Έχεις πάρει τη λεωφόρο Αθηνών – Σουνίου και βρίσκεσαι πια εκεί που αντιλαμβάνεσαι για ποιον λόγο η διαδρομή ονομάστηκε αθηναϊκή Ριβιέρας.
Μετά το Θυμάρι και λίγο πριν φτάσεις στον αρχαίο ναό του Ποσειδώνα, βρίσκεται ο όρμος των Λεγραινών. Απέναντι βρίσκεται το νησάκι Πάτροκλος. Εκεί, υπάρχουν δύο κόλποι, σχετικά άγνωστοι στους λουόμενους.
Ο ένας εξ’ αυτών είναι όμως εξαιρετικά δημοφιλής στους ερασιτέχνες δύτες. Για να φτάσει κανείς πρέπει να διαβεί ένα μικρό και σχετικά δύσβατο μονοπάτι που «αγκαλιάζουν» απόκρημνα βράχια. Αν βρεθεί απλώς για να κολυμπήσει δεν θα διαπιστώσει ποτέ τι βρίσκεται από κάτω του. Αν όμως έχει προνοήσει να κουβαλήσει μαζί του καταδυτικό εξοπλισμό θα ανακαλύψει στο βυθό ένα κανονικό «νεκροταφείο» αυτοκινήτων!
Στην αργκό των δυτών η συγκεκριμένη περιοχή έχει μάλιστα την κωδική ονομασία «αυτοκίνητα». Όπως μας ενημέρωνει ο δύτης και φωτογράφος Κώστας Λαδάς, στην άκρη των βράχων βρίσκεται ένας μικρός ηλιακός φάρος και η πρώτη ένδειξη είναι τα διάσπαρτα συντρίμμια οχημάτων στην κάθετη σχεδόν πλαγιά της ξηράς, σε βάθος 15 μέτρων. Από εκεί ξεκινάει αυτή η ιδιότυπη «υποβρύχια έκθεση» και εκτείνεται στα 35 μέτρα βάθος, όπου βρίσκονται τα τελευταία «κομμάτια».
Δεκάδες κουφάρια αυτοκινήτων έχουν γίνει ένα με το βυθό, δημιουργώντας μια παράταιρη εικόνα. Σκόρπια ανταλλακτικά και λάστιχα έχουν γίνει τμήμα της υποβρύχιας φύσης. Το απόκοσμο, σχεδόν μακάβριο, σκηνικό αποτελεί attraction για φτασμένους και επίδοξους βατραχανθρώπους. Γιατί μακάβριο; Διότι το φαινόμενο δεν έχει εξηγηθεί ακόμα επαρκώς. Τη λύση στο πέπλο μυστηρίου που το καλύπτει γνωρίζουν μόνο τα… πλάσματα του βυθού, που βρίσκουν καταφύγιο στις «άψυχες» λαμαρίνες.
Τα σενάρια για το πώς βρέθηκαν όλα αυτά τα αυτοκίνητα στον πάτο του βυθού είναι συνυφασμένα με την παρανομία, κάποια από αυτά και με την εγκληματολογία. Στο πλάτωμα του δρόμου, ακριβώς πάνω από το σημείο του υποβρύχιου νεκροταφείου, η προστατευτική μπαριέρα διακόπτεται στην άκρη. Μια προφανής εξήγηση είναι ότι οδηγοί που συμμετείχαν σε αυτοσχέδιες κόντρες έχασαν τον έλεγχο, λόγω της κλειστής και επικίνδυνης στροφής στο 59ο χλμ. της λεωφόρου.
Αυτό είναι μάλλον όμως και το πιο… αθώο.
Σύμφωνα με αξιωματικούς της αστυνομικής υπηρεσίας που είναι επιφορτισμένη με την αναζήτηση κλεμμένων ΙΧ, είναι πολύ πιθανό κάποια από αυτά τα αυτοκίνητα να είναι κλεμμένα για τρεις διαφορετικούς λόγους.
Βάσει της πρώτης εκδοχής, οι κλέφτες «έγδυσαν» τα αυτοκίνητα αφαιρώντας τα πολύτιμα ανταλλακτικά τα οποία πώλησαν στη αγορά μεταχειρισμένων και κατόπιν ξεφορτώθηκαν ότι δεν χρειάζονταν ή δεν είχε αξία. Πιθανώς έτσι εξηγείται το γεγονός ότι στο βυθό υπάρχουν και αμιγώς σκελετοί αυτοκινήτων.
Το δεύτερο σενάριο είναι να έχουν χρησιμοποιηθεί κάποια από αυτά τα οχήματα σε ληστείες ή ακόμα και σε δολοφονίες και οι δράστες να τα «έστειλαν» στον πάτο με τα ψάρια για να σβήσουν τα ίχνη τους. Ακόμα πιο πιθανό μοιάζει ένα τρίτο ενδεχόμενο, το οποίο απηχεί στη «μόδα» απαγωγής ΙΧ, που ευδοκιμούσε πριν από λίγα χρόνια. Οι δράστες έκλεβαν τα αυτοκίνητα και στη συνέχεια επικοινωνούσαν με τον ιδιοκτήτη, ζητώντας λύτρα. Κάποιοι πλήρωναν και έπαιρναν πίσω τα αυτοκίνητά τους. Υπήρχαν όμως και αυτοί που δεν πλήρωναν, με αποτέλεσμα οι κλέφτες να εξαφανίζουν τα πειστήρια του εγκλήματος στη θάλασσα.
Τα χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων που βρίσκονται στο βυθό των Λεγρενών ποικίλλουν. Κάποια βρίσκονται σε προχωρημένη «σήψη», που μαρτυρά μακρά περίοδο παραμονής στη θάλασσα, άλλα είναι αποψιλωμένα από εξαρτήματα και αρκετά είναι φανερό ότι βρέθηκαν εκεί από τη μία στιγμή στην άλλη, με τον πλήρη εξοπλισμό τους.
Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να ισχύουν και τα τέσσερα παραπάνω σενάρια. Αλλά αν όντως συμβαίνει αυτό, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό ότι ο συγκεκριμένος βυθός έγινε κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των αρχών η «επίσημη» χωματερή αυτοκινήτων για κάθε λογής απατεώνες και εγκληματίες.