Είναι 49 ετών κι έχει αφιερώσει τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του σε αυτό που θα είναι η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη της ιστορίας. Στο «μαγικό φίλτρο» της νεότητας ή καλύτερα στο «αντίδοτο» για τα γεράματα.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι στις επόμενες δεκαετίες η ανθρωπότητα θα μιλά για την εφεύρεση του με δέος και ότι η στιγμή που θα κυκλοφορήσει στην αγορά θα είναι τόσο ιστορική όσο και η πρώτη πτήση των αδερφών Ράιτ το 1903.
Ο Καθηγητής Γενετικής του Χάρβαρντ Ντέιβιντ Σίνκλερ βασανιζόταν από παιδί, παρατηρώντας στις αχανείς εκτάσεις του Σίδνεϊ τον κύκλο ζωής κάθε λογής έμβιων όντων. Η αλληλουχία γέννηση-ανάπτυξη-γήρανση-θάνατος ήταν κάτι που τον σόκαρε και ποτέ του δεν την αποδέχτηκε ως «αξίωμα».
Οι σπουδές του και η επιστημονική κατεύθυνση είχαν γνώμονα την απόκτηση των κατάλληλων εφοδίων για την αμφισβήτηση της. Και τώρα, ύστερα από έρευνες και πειράματα 20 χρόνων ο Αυστραλός γενετιστής πιστεύει ότι έχει ανακαλύψει το «άγιο δισκοπότηρο» κατά της γήρανσης!
Πρόκειται για ένα μόριο το οποίο περιέχει νικοτιδαμίνη μονονουκλεοτιδίου (ΝΜΝ εν συντομία) και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του μπορεί όχι μόνο να επιβραδύνει τη διαδικασία της γήρανσης αλλά και να μειώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη βιολογική ηλικία των ανθρώπων!
Οι μελέτες του έδειξαν πως το θεμελιώδες συστατικό της νιότης είναι μία εξειδικευμένη παραλλαγή της βιταμίνης Β3 που συναντάται σε πολλές τροφές, όπως το μπρόκολο, το αγγούρι και το αβοκάντο και βοηθάει τα κύτταρα να αναπλάσουν και να επιδιορθώσουν το κατεστραμμένο DNA, που αποτελεί την σημαντικότερη αιτία της φυσικής γήρανσης.
Ο τρόπος επέμβασης στη μοριακή διαδικασία που επιτρέπει στα κύτταρα να επιδιορθώνουν τις βλάβες στο DNA τους είναι το ΝΜΝ.
Όταν το ΝΜΝ εισέρχεται στον οργανισμό, μετατρέπεται σε μία χημική ουσία που ονομάζεται δινουκλεοτίδιο νικοτιναμιδίου αδενίνης (NAD), η οποία βρίσκεται σε κάθε κύτταρο των ζωντανών οργανισμών, είναι απαραίτητη για τη ζωή και τροφοδοτεί τα επτά διαφορετικά, υπεύθυνα για τις διαδικασίες της γήρανσης, γονίδια που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.
Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, τα επίπεδα της NAD μειώνονται κατά 50%, απενεργοποιώντας την άμυνα του οργανισμού ενάτια στις ασθένειες που οφείλονται στην προχωρημένη ηλικία (καρκίνος, διαβήτης, καρδιακές παθήσεις, Αλτσχάιμερ κλπ.) και φυσικά, στα γηρατειά.
Η ουσία NMN ενισχύει κατά πολύ τη φυσική δράση του NAD+ και έτσι βελτιώνει σημαντικά τη δυνατότητα των κυττάρων να αναστρέφουν τη ζημιά που τους έχει προκαλέσει η γήρανση, κάποιες παθήσεις ή η έκθεση στην ακτινοβολία.
Μολονότι οι πρώτες δοκιμές σε ανθρώπους δεν έχουν γίνει ακόμα (αναμένεται να αρχίσουν σύντομα στη Βοστώνη), ο καθηγητής Σίνκλερ δηλώνει πως εκείνος λαμβάνει ήδη το ελιξίριο της νιότης και πώς το έχει χορηγήσει ακόμη και στον 79χρονο πατέρα του!
Πρόκειται για ένα ροζ χάπι, που έχει ανάλογη γεύση με τα αλατισμένα ποπ κορν και σύμφωνα με τον Σινκλέρ είναι απόλυτα ασφαλές. Ο ίδιος περηφανεύεται ότι μέσω της καθημερινής λήψης 500mg κάθε πρωί, έχει πλέον τους πνεύμονες, τη χοληστερόλη και την αρτηριακή πίεση ενός «νεαρού ενήλικα» και τον «καρδιακό ρυθμό ενός αθλητή». Ισχυρίζεται ότι η βιολογική ηλικία του είναι πλέον 32 ετών!
