Αν και μοιάζει κάπως αντιφατικό, για το ψέμα υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια:
Λέει ψέματα όποιος ισχυρίζεται ότι δεν λέει ψέματα!
Είναι τόσες πολλές οι αφορμές που δίνονται καθημερινά, τόσες οι άβολες καταστάσεις που μπορούν να αποφευχθούν, τόσο εύκολη λύση (για να τα λέμε και όλα) που ενίοτε όλοι μας κρύβουμε την αλήθεια.
Εξαιρώντας λοιπόν τα σοβαρά θέματα, στα οποία κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος όταν κοροϊδεύει τους άλλους, για όλα τα άλλα υπάρχουν αθώα ψεματάκια.
Κατά συνθήκη ψεύδη που συχνά έχει ανάγκη και ο απέναντι να ακούσει.
Και κάποια άλλα που δεν διστάζουμε να τα ξεστομίζουμε, ακόμα κι αν είναι κραυγαλέα εμφανές ότι είναι… ψέματα!
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
«Να κανονίσουμε για καφέ»
Μόλις έχεις καταλάβει ότι η απόπειρα να προσποιηθείς ότι δεν τον είδες έχει αποτύχει. Ο παλιός γνωστός/η πρώην γκόμενα/ο ενοχλητικός συγγενής βρίσκεται μπροστά σου και η ψιλοκουβέντα μαζί του είναι αναπόφευκτη. Έπειτα από 3-4 διαδικαστικές ερωτήσεις (των οποίων οι απαντήσεις πιθανότατα δεν σε ενδιαφέρουν) και αρκετά δευτερόλεπτα αμηχανίας, έρχεται η ώρα για το μεγάλο φινάλε: Τον αόριστο προγραμματισμό καφέ, που είναι γραφτό να μην πιωθεί ποτέ!
«Έλα ρε, για ένα ποτό θα πάμε»
Έχεις όρεξη για παρέα (=βραδιά οργίων), θες να βγεις να ξεσκάσεις (=να γίνεις λιώμα), αλλά ο κολλητός σου κάνει τον δύσκολο. Είτε εξαιτίας βαρεμάρας, είτε εξαιτίας χρημάτων, είτε εξαιτίας πρωινού ξυπνήματος την επόμενη, αρνείται πεισματικά να σε ακολουθήσει. Μέχρι να καταφύγεις στο αισχρό παραμύθι, που καμία από τις χιλιάδες φορές που έχεις χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν δεν επιβεβαιώθηκε: Ότι το ένα ποτό ΔΕΝ θα γίνει ένα (τουλάχιστον) μπουκάλι…
«Ναι, αγάπη μου, πάχυνες, αλλά σου πάει»
Καταρχάς και μόνο που έχεις φτάσει στο σημείο σε ερώτηση «πάχυνα» η οποία σου απευθύνεται από κοπέλα/σύζυγο/αρραβωνιάρα να απαντήσεις «ναι», σημαίνει ότι διαθέτεις κότσια. Άγνοια κινδύνου. Και πιθανότατα το θράσος που χρειάζεται για να πεις ένα από τα υπέρτατα ψέματα στη ζωή ενός άνδρα: Ότι ναι μεν η δικιά σου έχει αρχίσει να στρογγυλεύει επικίνδυνα, αλλά αυτό (όχι μόνο δεν σε ενοχλεί, αλλά) το θεωρείς πρόοδο για την εξωτερική της εικόνα.
«Μου έκλεψαν το κινητό και έχασα όλες τις επαφές»
Άθλιο. Ντροπιαστικό. Τόσο εμφανές ότι δεν ισχύει (ακόμα κι αν ισχύει), που αγγίζει τα όρια του αυτό-εξευτελισμού. Μπροστά όμως στο φάσμα του ξεβρακώματος ότι ουδέποτε κράτησες τον αριθμό του άλλου ή (ακόμα χειρότερα) ότι τον έσβησες, είναι κι αυτή μια λύση ανάγκης. Έστω κι αν μοιάζει λιγότερο πιστευτή ακόμα και απ’ το «αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις» σε επ’ αυτοφώρω σύλληψη καβαλαρίας.
«Έλα σπίτι μου να δούμε DVD»
Κάποτε η πρόσκληση ήταν «για να διαβάσουμε». Έπειτα έγινε «για να δούμε ταινία», με την εξέλιξη της τεχνολογίας «για να δούμε DVD» και σε κάποιες (ακόμα πιο συνθηματικές) περιπτώσεις για να δείξεις τη συλλογή σου με τις πεταλούδες. Ουσιαστικά όποια βέρσιον κι αν χρησιμοποιήσεις, το νόημα (και το κίνητρο) είναι το ίδιο: Να δοθεί στο αντικείμενο του πόθου η δικαιολογία που κι εκείνο χρειάζεται για να το ξεμοναχιάσεις…
