5 στίχοι πιο ακαταλαβίστικοι απ’ το «200 στη στροφή και με ρωτάνε, μαμά»
Βρείτε μας στο

Έχει χαλάσει ο κόσμος μ’ αυτή την καινούργια μάστιγα, το «200 στη στροφή».

Αρχίζει να παίζει τόσο συχνά και τόσο… παντού που νομίζεις ότι το ακούς ακόμα και στον ύπνο σου.

Κι ενώ δεν έχεις καταφέρει ακόμα να καταλάβεις τι ακριβώς λέει ο καλλιτέχνης που ακούγεται σαν μόλις να βγήκε από τον οδοντίατρο, συνειδητοποιείς ότι και καθαρά να τα έλεγε, πάλι δεν θα ‘βγαζες άκρη.

Πάλι θα ‘πρεπε να ‘σαι μυημένος (και να ξέρεις ότι ο χαρακτηρισμός «μαμά» αναφέρεται σε αυτοκίνητο που δεν είναι πειραγμένο) για να πιάσεις το υπονοούμενο.

Πάλι θα ένιωθες όπως με δεκάδες ακόμα στίχους (ακόμα και ποιοτικών τραγουδιών) που σ’ αφήνουν με την απορία τι θέλει να πει ο ποιητής.

Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:

«Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα…»

Σφήνωσαν τα πόδια στο χειριστήριο: Το θαύμα της πτήσης BA5390 που ο πιλότος κρεμόταν 20' στο κενό (Pics)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Σφήνωσαν τα πόδια στο χειριστήριο: Το θαύμα της πτήσης BA5390 που ο πιλότος κρεμόταν 20′ στο κενό (Pics)

Και άντε πες ότι σου έδινε κάποιος τη δυνατότητα να μεταμορφώσεις τον πλανήτη και να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Δεν θα κανόνιζες να χεστείς στο τάληρο, να σε παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο η Εύα Λονγκόρια κι εσύ να κάνεις τον δύσκολο, να κολυμπάς σε κανέναν ποταμό από μερέντα! Όόόόόχι! Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι να μπογιάντιζες τη θάλασσα -και μάλιστα να την έκανες το ίδιο χρώμα με τώρα! Και τότε, ρε αδελφέ, γιατί να μπεις εξαρχής στη διαδικασία;;;

«Κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός, άγγελος απατηλός…»

Είναι όντως σοκαριστικό να διαπιστώνεις ότι ο σαββατιάτικος πηλός (σε σχέση με τον παλίκαρο της Κυριακής) είναι κωλώστρα. Ότι άμα τύχει ένας καυγάς με άλλα υλικά -σίδερα, χαλκούς, γυψοσανίδες- θα λιώσει από τον φόβο του. Και δεν φτάνει αυτό, συνειδητοποιείς ότι δεν μοιάζει και με τον Μπασινά, όπως λανθασμένα είχες τόσον καιρό στο μυαλό σου. Είναι κακή φάση, σου πέφτουνε μαζεμένα. Πώς να μην κάνεις μετά τον πόνο σου τραγούδι…

«Είσαι ο Ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου από τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένα από αυτούς που ξεπουλάνε με ευκολία την πατρίδα μου…»

Θες να δείξεις στο έτερό σου ήμισυ (όχι ότι δεν το ‘χεις σε εκτίμηση, αλλά) ότι σε βασανίζει. Ότι κακοπερνάς και νιώθεις ανασφάλεια μαζί του. Ότι φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή σε προδώσει. Τι καλύτερος και πιο περιγραφικός τρόπος να του το περιγράψεις από μια κραυγή για την προστασία του περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με μια διάγνωση για έγκαυμα β’ βαθμού και αιχμηρό πολιτικό σχόλιο, το οποίο τονώνει το εθνικό φρόνημα…

«Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο, θα σου ‘φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο…»

Στενοχωριέσαι που δεν βλέπεις ανταπόκριση. Που διαπιστώνεις ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές από την άλλη πλευρά. Γιατί είχες τόσα πολλά να δώσεις. Αν σου το επέτρεπε το πρόσωπο, θα έφερνες τον κόσμο τούμπα. Θα μπορούσες να κάνεις τα πάντα για ‘κείνη. Ακόμα και μια πριβέ πίστα (φτιαγμένη για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο από φώσφορο) ώστε να ρίχνει τις ζεϊμπεκιές της σε περίπτωση νταλκά ή έκτακτου μερακλώματος…

 

«Ο φλεγόμενος ποδηλάτης περνά κάθε απόγευμα, περιστρέφει έναν ήλιο στον ένα τροχό, στον άλλο ένα μήλο…»

Καταρχάς πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, υπάρχει η αυτονόητη απορία: Πώς στο διάολο ισορροπεί αυτός ο κερατάς; Με κοτζάμ ήλιο μπροστά και το μηλαράκι από πίσω, μάλλον μηχανή Τσόπερ πρέπει να οδηγεί και όχι ποδήλατο. Αλλά εδώ έχει άλλα προβλήματα να τον απασχολούν… Διότι δεν φτάνει που ο άνθρωπος έχει αρπάξει φωτιά, είναι και υποχρεωμένος σε συγκεκριμένο δρομολόγιο και συγκεκριμένες ώρες άφιξης λες κι είναι το 040 Πειραιάς-Σύνταγμα….