Πάνω από 40 εκατ. Κινέζοι, πληθυσμός που αντιστοιχεί σε τέσσερις Ελλάδες δηλαδή, έχουν τεθεί… υπό αστικό περιορισμό, χωρίς το δικαίωμα να ταξιδέψουν, αλλά και να δεχτούν επισκέπτες στις πόλεις τους.
Θα μπορούσε να είναι σενάριο χολιγουντιανής παραγωγής που πραγματεύεται το επικείμενο τέλος του κόσμου, ασφαλώς και η φαντασία έχει προηγηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση της πραγματικότητας με πολλές «εκδοχές» της στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι επίσης αυταπόδεικτο ότι δεν πρόκειται για μια κατάσταση που έχουν μεγεθύνει με τη συνήθη τρομολαγνεία τους τα δυτικά Μ.Μ.Ε. – ίσα, ίσα μάλλον πιο «ψύχραιμα» απ’ ότι θα περίμενε κανείς έχουν προσεγγίσει την ειδησεογραφία που φτάνει από την Άπω Ανατολή.
Η είδηση ας πούμε ότι οι δημοτικές αρχές του Πεκίνου έδωσαν οδηγία στους πολίτες που επιστρέφουν από περιοχές όπου έχουν εντοπιστεί κρούσματα του νέου κοροναϊού να παραμείνουν για 14 ημέρες στα σπίτια τους μάλλον στα ψιλά έχει περάσει, μολονότι είναι απολύτως ενδεικτική της σοβαρότητας της κατάστασης.
Αλλά βέβαια η εξέλιξη που περισσότερο από κάθε άλλη καταδεικνύει ότι ο κίνδυνος πανδημίας δεν έχει καθόλου παραγνωριστεί είναι η απόφαση των αρχών της Γιουχάν να κατασκευάσει νοσοκομείο εντός έξι ημέρων για να εμποδίσει την εξάπλωση του ιού.
Ασύλληπτο και μόνο να σκεφτείς κανείς ότι το ανθρώπινο είδος είναι ικανό να χτίσει ένα οικοδόμημα 1000 κλινών σε μια έκταση 25.000 τ.μ. μέσα σε έξι ημέρες, αλλά στάθηκε ανήμπορο να αποτρέψει τον απόλυτο αιφνιδιασμό από έναν ιό.
Το χρονοδιάγραμμα μοιάζει εξωπραγματικά φιλόδοξο, αλλά υπάρχει «δεδικασμένο». Το 2003, κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Sars, στο Πεκίνο ανεγέρθηκε το νοσοκομείο Xiaotangshan μέσα σε μόλις μία εβδομάδα. Ο στόχος που τέθηκε από τις αρχές της πόλης που αποτελεί το επίκεντρο του νέου κοροναϊού είναι να καταρριφθεί αυτό το ρεκόρ και το νοσοκομείο να λειτουργεί στις 3 Φεβρουαρίου.
Οι εικόνες με τα συνεργεία που δουλεύουν νυχθημερόν στη Γιουχάν έχουν κάνει το γύρο του κόσμου και η κοινή γνώμη παρακολουθεί εντυπωσιασμένη το εν εξελίξει κατασκευαστικό θαύμα. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί ότι οι συνθήκες εργασίας στην περιοχή θα παραπέμπουν σε φαραωνικού τύπου κάτεργα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είναι το τελευταίο που νοιάζει αυτή τη στιγμή την ανθρωπότητα. Άλλωστε στην Κίνα είναι πάγιο το φαινόμενο της «εργασιακής δουλείας» και ως τέτοιο (κακώς) αντιμετωπίζεται.
Περισσότερα από 1300 επιβεβαιωμένα κρούσματα, τα 41 εκ των οποίων θανατηφόρα, είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός. Με την παρούσα μορφή του ο ιός αναμένεται να νικηθεί, αυτό που φοβούνται όμως οι επιστήμονες είναι μια πιθανή περαιτέρω μετάλλαξη του. Τα μέτρα ασφαλείας των Κινέζων είναι η μία παράμετρος, η επιστημονική δουλειά στα ερευνητικά εργαστήρια η έτερη και πιο σημαντική για να χτυπηθεί καίρια το μικρόβιο.
Αυτό που διδάσκει πάντως για μια ακόμα φορά η ιστορία είναι ότι ο άνθρωπος τρέχει να προλάβει για να εξαλείψει τα δεινά που ο ίδιος προκαλεί. Η γέννηση του νέου μεταδοτικού βακτηρίου, όπως και του SARS παλαιότερα (επίσης προερχόμενου από την Κίνα), οφείλεται στις κάκιστες συνθήκες υγιεινής και την αλαζονεία του είδους, που σε πείσμα όλων των σημείων των καιρών αρνείται να αποδεχτεί ότι η διαβίωση στον πλανήτη και η συνύπαρξη σε αυτόν με άλλα όντα έχει κάποιους στοιχειώδεις κανόνες.