Στην εποχή των social media, που ακόμα και όταν η άποψη θέλει να κρυφτεί η χαρά δεν την αφήνει, η δημοκρατία είναι ένα κλικ πιο ενισχυμένη ως έννοια. Ο καθένας έχει το βήμα να επιχειρηματολογήσει δημόσια επί παντός επιστητού, αλλά αυτή η καθ’ όλα αποδεκτή ελευθερία λόγου συνοδεύεται από την αναπόφευκτη κριτική για τις θέσεις που εκφράζει.
Όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι είμαι «στον τοίχο μου και μπορώ να λέω ό,τι θέλω», προφανώς είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Μια τοποθέτηση στο Facebook ή το twitter (ειδικά σε αυτό) έχει μεγαλύτερη βαρύτητα ακόμα και από μια προφορική δήλωση. Ο λόγος είναι απλός: Scripta Manent. Ακόμα και αν σβήσεις το post το πιθανότερο είναι να εκτεθείς, αφού όλο και κάποιος θα έχει προλάβει να κάνει ένα PrtScr.
Το χειρότερο είναι όταν πας να ποστάρεις κάτι ψαγμένο και δεν έχεις καν το υπόβαρθο να αντιληφθείς ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χαρακτηριστεί εξυπνακίστικο. Ή όταν μπερδεύεις τον προοδευτισμό με το χυδαίο λαϊκισμό, όπως έκανε η Ρένα Δούρου, με αφορμή τις προθέσεις της νυν κυβέρνησης για τον αντικαπνιστικό νόμο.
Ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας προανήγγειλε ότι η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους κλειστούς χώρους αποτελεί μία από τις βασικές προτεραιότητες του. Τόνισε ότι για να ελεγχθεί η εφαρμογή του νόμου θα εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι με πιο ενεργή την εμπλοκή της αστυνομίας, καθώς και με λειτουργία τηλεφωνικής γραμμής για αναφορά παραβάσεων.
Αυτό η πρώην περιφερειάρχης Αττικής το θεώρησε ιδανικό πάτημα για αντιπολίτευση. Τι έκανε λοιπόν; Κότσαρε μια φωτογραφία της εσαεί εμβληματικής Μελίνας Μερκούρη με το τσιγάρο στο χέρι, συνοδεύοντας την με το λακωνικό: «Σχόλιο περί αντικαπνιστικού… Πολλές καλημερες». Και καλά σε φάση μια φωτογραφία – χίλιες λέξεις, δεν χρειάζονται παιρετέρω επεξηγήσεις. Εδώ κοτζάμ Μελίνα κάπνιζε σε δημόσιους χώρους, τι να μας πεις εσύ τώρα ρε Βασιλάκη;
Το «τέχνασμα» εξόφθαλμα φτηνό. Η Ρένα Δούρου επέλεξε να χαϊδέψει τα… κιτρινισμένα αντανακλαστικά των καπνιστών, εκφράζοντας την αντίθεση της στη νομιμότητα και στο αυτονόητο δικαίωμα των παθητικών καπνιστών που σε όλη την προηγμένη Ευρώπη και τις ΗΠΑ δεν τολμά κανείς να παραβιάσει.
Ξέχωρα από αυτό, λησμόνησε προφανώς ότι η Μελίνα Μερκούρη είναι μάλλον ένα από τα πιο ατυχή παραδείγματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, καθότι νόσησε και τελικά έχασε τη ζωή της από καρκίνο του πνεύμονα. Δεν ξέρω μάλιστα αν ήταν χειρότερο το post που ανήρτησε ή το like που έκανε σε ένα από τα σχόλια που το συνόδευσαν. Όχι όποιο και όποιο, αλλά το εξής αμίμητο: «Σαν υπουργός πολιτισμού κάπνιζε μέσα στο γραφείο της στο υπουργείο. Το τσιγάρο τους πείραξε;!»
Όταν ο προοδευτισμός αποκτά το συνοδευτικό «δήθεν» και αναμειγνύεται με αχαλίνωτο λαϊκισμό, το αποτέλεσμα είναι κάπως έτσι. Μία φώτο ενός σπουδαίου Έλληνα ή Ελληνίδας καθολικής αποδοχής στην υπηρεσία ανάδειξης στείρων έως επικίνδυνων μηνυμάτων. Θα μπορούσαμε να το ανάγουμε και ως το μοναδικό διακριτό σημείο τομής ενός μεγάλου Έλληνα με έναν Ελληναρά…