Κάθε χρόνο στην Ελλάδα σημειώνονται περίπου 5.000 διαρρήξεις σε σπίτια και 500 ληστρικές επιδρομές επίσης σε κατοικίες, εκ των οποίων το 30%-40% – και ιδιαίτερα αυτές που προκαλούν τρόμο με τη χρήση όπλων, άγριες κακοποιήσεις κ.λπ. – έχουν δράσεις Γεωργιανούς μαφιόζους.
Σύμφωνα με την ενημέρωση των ελληνικών Αρχών υπάρχουν τρεις μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις της γεωργιανής μαφίας. Δύο από αυτές είναι το «γκρουπ της Τιφλίδας» και το «γκρουπ του Κουταΐσι» (περιοχή της Γεωργίας) που κατευθύνονται από αρχιμαφιόζους.
Πρόκειται για το ένα από τα δύο μεγάλα μπλοκ στον ακήρυχτο πόλεμο που μαίνεται στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας και ερίζει για την κυριαρχία εντός αυτών.
Είναι συμμορίες που μεταχειρίζονται βία και εκφοβισμό για να εξουσιάζουν και τελικά να υποδουλώνουν ασθενέστερους κρατούμενους. Στις ελληνικές φυλακές προσπαθούν να συνυπάρξουν περίπου 10.000 άνθρωποι 100 διαφορετικών εθνοτήτων, με τελείως διαφορετική ποινική συμπεριφορά και κουλτούρα.
Αν έξω στην κοινωνία ισχύει μια φορά το ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», στα σωφρονιστικά ιδρύματα ισχύει επί 10, καθώς ο ήδη βρεγεμένος (καταδικασμένος, ενίοτε σε ισόβια) δεν φοβάται τη βροχή. Τα περισσότερα περιστατικά βίας καταγράφονται ανάμεσα σε μέλη εθνοτικών ομάδων που συγκρούονται για την κατανομή της άτυπης εξουσίας της φυλακής.
Από την διόλου… αθώα χρήση κινητών τηλεφώνων, έως τη διακίνηση ναρκωτικών και την κατασκευή αυτοσχέδιων όπλων, η εγκληματική δράση επεκτείνεται εκεί που υποτίθεται ότι είναι εξ’ ορισμού αδόκιμη.
Η χρήση βίας και η τιμωρία θα έπρεπε να σταματούν στην είσοδο της φυλακής, που για διάφορους λόγους ωστόσο (υπερπληθυσμός, υποστελέχωση, ανεπαρκής βούληση, διαφθορά), αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο της.
Μέσα στους κόλπους της βασιλεύει ο νόμος του ισχυρού και εδρεύουν «εγκέφαλοι» συμμοριών, που δίνοντας διαταγές κανονίζουν τις δουλειές στον «έξω κόσμο».
Η αλβανική μαφία είναι ο έτερος πανίσχυρος πόλος των ελληνικών φυλακών και ενοχοποιείται για πολλά βίαια επεισόδια και επιρροή στον κόσμο των εγκλείστων. Ανάλογα με τις περιοχές καταγωγής τους, χωρίζονται μέσα στις φυλακές σε «βόρειους» και «νότιους» κι αν σε κάτι μειονεκτούν έναντι της γεωργιανής μαφίας είναι ότι δεν έχουν την ίδια «ομοιογένεια».
Συχνά-πυκνά μεταφέρουν μέσα στη φυλακή τις βεντέτες και τις αντιζηλίες τους, με εύλογη συνέπεια την αλληλοεξόντωση. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σφαγή του Αρμπέρ Μπάκο, πρώην συνεργού του Λεκοτσάι και επίσης φερόμενου ως ιθύνοντα νου στη δολοφονία Ζαφειρόπουλου.
Ο Μπάκο, ο οποίος είχε συλληφθεί μετά το απίστευτο συμβάν σε μπαρ του μικρολίμανου το 2014 (άνοιξε πυρ με καλάσνικοφ τραυματίζοντας 14 άτομα για τα… μάτια μιας χορεύτριας) δολοφονήθηκε άγρια με αυτοσχέδιο μαχαίρι.
Ακόμα πιο επικίνδυνοι και από τους Αλβανούς θεωρούνται από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους οι Γεωργιανοί κρατούμενοι, καθώς πρόκειται για συνειδητά «επαγγελματίες» κακοποιούς, με πολύ στενούς δεσμούς. Λειτουργούν οργανωμένα έχοντας αρχηγό και δικό τους στενό κύκλο προσώπων που δύσκολα «σπάει» από τρίτους.
Πρόκειται για μία κλειστή κάστα, που ζωγραφίζει εκκλησίες μέσα στα κελιά της και επιλέγει να μη μοιράζεται τίποτα, με τους άλλους κρατούμενους, καθώς ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες και, σε πολλές περιπτώσεις, τα μέλη της επιλέγουν να εκτίουν το σύνολο της ποινής τους αποφεύγοντας τη χρήση ευεργετημάτων, όπως τα μεροκάματα που μειώνουν τη διάρκεια της ποινής.
«Οι σκληρότεροι εγκληματίες μας βρίσκονται στην Ελλάδα», απάντησε κάποτε ένας Γεωργιανός εισαγγελέας σε ένα άλλοτε υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης, κατόπιν ερώτησης για το αντιμετωπίζουν τους «σκληρούς» των φυλακών τους.
Είναι επίσης ενδεικτικό ότι το 2016 η Βρετανία αρνήθηκε να εκδώσει στην Ελλάδα δύο κρατούμενους, υπό το φόβο των «αντιποίνων» από μελλοντικούς συγκρατούμενούς τους.
Η αποτυχία του συστήματος είναι παταγώδης, όσες σπείρες κι αν εξαρθρωθούν, όσοι κακοποιοί κι αν καταλήξουν πίσω από τα κάγκελα. Όσο εκεί μέσα θα χωρίζονται οι άνθρωποι σε λύκους και πρόβατα και όσο θα «ευλογείται» η ανάπτυξη «Νονών» που θα κινούν τα νήματα του αίματος, λυμαίνοντας τη νύχτα, η φράση «Μαφία» δεν θα απασχολεί μόνο τις Αρχές, αλλά και τους σοφρωνιστικούς υπαλλήλους.