Εκδιδόμενες, τοξικομανείς και οροθετικές. Θα περίμενες κανείς πως γυναίκες που περιγράφονται με τέτοιους όρους έχουν ήδη γνωρίσει ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να τους έχει συμβεί. Πως έχουν δει το πιο άσχημο πρόσωπο που θα μπορούσε ποτέ να τους δείξει η κοινωνία, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Πριν τέσσερα χρονάκια, ένα ωραιότατο βραδάκι, έγιναν θυσία στο βωμό του καιροσκοπισμού που επέδειξε ακόμη ένας πολιτικός άνδρας του τόπου, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος.
Με πρόσχημα τον κίνδυνο που αποτελούσαν για τη δημόσια υγεία, πέρασαν τα πρόσωπά τους μπροστά από τις οθόνες μας μέσα από τα δελτία ειδήσεων των 8. Αυτό από μόνο του δεν ήταν το εξοργιστικό της υπόθεσης. Εκεί που το θέμα έπιασε τον απόλυτο πάτο (και μαζί του όσοι συνέλαβαν κι εκτέλεσαν το… θεάρεστο αυτό έργο) ήταν η αιτιολόγηση της κίνησης.
Η διαπόμπευση αυτών των δυστυχισμένων κορμιών και ψυχών έγινε για να προφυλαχθεί –λέει- η ελληνική κοινωνία. Προκειμένου να ενημερωθεί ο τίμιος οικογενειάρχης που μόλις τσιμπάει το βραδινό του και ίσως τον πισινό της γυναίκας του τον οποίο τον έχει ψιλοβαρεθεί μετά από χρόνια έτσι πεσμένος που είναι, ότι με τα ίδια χέρια που χαϊδεύει το κεφάλι του παιδιού του, νωρίτερα άγγιζε τα «τέρατα» που έχουν AIDS. Και φυσικά για τέτοιου τύπου επαφές η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά εκείνη που παίρνει τα λεφτά (για να τα δώσει στον νταβατζή που την χτυπάει, την βιάζει και της σπρώχνει πρέζα) και όχι στον ευυπόληπτο φορολογούμενο που βάζει το χέρι στην τσέπη προκειμένου να πληρώσει για τα γούστα του.
Αυτή ακριβώς ήταν η δικαιολογία που ξεστόμισε ο τότε υπουργός. Έτσι απλά. Χωρίς πολλά πολλά. Εκείνες οι γυναίκες αποτελούσαν βόμβα για τα θεμέλια της κοινωνίας, ενώ οι πελάτες τους απλοί, αθώοι ψηφοφόροι τους οποίους οφείλουμε να προστατεύουμε. Ακόμη κι αν ξεκινούν τη μέρα τους δείχνοντας τον ανδρισμό τους ρίχνοντας ένα «μανίκι» στη ζούλα σε ένα μπουρδέλο και μετά μια ματιά γύρω τους -μήπως τους πάρει κάνα μάτι- και συνέχιζαν τη δουλειά τους.
Σήμερα μπήκε οριστικά τέλος στην υπόθεση αφού το δικαστήριο αποφάσισε την αθώωσή τους. Βέβαια, για τρεις από εκείνες τις γυναίκες το τέλος είχε έρθει νωρίτερα με τη μορφή του θανάτου που στην περίπτωσή τους μάλλον είχε λυτρωτικό χαρακτήρα.
Σίγουρα εκεί που βρίσκονται τώρα δεν θα υπάρχουν άντρες ούτε σαν τους πελάτες τους ούτε σαν τον κύριο που σχεδίασε τον εξευτελισμό τους και δεν πλήρωσε ποτέ το τίμημα των άθλιων πράξεών του.