Βύσμα- μια λέξη, ένας θρύλος. Ή, ακριβέστερα, πολλοί θρύλοι. Το βλέπουμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής (άλλωστε, στην Ελλάδα είμαστε, το βύσμα δίνει και παίρνει με τον ρυθμό που κατεβάζει καντήλια ο Πολάκης), όμως υπάρχουν δύο τομείς στους οποίους σαρώνει πραγματικά: στη δουλειά και στον στρατό.
Πώς γίνεται, όμως, εύκολα αντιληπτό το βύσμα;
Το Menshouse- που αν ήταν φαντάρος θα υπηρετούσε όχι στον Έβρο, αλλά στη λωρίδα της Γάζας και αν ήταν εργαζόμενος επί ΠΑΣΟΚ θα έχανε το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, παρόλο που θα πήγαινε κάθε μέρα στη δουλειά 15 λεπτά νωρίτερα- σε βοηθάει αθώε, αγνέ αναγνώστη να το «εντοπίσεις» μέσα από 4 απλά παραδείγματα.
1. Μεταθέσεις
Στον στρατό: Μόλις έχετε τελειώσει τη βασική εκπαίδευση στο κέντρο και περιμένετε να δείτε πού θα σας στείλουν με μετάθεση. Στο χαρτί της ανακοίνωσης δίπλα στο δικό σου όνομα γράφει «Στην πινέζα πάνω στα σύνορα, κωλόψαρο», τη στιγμή που στο ακριβώς από κάτω όνομα λέει «Όπου γουστάρεις εσύ λεβέντη μου! Όλα τα χακί στρατά για πάρτη σου!».
Να, αυτό που λες είναι ένα βύσμα.
Στη δουλειά: Έχεις καλύτερα τυπικά προσόντα από τον διπλανό σου, δουλεύεις περισσότερα χρόνια μακριά από τα κεντρικά της εταιρίας και περιμένεις πώς και πώς στο τέλος της χρονιάς να μετατεθείς πίσω στην πόλη σου.
Ξεκινάς, όπως και να το κάνουμε, με τα λευκά στην σκακιέρα. Όμως, ο βαριεστημένος συνάδελφός σου που χρειάζεται οδηγίες χρήσης για να μπει στα windows του υπολογιστή, έχει «δόντι»- και, μάλιστα, κυνόδοντα: ο θείος του είναι ο διευθυντής της εταιρίας.
Μάντεψε ποιος παίρνει την πολυπόθητη θέση.
Ακριβώς- ο άλλος.
2. Υπηρεσία
Στον στρατό: Αρχίζεις να πιστεύεις πως το όνομά σου είναι συνώνυμο της σκοπιάς, καθώς κάθε μέρα βλέπεις στο «γερμανικό» 2-4 ν’ αναγράφεται το «Φράνσις Φορντ Κόπολα» (το καλλιτεχνικό σου).
Αντιθέτως, το παιδί που κοιμάται απέναντί σου στο θάλαμο, έχει να ξυπνήσει εδώ και περίπου 2.5 μήνες- και γιατί σηκωθεί, άλλωστε; Τελευταία φορά που κλήθηκε να κάνει υπηρεσία, εννοείται θαλαμοφύλακας, τα παγωτά έκαναν 100 δραχμές. Σωστά το μαντέψατε: ακόμα δεν είχε μπει το ευρώ στη ζωή μας.
Στη δουλειά: Σου αναθέτουν να φτιάξεις το report με το ετήσιο μπάτζετ της εταιρίας για την επόμενη χρονιά, να κάνεις παρουσίαση των νέων προϊόντων σ’ έναν- έναν ξεχωριστά τους πελάτες σας (2345 συνολικά στον αριθμό), να γράψεις 4 διαφημιστικές καμπάνιες για το ραδιόφωνο, 2 για την τηλεόραση, να φτιάχνεις καφέ στο αφεντικό κάθε μέρα, να του πηγαίνεις το τοστάκι του, να σφουγγαρίζεις το πάτωμα και να πλένεις τα πιάτα. Δεν έχεις παράπονο, όμως, καθώς αμείβεσαι με το αστρονομικό ποσό των 497.35 ευρώ/ μήνα.
Στον Τάκη, από την άλλη, ανατίθεται το σχεδόν ακατόρθωτο έργο του να τερματίσει τον Ναρκαλιευτή στο δύσκολο και γι’ αυτό του χορηγούνται άδειες των 2 μηνών προκειμένου να μείνει στο σπίτι και να προπονηθεί σκληρά. Παίρνει περίπου 1500 ευρώ το μήνα καθαρά.
Μάντεψε ποιος είναι το βύσμα.
3. Όταν γίνεται η στραβή
Στο στρατό: Έστω ότι τα ’χεις κάνει μαντάρα στην σκοπιά και η αναγνώρισή σου ήταν για τ’ ανάθεμα. Βγαίνεις, φυσικά, αναφερόμενος και τρως φυλακή που αντιστοιχεί στη θητεία περίπου 8 ΕΣΣΟ ακόμα.
