Η οπαδική βία δεν είναι ένα θέμα που προσφέρεται για χαβαλέ. Ειδικά με τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δεν είναι για να γελάς.
Υπήρξε όμως μια εποχή όπου ακόμα και τα μπάχαλα των οπαδών ήτανε πιο αγνά. Που ο χουλιγκανισμός υπήρχε μεν, αλλά δεν είχε τις σημερινές του διαστάσεις.
Που ακόμα και η σκληρή (για εκείνα τα χρόνια) απεικόνισή του σου βγάζει μια υπέροχη καλτίλα.
Ακριβώς το συναίσθημα που σου γεννιέται κάθε φορά που παρακολουθείς (ξανά και ξανά) την υπέρτατη ταινιάρα για τους Έλληνες οπαδούς του ’80:
Το «Χούλιγκανς – Κάτω τα χέρια από τα νιάτα»!
Με σκηνές που έγραψαν ιστορία, ατάκες που σε γονατίζουν και γραφικές υπερβολές που εκτοξεύουν τον βαθμό τελειότητάς του, το έπος του Κώστα Καραγιάννη βάζει τα γυαλιά σε αστειότητες τύπου «Football Factory» και του «Green Street Hooligans».
Για μια σειρά λόγους όπως οι εξής:
-Η αξέχαστη εξήγηση του Γιώργου στον ψυχίατρο πως -αφότου έδειρε καμιά 15αριά άτομα- προέβη σε διπλή αυτό-εκτόνωση «έτσι για να ηρεμήσει».
-Η διοργάνωση δεξίωσης από τους γονείς του για να γιορτάσουν ότι τελείωσε το λύκειο.
-Η επιμονή του νονού Τσάκωνα να ασχοληθεί επαγγελματικά το βαφτιστήρι του με τα σαλάμια.
-Το καλωσόρισμα των τραβεστί στον Γιώργο με το ζεστό «καλώς τη, αδέσποτη είσαι»;
-Ο Πετρόχειλος να συστήνεται «Μίχος, ο γιος του θρύλου».
-Ο Γιάννης Μπέζος (αν και πασίγνωστος Ολυμπιακός) να υποδύεται τον οπαδό της ΑΕΚ και να μονολογεί «κάτι μου λέει ότι ο διαιτητής είναι στημένος και τα κουρέλια πετάνε».
-Η εκπληκτική ομοιότητα του επικεφαλής των Ολυμπιακών (Νώντα) με τον Τάκη Τσουκαλά.
-Τα ηχητικά εφέ στις μπουνιές και οι σκηνές των συμπλοκών με μουσική υπόκρουση πιάνο.
-Το ξύλο με κορίνες του μπόουλινγκ.
-Η θρυλική διευκρίνιση του Πετρόχειλου στον (παπά) πατέρα του ότι «η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, γκέγκε»;
-Ο επικός χορός με το σλιπάκι και το μαγνητόφωνο στο χέρι.
-Η μίνι-διακοπή στο ξέσπασμά του για να διατάξει τη μάνα του «πήγαινε, πάρε το τηλέφωνο».
-Η έκρηξη του Πρέκα στον διάλογο των άλλων κατά τη διάρκεια του αγώνα «σκάστε ρε να δούμε μπάλα».
-Η unisex απάντηση της ΑΕΚτζούς στις απειλές των Ολυμπιακών «θα μας κλάσεις τα βυζιά».
-Η προσωπική μονομαχία στο περιθώριο των επεισοδίων ανάμεσα στον Στηβ Ντούζο και τον (αξέχαστο για την ατάκα «αφεντικό, να με δείρει» στο The Κόπανοι) Κώστα Μακέδο.
-Η ατάκα Πετρόχειλου για τους ΑΕΚτζήδες «καθότι χανούμισσες, μόνο για τσιφτετέλι κάνουν και ουχί για ποδόσφαιρο».
-Το τραγούδι της Κατιάνας Μπαλανίκα στο καμπαρέ με τον μυθικό στίχο «χούλι χούλι χούλιγκαν, έχεις δυο ρόπαλα καβάντζα, μαύρο μπουφάν κι ύφος νταή, έχεις και τατουάζ στα μπράτσα, της μοναξιάς πρωταθλητή».
-Το στενό μαρκάρισμα της Φωφώς στην Αγνούλα και το ξέσπασμα του Πετρόχειλου «το ‘χει η γυναίκα να μας τα πρήζει πάντα με τον σεβντά της».
-Η παραδοχή πως ΟΛΟΙ μας (και όχι μόνο οι χούλιγκανς στην ταινία) θα υπακούγαμε στην καυτή Κατιάνα Μπαλανίκα με τα δερμάτινα εσώρουχα και τον καμουτσίκι στο χέρι.
-Η εντολή «πάτησέ του μια ηρωίνη και θα υπογράψει γελώντας».
-Η στιγμή της απελευθέρωσης του πατέρα του Γιωργάκη με το ξεκαθάρισμα Πετρόχειλου «μην κουνηθεί κανείς, κάτω τα χέρια από τον μπάρμπα».
-Η διαπίστωση-έκπληξη του Μίχου μόλις άρπαξε το μπουκέτο από τον ψυχίατρο «μπράβο τον πούστη τον γιατρό…»
