Δεν χρειάζεται να σου το πει κάποιος, το διαπιστώνεις και μόνος σου.
Θες-δεν θες, όσο και να προσπαθείς να το αποφύγεις, κατακλύζεσαι καθημερινά από ενδείξεις ότι μεγαλώνεις.
Ότι περάσανε πια οι εποχές της ξεγνοιασιάς και του σταρχιδισμού και βαδίζεις σταθερά πλέον στον δρόμο για να γίνεις γεροντάρα.
Ανάμεσα λοιπόν στα πράγματα που σε αγχώνουν και σε οδηγούν στο μελαγχολικό συμπέρασμα ότι γερνάς είναι και η ώρα που κοιμάσαι τα βράδια. Ή μάλλον η ώρα που θέλεις πια να κοιμάσαι τα βράδια.
Έτσι, διαμορφώνονται κάποιες… ζώνες και ανάλογα με το πότε ξεκινάς συστηματικά να ταβλιάζεσαι σε αυτές, καταλαβαίνεις πόσο «πουρό» έχεις γίνει.
Οι εξής:
05:00-07:00
Δεν σ’ ενδιαφέρει και δεν σε αγχώνει τίποτα. Στ’ αρχ…α σου όλα! Είτε είσαι φοιτητής που τεντώνει σκοπίμως τις σπουδές για να διαρκέσει παραπάνω η Ε.Π.Ε. (Επεξεργασία Πατρικού Εισοδήματος), είτε εργένης χωρίς σκοτούρες στο κεφάλι του, είτε απλώς ρεμπεσκές που αγνοεί την προειδοποίηση «όποιος νύχτες περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί», είσαι ακόμα πιτσιρικάς. Και αν δεν είσαι βιολογικά, σίγουρα έτσι αισθάνεσαι.
03:00-05:00
Η πιο «γκρίζα» ζώνη απ’ όλες. Εδώ είναι λίγο ασαφές και πιο αόριστο να προσδιοριστεί ποιοι εντάσσονται: Μπαίνει και ο νεαρός που παρτάρει (αλλά κρατάει κάποια προσχήματα), μπαίνει και ο οικογενειάρχης (που μένει ξύπνιος για να δει καμιά τσόντα κρυφά από τη γυναίκα του ή πρέπει να ταΐσει το μωρό), μπαίνει και ο καμένος (που δουλεύει το πρωί, αλλά έχει κολλήσει με σειρές ή το manager). Όπου κι αν ανήκεις πάντως, σίγουρα δεν αγχώνεσαι ότι μεγάλωσες…
01:00-03:00
Είσαι στο μεταίχμιο. Δεν έχεις πια τις αντοχές του παρελθόντος, αλλά δεν είσαι και σε φάση ν’ απορείς «καλά, ρε πούστη μου, από τώρα νυστάζω». Κουράζεσαι πιο εύκολα απ’ αυτό που θα ήθελες βέβαια, χωρίς όμως να… παραδίνεσαι. Προλαβαίνεις και τα ποτάκια σου να πιείς (πριν αρχίσεις να νταγκλάρεις) και στον καναπέ σου ν’ αράξεις (χωρίς να σε πάρει ο ύπνος σε τρία νανοσεκόντ). «Την ακούς» νωρίτερα πια, αλλά πείθεις (ακόμα) τον εαυτό σου ότι είσαι τζόβενο.
23:00-01:00
Το πρώτο σοβαρό «καμπανάκι». Σίγουρα υπάρχουν δικαιολογίες (κούραση, παιδιά, πρωινό ξύπνημα την επόμενη) αλλά, μεταξύ μας, πάντοτε υπήρχαν. Η διαφορά είναι ότι πλέον ρετάρεις νωρίτερα. Οι έξοδοι από το σπίτι έχουν αραιώσει επικίνδυνα, η τηλεόραση παίρνει σταδιακά τον ρόλο του νανουρίσματος και στα ελάχιστα λεπτά που μεσολαβούν μέχρι να ροχαλίζεις αναπολείς τις εποχές που τέτοια ώρα ετοιμαζόσουν να ξεκινήσεις τη βραδιά σου…
21:00-23:00
Έχεις μπει για τα καλά στην τελική ευθεία. Δεν κάνεις ακριβώς καμάκι στη νεκροφόρα, αλλά έχεις αρχίσει να αγχώνεσαι για το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον. Τα πόδια σου δεν σε βαστάνε, τα βλέφαρά σου είναι βαριά από νωρίς, με το ζόρι την παλεύεις να πεις ένα παραμύθι στα εγγονάκια σου. Μόλις τελειώσει το δελτίο ειδήσεων και πιεις το βραδινό χάπι για την πίεση, ξεραίνεσαι στο κρεβάτι με την ελπίδα να ξυπνήσεις και αύριο.
