Το φαΐ είναι από μόνο του απόλαυση.
Αν όχι η μεγαλύτερη σ’ αυτή τη ζωή, σίγουρα από ‘κείνες που προσφέρουν τους περισσότερους πειρασμούς (αλλά και επιλογές).
Όσο υποκειμενικό κι αν είναι όμως και όσο και αν ισχύει το αντιπαθητικό κλισέ «περί ορεξέως κολοκυθόπιτα», υπάρχουν κάποιες κοινές συνισταμένες.
Κάποιες αποσπασματικές απολαύσεις του φαγητού, στις οποίες όλοι σχεδόν συμφωνούμε.
Κάποιες συγκριμένες διατροφικές συνήθειες που αγγίζουν το όριο της φαντασίωσης.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Παπάρα στη χωριάτικη
Είτε πρόκειται για βασικό γεύμα, είτε (ως συνήθως) για ορεκτικό πριν από κτηνωδία σε ταβέρνα, το νόημα είναι το ίδιο: Πάνω από το 70% της μαγείας της χωριάτικης συμπυκνώνεται στην παπάρα. Γι’ αυτό -ανεξάρτητα από το πού είσαι, ποιος κάθεται δίπλα σου και από τον βαθμό οικειότητας που έχεις μαζί του- θα υποκύψεις ΠΑΝΤΑ στον πειρασμό της. Θα περιμένεις ανυπόμονα να κατεβάσει τους χυμούς της. Και θα βαφτίσεις ακόλαστα σ’ αυτούς τουλάχιστον μισή φρατζόλα.
«Άσπρο πάτο» στο σακουλάκι με τα πατατάκια
Ούτως ή άλλως το περιεχόμενο σπανίως αρκεί για να ικανοποιήσει τη λύσσα σου. Έχουμε υπογραμμίσει εξάλλου την απατεωνιά του να είναι πολύ λιγότερο απ’ αυτό που θέλει να υποδηλώσει η συσκευασία. Όπως και να ‘χει, μεσολαβούν ελάχιστα λεπτά μέχρι να βάλεις το χέρι μέσα και να διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχουν πλέον ολόκληρα τεμάχια: Προχωρώντας έπειτα στην απέλπιδα (όσο και απολαυστική) γουρουνιά του να… πιείς από το σακουλάκι τα τριφτουλίδια.
Ξεκοκάλισμα μπριζόλας
Δεν έχει σημασία αν είναι κανονική ή καμιά σταβλίσια απ’ αυτές που ξεχειλίζουν σε τρεις μεριές από το πιάτο. Το μέγεθος (σε αυτή την περίπτωση) δεν μετράει. Γιατί όσο χορταστική κι αν είναι η μπριζόλα σου, η απόλαυσή της θα είναι μισή χωρίς το τελικό στάδιο, χωρίς το γκραν φινάλε: Τότε που έχεις βουτήξει το κόκκαλο στα χέρια και με πάθος πρωτόγονου, το τριμάρεις απ’ άκρη σ’ άκρη με τις δοντάρες σου για να μη μείνει ίχνος από κρέας ή το (ακόμα πιο λαχταριστό) λιπάκι.
Τελευταία μπουκιά σε παγωτό πύραυλο
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, στην προκειμένη περίπτωση το τέλος είναι τα πάντα! Από την ώρα κιόλας που έχεις αρχίσει να το γλείφεις ή να το δαγκώνεις (για το παγωτό μιλάμε πάντα) το μυαλό σου ταξιδεύει στην τελευταία μπουκιά. Στη στιγμή που θα κορυφωθεί η απόλαυση. Όταν θα έχεις ξεπαστρέψει το χωνάκι και θα γλυκάνεις την καταπιόνα σου με τη γωνία -τίγκα στη σοκολάτα και πλημμυρισμένη από το λιωμένο παγωτό.
Τσίμπημα πέτσας από αρνί που ψήνεται
Γενικά οι μικροκλοπές από το φαΐ κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος είναι πειρασμός. Ποιος δεν έχει φάει μια πιρουνιά μακαρόνια από την κατσαρόλα ή δεν έχει βουτήξει το δάχτυλό του στο μείγμα του κέικ πριν καν μπει στον φούρνο; Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την… αποψίλωση του οβελία κατά τη διάρκεια του σουβλίσματος: Με ένοχο βλέμμα για να μην καταλάβουν οι υπόλοιποι ότι έχεις τσουρνέψει 37 πέτσες και ηδονικό χαμόγελο περιφρόνησης στη χοληστερίνη.
