Γράφει ο Γιάννης Γιανναράκης
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ΛεΜπρόν Τζέιμς «επιβάλλεται να είσαι κάτι
παραπάνω από ένας αθλητής». Πιθανώς όμως ούτε ο ίδιος ο «Βασιλιάς» γνωρίζει
πως ο Μαρχεσάλα Αλί υποδύεται αυτόν τον ρόλο… Οσκαρικά!
Τέτοια εποχή προ ενός έτους όλος ο αθλητικός πλανήτης υποκλινόταν στον Κόμπι
Μπράιαντ για έναν λόγο αμιγώς εξωαγωνιστικό.
Η βράβευση του θρύλου των Λος Άντζελες Λέικερς με το χρυσό αγαλματίδιο της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων, ως αποτέλεσμα της οπτικής ενσάρκωσης του πολυαναγνωσμένου «Dear Basketball», αποτέλεσε κάτι περισσότερο από την αποθέωση της καλλιτεχνικής χροιάς του «Black Mamba».
Ήταν το επιστέγασμα των φωνών που υποστήριζαν ότι οι μπασκετμπολίστες δεν είναι μόνο ικανοί «να σωπαίνουν και να χτυπούν μια μπάλα», όπως τόσο απροκάλυπτα τους συμβούλεψε να πράξουν η τηλεπαρουσιάστρια του «Fox News», Λάουρα Ινγκραχαμ, αναφερόμενη στην κριτική των ΛεΜπρόν Τζέιμς και Κέβιν Ντουράντ στον Ντόναλντ Τραμπ.
Για κακή τύχη του Μπράιαντ, το συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί εφεύρεση ενός άλλου, πολύ πιο άσημου -αθλητικά- Αφροαμερικανού…
Τα ξημερώματα της Δευτέρας ο Μαρχεσάλα Αλί γεύτηκε το νέκταρ της υψίστης
καλλιτεχνικής επιτυχίας, κερδίζοντας το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «Green Book» του Πίτερ Φαρέλι, δύο μόλις χρόνια μετά την πανομοιότυπη επιτυχία του στην ταινία «Moonlight».
Η τελευταία χρονικά κατάκτηση της κινηματογραφικής κορυφής ανάγκασε κοινό και κριτικούς να ασχοληθούν εκ βαθέως με την περίπτωση του 45χρονου ηθοποιού, με τα αποτελέσματα να περιέχουν έντονο… πορτοκαλί χρώμα.
Όπως αποδείχθηκε ο Αλί, πριν το «jump ball» της υποκριτικής καριέρας του στη μεγάλη οθόνη το 2009, κυνήγησε -ανεπιτυχώς- την τύχη του στα παρκέ, όντας μάλιστα υπότροφος στο πανεπιστήμιο του St Mary’s.
Στην δυτική όχθη των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Αλί ουδέποτε μπόρεσε να καθιερωθεί στην συνείδηση των απανταχού σκάουτερς, μένοντας εν τέλει εκτός του Draft του 1996, μέλος του οποίου ήταν ο έτερος πρεσβευτής του μπάσκετ στο «κόκκινο χαλί», Κόμπι Μπράιαντ.
Τα νούμερα του Χέρσαλ Γκίλμορ όπως ονομαζόταν ο Αλί -προτού αλλάξει το ονοματεπώνυμο του το 2000- κατά την διάρκεια της τετραετούς παρουσίας του στην Division I (3,6 πόντοι και 1,1 ριμπάουντ ανά αγώνα) δεν εντυπωσίασαν.
Αντίθετα, φαίνεται πως αντικατόπτρισαν πλήρως τις προθέσεις του υψηλόσωμου Αμερικανού, ο οποίος όπως αποκάλυψε το 2016 σε συνέντευξη του στο «GQ» ουδέποτε σκεφτόταν ρεαλιστικά την προοπτική του επαγγελματικού μπάσκετ:
«Δεν είχα το πάθος που χρειαζόταν, για να κάνω καριέρα στον αθλητισμό. Σε κάποιο σημείο, αυτό που έκανα κυρίως ήταν να παίζω μπάσκετ, αλλά δεν προσπαθούσα ιδιαίτερα να γίνω καλύτερος. Ήταν ο τρόπος που είχα να συνεχίσω να προχωρώ προς τα εμπρός και να εκφράζομαι με τρόπους που δεν μου επέτρεπαν τα σπορ.
Κάπως έτσι άρχισα να ασχολούμαι με την υποκριτική. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας καθηγητής μου έδωσε ρόλο σε ένα θεατρικό έργο. Αμέσως αφιερώθηκα σε αυτό και έφτασα μέχρι το σημείο όπου ο επόμενος στόχος μου έγινε το να σπουδάσω υποκριτική σε μια πανεπιστημιακή σχολή».
Before Mahershala Ali was an Academy Award-winning actor, he was known as Hershal Gilmore, a 6-foot-4 guard for @saintmaryshoops. #Oscars2019 pic.twitter.com/InwGLWHG8h
— NCAA (@NCAA) February 24, 2019
Οι άθλιες ανθρωπιστικές συνθήκες του αδυσώπητου NCAA έσβησαν την φωτιά πριν καν προλάβει να ανάψει:
«Ένιωσα πως σιχαινόμουν το μπάσκετ. Έβλεπα παιδιά να οδηγούνται
στην κατάθλιψη, να ισοπεδώνονται. Εμένα με είχαν απειλήσει με μεταφορά στο University of Denver και όλα αυτά συνέβησαν στον βωμό των επιτυχιών και της παραγωγικότητας».
Η υποκριτική κέρδισε την ευαίσθητη καρδιά του Αλί και τα αποτελέσματα αποκαλύπτονται συνεχώς στους οφθαλμούς των σινεφίλ.
Με παρουσία σε ταινίες και σειρές αναγνωρισμένης επιτυχίας, δύο Όσκαρ στο νεόκτιστο παλμαρέ του και το άτυπο τίτλο του πρώτου Μουσουλμάνου που κατακτά το βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ο Αλί μπορεί να νιώθει υπέρμετρα δικαιωμένος για την επιλογή του να αλλάξει μονοπάτι πριν 23 χρόνια.
Ταυτόχρονα, σε μια υπερπολυτελή κατοικία μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο όπου οι κόποι ζωής του Αλί επιχρυσώθηκαν, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς μπορεί να κοιμάται ήσυχος, μιας και η καμπάνια του περί πολυδιάστατης δραστηριοποίησης των αθλητών έχει πλέον έναν -υπέρ του δέοντος- άξιο πρεσβευτή…