Όσο για τον πατέρα του, φέρεται να αποδεικνύεται πολύ πιο δυνατός από τον μικρότερο αδερφό του, δεινό ορειβάτη, στις εξορμήσεις που πραγματοποιούν στην Αυστραλία, ξεπερνώντας σε ενέργεια πολύ νεαρότερους του. Με το πέρασμα του χρόνου, η ενέργειά του αυξάνεται αντί να φθίνει.
Πέραν του υιού και πατέρα Σινκλέρ (πιθανόν και κάποιων άλλων του περίγυρού τους), η ουσία NMN έχει δοκιμαστεί για την ώρα μόνο σε ποντίκια. Όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τα πειράματα στα ζώα άναψαν το «πράσινο φως» για την περαιτέρω εξέλιξη της θεραπείας.
Οι ερευνητές χορηγούσαν την ουσία σε γερασμένα ποντίκια με ηλικία αντίστοιχη ενός ανθρώπου 90 ετών, τρεις φορές την εβδομάδα επί 10 μήνες. Τα τρωκτικά απέκτησαν ανανεωμένο και πιο λαμπερό τρίχωμα, καθώς και πιο νεανική εμφάνιση, μπορούσαν να τρέξουν πολύ περισσότερο από ό,τι πριν, ενώ τα όργανά τους, όπως το ήπαρ, λειτουργούσαν καλύτερα. Δεν διαπιστώθηκαν κάποιες παρενέργειες.
«Τα κύτταρα των γερασμένων ποντικιών ήταν αδύνατο να διακριθούν από τα κύτταρα των νεαρών ποντικιών μετά από μόλις μια εβδομάδα θεραπείας. Είναι το κοντινότερο σημείο που έχουμε ποτέ φθάσει σε ένα ασφαλές και αποτελεσματικό αντιγηραντικό φάρμακο, το οποίο πιθανώς απέχει ελάχιστα χρόνια από το να βγει στην αγορά, εφόσον οι κλινικές δοκιμές πάνε καλά», δηλώνει ο Σινκλέρ.
Ο γενετιστής έχει ήδη συνάψει συμφωνίες για να εμπορευτεί πιθανά προϊόντα επέκτασης ζωής, ενώ τεράστιο είναι το ενδιαφέρον της NASA, που αν όλα πάνε καλά στοχεύει να χορηγεί το χάπι στους αστροναύτες κατά τη διάρκεια των μελλοντικών αποστολών στον Άρη, σταματώντας την γήρανση που προκαλείται από την έκθεση τους στην ακτινοβολία του διαστήματος.
Η επιστημονική κοινότητα βέβαια είναι διχασμένη και οι επιφυλάξεις που διατηρούν κάποιοι συνάδελφοι του Σινκλέρ, εκφράζονται ήδη με ιδιαίτερη ανησυχία.
«Αν λες ότι είσαι ένας καταπληκτικός επιστήμονας που έχει βρει μια θεραπεία για τη γήρανση, αποσπάς μεγάλη προσοχή. Υπάρχει οικονομικό κίνητρο και προτροπή για υπερβολική προπαγάνδα, πριν την ολοκλήρωση της έρευνας», δήλωσε δεικτικά ο Τζέφρι Φλάιερ, πρώην κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ. Υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι ο μεταβολισμός του ανθρώπου είναι διαφορετικός από αυτόν των τρωκτικών.
Λογικά μέσα στην επόμενη δεκαετία θα έχουμε μάθει αν το χάπι του Σινκλέρ είναι… άνθρακας ή ένας θησαυρός υπεραντιβιοτικής δράσης, όπως το παρομοιάζει.
«Άνθρωποι που θα είναι 80 ετών δεν θα αρχίζουν να φαίνονται 20, αλλά κάποιος που θα παίρνει το χάπι από τα 40 του θα μπορέσει να μείνει σε αυτή την ηλικία για πολύ μεγάλο διάστημα. Οι εσωτερικές λειτουργίες του οργανισμού θα είναι καλύτερες και την ίδια στιγμή το σώμα θα έχει μεγαλύτερη αντίσταση κατά των παθήσεων», λέει ο καθηγητής, που φιλοδοξεί να γίνει ο δεύτερος που θα χωρίσει την εποχή της ανθρωπότητας στα δύο.
Αν καταφέρει να δικαιώσει τον ισχυρισμό (του) ότι «κανένας νόμος της βιολογίας δεν αποκλείει να ζήσει κάποιος για 200 χρόνια», τίποτε από τη γέννηση του Ιησού έως τη δική του ανακάλυψη δεν θα μπορεί να σταθεί ως εξίσου σημαντικό στην παγκόσμια Ιστορία.
Το μόνο σίγουρο πάντως έως τώρα, είναι ότι ο άνθρωπος έχει καταφέρει να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής των ποντικιών…