηση σε σχέση με το διάστημα πριν γυριστεί το Rainy Day In New York.
Πριν απ΄αυτή ο Γούντι Άλεν ήταν στο επίκεντρο των κατηγοριών, μετά απ΄αυτή ήταν ξανά στο επίκεντρο. Επομένως, όλοι αυτοί που τον αποκήρυξαν μετά, μαζί και το Amazon, κάπου έχουν μπερδευτεί ίσως. Ή απλώς καρφώθηκαν για τα καλά.
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι πήραν θέση εις βάρος του Άλεν χωρίς να υπάρχει καμία καταδικαστική απόφαση ή παραδοχή από μέρους του, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον Γουάινστιν ή τον Σπέισι. Επικεντρώνομαι στο γεγονός ότι επειδή η Ντίλαν Φάροου έδωσε μια συνέντευξη και ανακίνησε το ζήτημα, τότε αποφάσισαν όλοι να αποκόψουν τη σύνδεσή τους με την ταινία. Λόγω μάρκετινγκ εν ολίγοις.
Δεν ήταν μια πάγια θέση τους. Ήταν ζήτημα timing. Κι αυτή είναι μια καθαρά ανειλικρινής στάση. Όχι απέναντι στον Γούντι Άλεν, αλλά απέναντι σε αυτούς που θεωρούν ότι στηρίζουν με την στάση τους και οι ηθοποιοί και το Amazon.
Κι αυτό προσεπιρρώνεται κι από το γεγονός ότι το σενάριο μιλάει και για έναν γέρο ο οποίος κάνει έρωτα με ανήλικες κοπέλες. Ένα σενάριο που το είχαν διαβάσει υποθέτω. Όλοι ανεξαιρέτως.
Αν ο Σαλαμέ ένιωσε ντροπιασμένος από τις καταγγελίες της Ντίλαν, δεν θα έπρεπε να είχε συμφωνήσει εξ αρχής να συνεργαστεί με τον Άλεν. Αν το Amazon δεν ήθελε να έχει στους κόλπους του ένα σκάνδαλο, δεν θα έπρεπε να είχε υπογράψει το συμβόλαιο με τον Άλεν.
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι αν δεν είχε προηγηθεί όλη αυτή η κατάσταση με τον Γουάινστιν και τους υπόλοιπους, με το MeToo και το Time’s Up, αυτοί οι ίδιοι θα κώφευαν και θα έκαναν λόγο για την τέχνη, θα έλεγαν ότι δεν είναι ο ρόλος τους να καταδικάσουν κάποιον χωρίς αποδείξεις και όλα τα σχετικά.
Η μοναδική ειλικρινής και αξιοπρεπής στάση ήρθε από τον Τζουντ Λο. Ο Λο, ένας από τους πρωταγωνιστές του Rainy Day, είπε κάτι που μοιάζει κυνικό, αλλά δεν είναι επ΄ουδενί. «Είναι πραγματική ντροπή που η ταινία μπήκε στο ράφι. Θα ήθελα πολύ να την δω. Όλοι μας βάλαμε κόπο και πολλή προσπάθεια σε αυτή τη δουλειά, προφανώς και εκείνος».
Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε για τις κατηγορίες, διατήρησε και πάλι μια σωστή στάση. «Νιώθω ότι δεν είναι δικός μου χώρος για να σχολιάσω. Είναι μια πολύ λεπτή περίσταση. Πολλά έχουν ειπωθεί. Είναι μια ιδιωτική υπόθεση». Για κάποιους που είναι πάντοτε διατεθειμένοι να κατασπαράξουν, μια τέτοια δήλωση θα επέφερε δημόσιο σκύλευμα του Τζουντ Λο. Στην Ελλάδα άνετα θα τον είχαν ξεφτιλίσει αρκετοί που δεν καταδίκασε κι αυτός τον Γούντι Άλεν.
Επειδή έχουμε συνηθίσει σε αυτό, η λογική στάση του Λο μοιάζει παράξενη και σαν να υποθάλπει τον Γούντι Άλεν. Στην πραγματικότητα όμως τηρεί την απόσταση που πρέπει. Αυτή που σέβεται και τους νόμους και το τεκμήριο της αθωότητας.
Το Rainy Day In New York θα ήταν πιθανότατα άλλη μια από τις ταινίες που έχει κάνει ο Γούντι Άλεν τα τελευταία 8-9 χρόνια. Γλυκανάλατη, αδιάφορη, απευθυνόμενη στον εαυτό του παρά στο κοινό του Manhattan ή του Match Point. Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ…