Κάθε δουλειά έχει τα στραβά της. Κι αυτά μπορεί να τα δει μόνο όποιος την ασκήσει. Όχι αυτός που ακούει απλά την περιγραφή.
Αν σου έλεγαν για παράδειγμα να πας να γίνεις ελεγκτής περιεχομένου στο Facebook, moderator κοινώς, θα σκεφτόσουν το brand, θα θεωρούσες ότι θα παίρνεις πολύ καλά λεφτά και θα απαντούσες καταφατικά στο πι και φι. Δε θα περνούσαν παρά 5-6 μήνες και θα έφτανες στο σημείο να ζητήσεις ψυχολογική βοήθεια.
Πιθανότατα δεν υπάρχει πιο καυτή θέση απ΄αυτή του moderator σε όλο τον οργανισμό του Facebook. Κι αυτό γιατί όλοι ψάχνουν τρόπο να απεμπλακούν, αλλά δεν το πετυχαίνουν. Όχι γιατί είναι δέσμιοι ή κάτι τέτοιο. Απλώς δεν είναι εύκολο να παρατήσεις έναν τόσο καλό μισθό. Είναι όμως ένας μισθός δυσανάλογος της ψυχολογικής φθοράς, του ψυχικού και πνευματικού βιασμού που μπορεί να υποστείς.
Στις αρχές του 2019 είχαμε δει ένα εκτενές άρθρο στο The Verge όπου αναλύονταν οι εργασιακές συνθήκες αυτής της κάστας ανθρώπων στην πυραμίδα του μεγαλύτερου κολοσσού στον πλανήτη. Το άρθρο αφορούσε τους moderators στο Βερολίνο, οι οποίοι παρουσίαζαν σημάδια αλκοολισμού και ωθούνταν σε μεγαλύτερη κατανάλωση, αλλά και σε χρήση ναρκωτικών, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στη δουλειά τους.
Δεν ήταν μόνο οι σχεδόν βασανιστικές απαιτήσεις που τους ήθελαν να ελέγχουν 1.000 κομμάτια στο 8ωρο τους, άρα λίγο πάνω από 1 κάθε μισό λεπτό. Ήταν και το περιεχόμενο των tickets (έτσι τα αποκαλούν) που έκανε δυσβάσταχτη τη δουλειά.
Το Facebook είναι ένας μεγάλος ωκεανός. Κι όταν χρησιμοποιείται από ανθρώπους, είναι ένας μεγάλος ωκεανός βλακείας και μίσους. Ως επί το πλείστον τουλάχιστον. Τόσο στις δημόσιες αναρτήσεις όσο και στις προσωπικές συνομιλίες, στα chats, γράφονται κάθε στιγμή πράγματα που αν λέγονταν πρόσωπο με πρόσωπο, θα σήκωναν μέχρι και μήνυση. Πολύ πιθανό βέβαια να μην υπήρχαν τα κότσια από τους εκφραστές για να τα πουν πρόσωπο με πρόσωπο.
Αναρτήσεις μίσους φυλετικού, σεξουαλικού, κάθε μορφής. Fake news. Σεξουαλικές παρενοχλήσεις και παιδικές παρενοχλήσεις. Ιδίως από πλούσιους λευκούς της Δύσης προς ανήλικα παιδιά σε υπανάπτυκτες χώρες όπως οι Φιλιππίνες ή η Βολιβία. Εξτρεμισμός. Τρομοκρατία.
Το να έρχεσαι σε επαφή καθημερινά με τέτοιο περιεχόμενο, δεν είναι διαχειρίσιμο με τίποτα. Κάποια στιγμή αρχίζεις και τρελαίνεσαι με την κτηνωδία των ανθρώπων.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, όπου μιλάει με moderators και contractors, δηλαδή ενδιάμεσους που «νοικιάζουν» τους υπαλλήλους τους στο Facebook γι΄αυτή τη δουλειά, όλο αυτό το περιεχόμενο που έχει αυξηθεί ραγδαία την τελευταία 5ετία και κυρίως μετά την εκλογή Τραμπ, έχει προκαλέσει και μια σταδιακή ιδεολογική μετάβαση αρκετών ανθρώπων προς την άκρα δεξιά. Σε βαθμό βαθέος ρατσισμού ή ένα στάδιο πιο πριν.
Ένας moderator αγόρασε όπλο και κοιμάται με αυτό στο προσκεφάλι του. Ένας άλλος κυκλοφορεί με taser γιατί φοβάται ότι θα του την πέσουν οι αλλοδαποί που βλέπει στη γειτονιά του όταν επιστρέφει σπίτι. Και οι δύο περιπτώσεις δεν είχαν τέτοιες τάσεις πριν αναλάβουν αυτό το πόστο.
Αν αυτό συμβαίνει με τους moderators που έχουν μια εκπαίδευση πάνω σε αυτό, καταλαβαίνει κάποιος τι μπορεί να συμβεί σε εκατομμύρια απλούς χρήστες που δεν έχουν τόσο σθεναρή ιδεολογία για να μην επηρεαστούν από το μίσος και το ψέμα.
Στο παλιότερο άρθρο του Verge περιγραφόταν πως η ψυχολογική υποστήριξη παρέχεται σε πολύ υποτυπώδες επίπεδο, αφού ο ψυχολόγος που διαθέτουν οι ενδιάμεσες εταιρείες, τις περισσότερες φορές τους προτείνει να επισκεφθούν έναν ψυχολόγο εκτός δουλειάς.
Βλέπουμε λοιπόν πως μια εργασιακή ομάδα είναι απόλυτα ευάλωτη στο να αποκτήσει ψυχολογικά προβλήματα ή/και να οδηγηθεί στην υιοθέτηση απόψεων επιζήμιων για την κοινωνία.
Ποια είναι όμως η λύση σε αυτό το πρόβλημα; Για τους moderators είναι να προσληφθούν κι άλλα άτομα, ώστε να μειωθεί η έκθεσή τους σε αλλοιωτικό περιεχόμενο. Το Facebook από την άλλη προσπαθεί να έχει δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην βγαίνει ποτέ από τις εγκαταστάσεις της δουλειάς το υλικό που επιτρέπουν ή αποτρέπουν οι moderators.
Κι αυτό βέβαια δεν προσφέρει ολοκληρωτική λύση στο πρόβλημα. Και δεν προβλέπεται να βρεθεί τέτοια, πέραν της εκπαίδευσης μηχανών-moderators, μιας και είναι απαραίτητο να υπάρχουν άνθρωποι που ελέγχουν κάθε πληροφορία στο Facebook. Αν δεν υπάρχουν, τότε η ρητορική μίσους και τα fake news θα φτάσουν στα μάτια πολλών περισσότερων ανθρώπων. Και τότε θα σημειωθεί πολύ μεγαλύτερη στροφή προς τον εξτρεμισμό.
Αυτό το επάγγελμα είναι ένα αναγκαίο κακό, μια μορφή θυσίας κάποιων ανθρώπων, ώστε να παταχθεί η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός και κάθε κακή συνθήκη!