Μέχρι το 1987 το Άγιο Φως έφτανε με πλοίο στην Ελλάδα μια εβδομάδα μετά… το Πάσχα. Τι εννοείτε «και πώς κάναμε Ανάσταση έως τότε εμείς οι μεσήλικες, οι γονείς και οι παππούδες μας;» Δεν κάναμε. Νόμιζαμε ότι κάναμε, ήταν fake, σα να λέμε made by αναπτήρα.
Από το 1988 και μόνο είδαμε το φως το αληθινό και γίναμε αυθεντικοί ορθόδοξοι Χριστιανοί. Εκείνη τη χρονιά, με πρωτοβουλία ενός ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού πρακτορείου και σε συνεργασία με τον τότε έξαρχο του Πανάγιου Τάφου στην Αθήνα (και μετέπειτα Πατριάρχη Ιεροσολύμων) Ειρηναίο, ξεκίνησε η μεταφορά του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα, με αεροπλάνο αμέσως μετά την αφή του στον Πανάγιο Τάφο, με ειδική πτήση της Ολυμπιακής.
Προφανώς ήταν μια έμμεση παραδοχή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ότι η θαυματουργή αυτανάφλεξη των κεριών στον Ιερό Ναό του Παναγίου Τάφου… ανακαλύφθηκε περίπου μαζί με το internet. Ή ότι δεν συνέτρεχε λόγος να μοιράζεται το Άγιο Φως στους πιστούς εν Ελλάδι Χριστιανούς όσο δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι πόροι για να φτάνει έγκαιρα σε αυτούς.
Η Ολυμπιακή όμως, μολονότι πεφωτισμένη από την ανάληψη αυτού του ιερού καθήκοντος επί 13 χρόνια, ξέμεινε κι αυτή από πόρους κάποια στιγμή. Το ΠΑΣΟΚ, με αίσθηση της (αμαρτωλής) ευθύνης για τους λόγους που τη φαλήρισαν, έπρεπε κάπως να εξιλεωθεί.
Και κάπως έτσι επινόησε την παρωδία που εκτυλίσσεται κάθε Μεγάλο Σάββατο τα τελευταία 18 χρόνια. Ήταν η περίφημη εκσυγχρονιστική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, που αποφάσισε εν έτει 2001 ότι την ευθύνη της μεταφοράς θα ανελάμβανε το υπουργείο Εξωτερικών και εφεξής στην άφιξη του (για το Άγιο Φως λέμε πάντα) θα αποδίδονται τιμές αρχηγού κράτους…
Το θεάρεστο έθιμο δεν τόλμησε να παύσει ούτε η «Αριστερή Κυβέρνηση» από το 2015 που έπιασε δουλειά (μήπως γιατί έτσι όριζε το σύμφωνο λυκοφιλίας με τον Πάνο Καμμένο); Και έτσι κάθε Πάσχα, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών – συνήθως ο υφυπουργός – πετάγεται έως τα Ιεροσολύμα για να συνοδέψει το Άγιο Φως πίσω στην πατρίδα, με το κρατικό αεροπλάνο που περιμένει στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ για να το παραλάβει άμα τη γενέσει του.
Δεκαεπτά χρόνια μετά, το Άγιο Φως όχι μόνο συνεχίζει να φτάνει στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ως αρχηγός κράτους, αλλά η σύνθεση της υποδοχής του, πλέον, έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία.
Η φλόγα διέρχεται άκρως κατανυκτικά στον ελλαδικό χώρο, συνοδεία κυβερνητικών παραγόντων, τιμητικών αγημάτων, ευζώνων, προσκόπων και φυσικά τηλεοπτικών συνεργείων!
Στην πομπή υποδοχής ηγείται Αριστερός υπουργός, με συμπαραστάτες κάθε ιδεολογίας καρύδι και φυσικά σε περίοπτη θέση ακροδεξιούς έως νεοναζιστές βουλευτές της Χρυσής Αυγής, που διαγκωνίζονται για μια λεζάντα «νομιμοποίησης» και διαφήμισης της θεοσεβούμενης ακεραιότητας τους.
Μετά την άφιξη στην Αθήνα, η φλόγα υποτίθεται ότι ξεκινάει ένα άλλο ταξίδι για να μεταφερθεί με αεροπλάνα και βαπόρια σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. Για να μην έχει καμία αμφιβολία ο πιστός ότι και η δική του λαμπάδα είναι καθιαγιασμένη με το θαύμα των Ιεροσολύμων. Τι, οι Αθηναίοι και οι Θεσσαλονικείς είναι πιο μάγκες δηλαδή από τους κατοίκους της κάτω Ραχούλας;
Βέβαια κανείς δεν μας έχει εξηγήσει έως τώρα τι συμβαίνει με τους ορθόδοξους χριστιανούς που ζουν π.χ. στην Αυστραλία και που η ώρα τους είναι εφτά ώρες μπροστά από τη δική μας, ή με τους υπόλοιπους μετανάστες που κατοικούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δεν έχουν καμία πρόσβαση στις ευεγερσίες του αεροσκάφους που ναυλώνει η ελληνική κυβέρνηση.
Τι είναι αυτοί, παιδιά ενός κατώτερου Θεού, δεν έχουν δικαίωμα στη «νεοελληνική», αυθεντική Ανάσταση Χριστού;
Το κράτος είναι επίσημα ηθικός αυτουργός, αλλά και εκτελεστής στη διαιώνιση ενός σκοταδικού τελετουργικού, μιας ψηφοθηρικής πολυέξοδης απάτης, που στην ουσία του πράγματος καταντάει να μεταχειρίζεται τους πολίτες σαν πρόβατα.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η αφή του Αγίου Φωτός εκλαμβάνεται ως θαύμα μόνο από ένα μέρος της Ελληνορθόδοξης παράδοσης. Για παράδειγμα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης απορρίπτει την «ουρανόθεν» προέλευση του. Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση παραδίδεται με παροιμοιώδη αναχρονισμό στην πρακτική εκβιομηχάνισης των φονταμενταλιστικών αντανακλαστικών.
Τα ευρήματα της έρευνας του δημοσιογράφου και βιογράφου του καθηγητή Λιαντίνη, Δημήτρη Αλικάκου εξέπληξε μόνο τους θιασώτες του «πίστευε και μη ερεύνα». Το ότι θα δημοσιευτεί ολόκληρο βιβλίο για να αποδείξει ότι το Φως της Αναστάσεως δεν είναι θεόσταλτο, μάλλον δεν είναι διακριτικό μιας ανοιχτόμυαλης κοινωνίας (κάτι σας είπα τώρα ε…); Είναι περίπου σα να εκδίδεται στη Φινλανδία βιβλίο με στόχο να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης.
Τουλάχιστον αν είναι να εντρυφήσουν πολλοί στην παραδοχή του σκευοφύλακα ότι χρησιμοποιεί τον… παραδοσιακό τρόπο για να προκληθεί η φλόγα, ας είναι μεταξύ των αναγνωστών και αυτοί που με απόφαση τους παραμένει υπό καθεστώς καπηλείας η χριστιανική πίστη και διαπομπεύεται περιφερόμενη ως αρχηγός κράτους.