Ο Παπαδόπουλος που έχει κάνει το ίδιο, όμως, αντί να βγει αναφερόμενος και να φάει ισόβια, παίρνει τιμητική άδεια 65 ημερών, καθώς επέδειξε, λέει, πρωτοφανές θάρρος λέγοντας στον Ταξίαρχο «Δε μας γ@μεις ρε μ@λάκα που θες να κάνω και αναγνώριση; Τι είμαι, ο ΟΤΕ;»
Στη δουλειά: Τα ’χετε θαλασσώσει εξ ημισείας με τον Γιάννη, καθώς ξεχάσατε εντελώς το deadline και τώρα- λόγω του ότι δεν ετοιμάσατε εγκαίρως την πρόβλεψη εσόδων/εξόδων- πάει πίσω όλο το μαγαζί.
Πριν το καταλάβεις, έρχονται δυο φουσκωτοί τύποι με μαύρα γυαλιά και κοστούμι, σε πηγαίνουν σ’ ένα απόμερο δωμάτιο και σου βγάζουν, για αρχή, τα νύχια με μια τανάλια. Μετά, σου βάζουν βραστά αυγά στις μασχάλες, σου κάνουν ηλεκτροσόκ με 43000 βολτ, σου ρίχνουν μια ντουλάπα στα μούτρα, έπειτα σου βγάζουν μία- μία τις τρίχες των ποδιών με τσιμπιδάκι και, τέλος, σε κρεμάνε ανάποδα από τον ανεμιστήρα, προκειμένου να δεις πώς είναι να είσαι ο Μπάτμαν.
Στον Γιάννη, από την άλλη, προσφέρουν κρουασάν βουτύρου και ζεστό καφέ και τσιμπώντας του το μαγουλάκι του λένε «Ντα θα σε κάνουμε, ντα! Ξεχάστηκες βρε κουτό;».
Ύστερα, φεύγουν.
Ο Γιάννης σε ρωτάει αν θέλεις μια μπουκιά κρουασάν- έσκασε, δεν μπορεί να φάει άλλο.
4. Στις γιορτές
Στον στρατό: Ζητάς να πάρεις άδεια τα Χριστούγεννα, γιατί σε λένε Χρήστο και θέλεις να κάνεις τη γιορτή σου με τους δικούς σου. Παίρνεις ξέρεις ποιο μέρος του σώματός σου. Έπειτα, θέλεις να πάρεις την πρωτοχρονιά, γιατί έχεις μπαμπά Βασίλη και καλό θα ήταν να βρίσκεστε μαζί στην ονομαστική του εορτή. Πάλι εκείνη η λέξη που ομοιοκαταληκτεί τέλεια με το «ίδια». Έπειτα, τα Φώτα, για να είσαι με τη μητέρα σου τη Φωτεινή. Καλά, μη φας- δες πόση γλαρόσουπα έχει περισσέψει. Εν τέλει φεύγεις 2 μέρες στα τέλη Γενάρη, κι αυτό επειδή έκανες ανηλεές γόπινγκ για δυο βδομάδες σερί.
Ο Μητρόπουλος, από την άλλη, φεύγει 15 Γενάρη και κολλώντας κάτι ολιγοήμερες άδειες που δικαιούται συν μια τιμητική επειδή είπε «καλημέρα» με χαμόγελο στο διοικητή επιστρέφει στο στρατόπεδο στις 26 Μαρτίου.
Στη δουλειά: 24-25-26 Δεκεμβρίου εκεί. 30-31-1-2, πρωτοχρονιάτικα, εκεί. 5-6-7 Γενάρη, εκεί. Μόνος σου, κατά βάση, καθώς λείπουν όλοι, να πατάς πλήκτρα με το ρυθμό που μιλάει ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν θέλει να πουλήσει βιβλίο.
Αναρωτιέσαι, στις 22 Φλεβάρη, τι ν’ απέγινε ο Σπύρος- το παιδί στο δίπλα γραφείο. Έχεις να τον δεις σχεδόν 3 μήνες. Κωλοκρίση, τον έφαγε κι αυτόν. Περικοπές, προφανώς.
Στις 23, όμως, ο Σπύρος κάνει comeback σαν την Άντζελα και με το χαμόγελο στα χείλη πιάνει εκ νέου δουλειά.
«Πού χάθηκες ρε;», τον ρωτάς. «Νόμιζα σε σουτάρανε;»
Γελάει σε τέτοιο βαθμό που τα δάκρυα κάνουν πάρτι στο πρόσωπό του και μετά σου λέει πως πήρε, απλά, το 3ήμερο που δικαιούστε όλοι σας για τις γιορτές.
«Εξάρτημα στην άκρη καλωδίου που εισάγεσαι σε κατάλληλη υποδοχή των ηλεκτρικών συσκευών και τις τροφοδοτείς με ρεύμα», του λες.
Ή, απλούστερα, «βύσμα».