Δεν αποτελεί κανενός είδους… ντροπή να το παραδεχτούμε: ο κορωνοϊός έχει πιάσει από το λαιμό την ψυχολογία μας και της επιτίθεται αλύπητα, δοκιμάζοντας ακόμα και τους- θεωρητικά- πιο «δυνατούς» εξ ημών.
Από αυτή την κατηγορία εξαιρούνται, φυσικά, όσοι ο ψεκασμός έχει φτάσει μέχρι τις εσχατιές των καμένων τους εγκεφαλικών κυττάρων και ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει «κοροϊδοϊός», ότι ο Covid-19 στην πραγματικότητα είναι μια απλή γρίπη με πιο πιασάρικο όνομα και πως τα πάντα είναι ένα καλοσχηματισμένο τρικ των κυβερνήσεων προκειμένου να φέρουν το σατανικό εμβόλιο που θα περιέχει το τσιπάκι και θα ελέγχει κάθε μας κίνηση.
Γιατί ναι, maraki22 από το Περιστέρι, οι κυβερνήσεις θέλουν να ελέγξουν αποκλειστικά και μόνο άτομα σαν ΕΣΕΝΑ- εσένα που κάνεις 87 στόρι τη μέρα για το πού βρίσκεσαι και τι κάνεις, συν άλλα 54 check-ins για να μη σε χάνουν οι followers σου. Αλλά επειδή απέτυχες παταγωδώς στο τεστ «ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ», κάποιο διεστραμμένο μυαλό αποφάσισε να προφασιστεί πως υπάρχει πανδημία στον κόσμο για να μας ελέγχει.
Επιστρέφοντας, ωστόσο, σε λιγότερο «αμφιλεγόμενες», για να το θέσουμε κομψοεπώς, περιπτώσεις ανθρώπων, θα ήταν παράλογο να πει κάποιος πως η καραντίνα, ο εγκλεισμός και η γενικότερη αβεβαιότητα δεν συντελούν στο να δεχτεί ένα ισχυρό χτύπημα ο (εξωτερικά άτρωτος) εσωτερικός μας κόσμος.
Πράγμα που μας φέρνει, έστω και με καθυστέρηση, στο θέμα μας: υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία σχολιαστών στα social media που κάθε φορά που διαβάζουμε κάτι δικό τους σε ένα ποστάρισμα στο Facebook ή στο twitter ή ακόμα και σε παντελώς άκυρες φωτογραφίες στο instagram (μια ευειδής κοπέλα που αποφασίζει να μιμηθεί, από πλευράς γύμνιας, την Εύα, προκειμένου να μας φτιάξει λίγο τη διάθεση σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε), μας γεννάται η έντονη επιθυμία να χρησιμοποιήσουμε αρκετές από εκείνες τις λέξεις για τις οποίες η γλυκιά μας μανούλα μας έβαζε πιπέρι στο στόμα όταν ήμασταν μικροί.
Σε ποιους αναφερόμαστε;
Σ’ αυτούς που έχουν πάρει αγκαλιά το νιχιλισμό, με αποτέλεσμα να είναι πιο απαισιόδοξοι κι από προπονητή ελληνικής ομάδας όταν πάει να παίξει με τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου.
Βλέπεις, επί παραδείγματι, ένα θετικό νέο μέσα στην αρραγή μαυρίλα της πανδημίας- ας πούμε για την ρεντεσιμβίρη που επετράπη από τις αμερικανικές Αρχές και θ’ αρχίσει να κυκλοφορεί το επόμενο διάστημα, αν όλα πάνε καλά, στην αγορά. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά (περιορίζει κατά 3% τη θνητότητα, λένε οι επιστήμονες, και φέρνει κατά 35% πιο γρήγορα αποτελέσματα στην καταπολέμηση του ιού), και το x σάιτ ποστάρει στην σελίδα του στο facebook την είδηση.
Πάντα, μα πάντα, θα υπάρξει ένας που δε θα πει τα συνήθη «επιτέλους!», «έλα, πάμε λίγο!» κτλ, αλλά θα βρει να γράψει κάτι του στυλ «Ναι καλά, φάρμακο που δεν έχει ελεγχθεί 2 χρόνια σε γουρούνια, μετά 2 σε ποντίκια, 2 σε καγκουρό και 2 σε παγκολίνο; Σκέφτεστε τις παρενέργειες; Κι αν ανεβάζει τους καρκινικούς δείκτες; Κι αν βγάζεις ουρά με το που πάρεις 5 χάπια; Παιδιά, δεν είναι καλά νέα αυτά, θα πεθάνει κόσμος. Θα το δείτε…»
Ανακοινώνεται σταδιακή άρση των μέτρων; «Ωχ, άρχισε τις βλακείες ο Κυριάκος. Τώρα να δείτε τι θα γίνει, θα κολλήσουμε όλοι και δεν υπάρχει ανοσία της αγέλης. Μέχρι τον Νοέμβριο θα έχουν τινάξει τα πέταλα το 87% της Ελλάδας. Έπρεπε να έχουμε lockdown μέχρι να κλείσει τα 45 η Ζωζώ Σαπουντζάκη…»
Ακούγεται πως υπάρχουν πάνω από 90 εμβόλια που «τρέχουν» αυτή την στιγμή στα εργαστήρια, με πολλά εξ αυτών να βρίσκονται στο στάδιο της δοκιμής; «Εμβόλιο τόσο γρήγορα; Θέλει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 18 μήνες- κάποιοι λένε 18 χρόνια και συμφωνώ μαζί τους- για να είμαστε σίγουροι. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτό το εμβόλιο θα είναι το φινάλε μας…»
Ναι μεγάλε, οκ, το ξέρουμε πως υπάρχουν πολλά «αλλά» στην κάθε ιστορία και όλοι μας κάνουμε δεύτερες σκέψεις, αλλά δεν είναι ανάγκη να γράφεις (εσύ και οι όμοιοί σου) σε κάθε καταραμένο ποστ την αρνητική πλευρά και να μας νταουνιάζεις ακόμα περισσότερο- ιδίως από την στιγμή που κάτι τέτοια σχόλια μαζεύουν τον περισσότερο κόσμο και οι απαντήσεις, όταν τσιγκλίσεις τον νιχιλιστή, γίνονται ακόμα πιο hardcore, με αποτέλεσμα να νομίζεις από ένα σημείο και μετά πως διαβάζεις το Νεκρονομικόν.
Η «στυγνή» απαισιοδοξία δε βοηθάει ιδιαίτερα σε καταστάσεις πανδημίας και το να την… επιδεικνύει κανείς με απώτερο στόχο τον ηλεκτρονικό ντόρο θα ‘πρεπε να είναι καταδικαστέο.
Φυσικά, δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει και να σχολιάζει το οτιδήποτε, απλά, ρε σεις, μήπως να βάζαμε και λίγο χρώμα στη μουντίλα; Μήπως στο τέλος- κι αφότου, είναι βέβαιο, θα έχουμε δεχτεί ορισμένες ηχηρές σφαλιάρες- τα πάντα θα πάνε καλά; Μήπως στο τέλος θα φτάσουμε στο σημείο να λέμε «Θυμάσαι το 2020 τι μανίκι είχαμε φάει με τον κορωνοϊό; Αλήθεια, τι να κάνει τώρα αυτή η νεκρή ψυχή;».
Μήπως;