Υπάρχουν δεκάδες λόγοι για τους οποίους σου λείπουν τα σχολικά σου χρόνια.
Ήσουνα βασιλιάς, χωρίς σκοτούρες και με μόνες έγνοιες αν θα πάρεις τα καινούργια Air Max κι αν θα τα φτιάξεις με το Κατερινάκι από το Γ’2.
Πέρα όμως απ’ όλα τα άλλα προφανή, είναι βέβαιο ότι νοσταλγείς και κάτι άλλο από την εποχή που ήσουνα μαθητής.
Κάποια εντελώς ανώριμα παιχνίδια που έπαιζες με τους φίλους σου.
Κάποια πρόχειρα στημένα κόνσεπτ, με τα οποία ξεκαρδιζόσασταν στα διαλείμματα.
Κάποια μασκαραλίκια που ισορροπούσαν ανάμεσα στην ανοησία και τη γραφικότητα και -ναι, παραδέξου το- ακόμα και σήμερα τα βρίσκεις διασκεδαστικά.
Ή έστω χαμογελάς με την ανάμνηση του πόσο διασκεδαστικά τα έβρισκες τότε.
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
«Σαλαμάκι»
Μπορεί να ακούγεται… νόστιμο, αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι όταν το «έτρωγες». Αδημονώντας για εκείνη τη μια στιγμή που ο φίλος σου δεν θα πρόσεχε ή θα έκανε ανυποψίαστος κάτι άλλο, φρόντιζες να πάρεις θέση πίσω του. Και συνδυάζοντας τακτική με τεχνική, επιχειρούσες σφαλιάρα στα καπούλια με τις άκρες των δαχτύλων (ει δυνατόν και με φάλτσο), ούτως ώστε να υπάρξει το μέγιστο δυνατό τσούξιμο και ν’ ακολουθήσει κραυγή πόνου και συνήθως κυνηγητό.
Ξεβράκωμα
Δεν μιλάμε για την ακραία εφαρμογή του (αν και τέτοια κρούσματα επίσης δεν έλειπαν σε σκληροπυρηνικές καταστάσεις). Μιλάμε για την πιο «αθώα» εκδοχή. Αυτή που ήταν σχεδόν υποχρεωτική όταν κάποιος έκανε το… λάθος να φορέσει την κλασική φόρμα της εποχής με τα κουμπιά στο πλάι. Γιατί ήταν αδύνατο ν’ αντισταθείς στον πειρασμό (ενώ εκείνος έπινε χαλαρός το μίλκο του) να εκθέσεις τα μπούτια του με αιφνιδιαστικό και βίαιο στριπτίζ.
Πάλη με αντίχειρες
Τόσο ηλίθιο, αλλά και τόσο εθιστικό! Αρχικά μπορεί να βαριόσουν στην ιδέα, αλλά στη συνέχεια κολλούσες για τα καλά μ’ αυτή τη μινιμαλιστική βέρσιον του μπρα-ντε-φερ. Εκεί όπου οι «μονομάχοι» διασταύρωναν τα τέσσερα δάχτυλά τους και αφήνοντας ελεύθερο τον αντίχειρα, πάλευαν να καπακώσουν αυτόν του αντιπάλου: Με τακτική, άφθονες προσποιήσεις και σχεδόν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ τα παράπονα του ηττημένου στο τέλος ότι ο νικητής έκλεψε.
Τράβηγμα σουτιέν μπροστινής
Δεν έκρυβε κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο. Ούτε είχε κάποιο πονηρό κίνητρο. Ήταν απλώς μια (ακόμη) από τις μίνι καφρίλες των αγοριών της εποχής. Διότι η ώρα του μαθήματος ήταν πολύ μεγάλη για να περάσει χωρίς να κάνεις κάποια οποιουδήποτε τύπου μαλακία. Οπότε την πλήρωνε συχνά η συμμαθήτρια που καθόταν μπροστά σου και θεωρούσες φοβερά διασκεδαστικό να χρησιμοποιήσεις το κούμπωμα του σουτιέν της σαν σφεντόνα.
Πυροκλάνι
Για κάποιον λόγο που κανείς δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει ήταν ανέκαθεν ψυχαγωγικό ν’ αμολάς μια βρωμούσα και να ξεκαρδίζεσαι έπειτα με τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Ε, στις εποχές της γνήσιας εφηβικής βλακείας το να συνοδεύεται αυτό και με το κλασικό πείραμα… φυσικής το έκανε ακόμα πιο διασκεδαστικό. Έστω κι αν ήταν επίφοβο, σε περίπτωση υπερβολικά ενθουσιώδους διαρροής, να προκληθεί μη ελεγχόμενη ανάφλεξη στα σκέλια σου…
