Είτε είσαι κουλ τύπος που αυτοσαρκάζεται, είτε αγχώδης με την ηλικία που μετράει καθημερινά τις άσπρες τρίχες του, ένα είναι το βέβαιο:
Ο χρόνος είναι αμείλικτος!
Θες-δεν θες και όπως κι αν αντιμετωπίζεις το (μελαγχολικό ειν’ η αλήθεια) συμπέρασμα, μεγαλώνεις.
Αν δεν έχεις αρχίσει ήδη λοιπόν να το καταλαβαίνεις (ούτε με το απόλυτο τεστ των πραγμάτων που εφόσον τα πρόλαβες είσαι μαθουσάλας) υπάρχει μια φουλ αξιόπιστη ένδειξη:
Μέρη που κάποτε σου φαίνονταν βαρετά αρχίζουν πλέον να έχουν ενδιαφέρον.
Δραστηριότητες που κάποτε θ’ απέφευγες όπως ο διάολος το λιβάνι σταματούν να φαίνονται τόσο «σκότωμα».
Και προορισμοί που σε άλλες εποχές θα πήγαινες διεκπεραιωτικά σπαταλώντας τον μίνιμουμ χρόνο θεωρούνται πλέον μέχρι και… βόλτα.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Σούπερ μάρκετ
Στο ένδοξο παρελθόν σου έμοιαζε αγγαρεία. Όταν ήσουν φοιτητής ήταν αναγκαίο κακό (για να μην πεθάνεις από την πείνα) και όταν ήσουν εργένης ήταν μια διαδικασία εξπρές που την ξεπετούσες μπαμ-μπαμ. Τώρα όμως ανακαλύπτεις ότι είναι χαλαρωτικό να τσουλάς το καρότσι στους διαδρόμους. Έχει… σασπένς ν’ ανακαλύπτεις προσφορές και συμφέρουσες τιμές (αντί να ρίχνεις ό,τι να ‘ναι μέσα στο καλάθι). Ακόμα και η λίστα της συζύγου -αντί για πονοκέφαλος- σου φαίνεται συναρπαστική πρόκληση η εκπλήρωσή της χωρίς παραλείψεις.
Τράπεζα/δημόσιες υπηρεσίες
Στην εποχή του διαδικτύου και του e-banking όλες σχεδόν οι συναλλαγές μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά. Ακόμα και στις περιπτώσεις όμως που χρειάζεται να τις κάνεις αυτοπροσώπως, (διαπιστώνεις πια ότι) δεν ξενερώνεις. Δεν σου φαίνεται βουνό το ν’ αντιμετωπίσεις χαρτούρα και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους. Για κάποιον περίεργα διαστροφικό λόγο, ακόμα και οι ουρές δεν σου μοιάζουν μαρτύριο. Μα εξαιρετική ευκαιρία για να κάνεις παρατηρήσεις, να διασκεδάσεις με τυχόν καυγάδες και να κουτσομπολέψεις με την ψυχάρα σου.
Προποτζίδικο
Όχι ότι δεν θα μπορούσες όλη την ώρα που περνάς εκεί να παίζεις. Ως τζογαδόρος (έστω και μικρής κλίμακας) που είσαι από τη στιγμή που επισκέπτεσαι προποτζίδικο, δεν θα έμοιαζε περίεργο να ποντάρεις συνεχώς το τρίωρο που σε ψάχνει η γυναίκα σου. Δεν το κάνεις όμως μονάχα επειδή θες να τζογάρεις. Το κάνεις και για το… socializing. Για την κουβέντα που θα πιάσεις με τους έτερους «συναδέλφους». Για την μπαλίτσα που θα χαζέψετε μαζί. Για το μίνι-καφενείο που στήνετε για να ξεφύγετε κάπως από την καθημερινότητα.
Παιδική χαρά
Εννοείται ότι περνάς καλά με τα παιδιά σου. Και ακόμα περισσότερο εννοείται ότι είσαι χαρούμενος -αφού είναι χαρούμενα κι αυτά. Κακά τα ψέματα όμως: Κάποτε που περνούσες από παιδικές χαρές κοιτούσες με συμπόνια τους γονείς που έτρεχαν πανικόβλητοι. Κουνούσες συγκαταβατικά το κεφάλι με την προσπάθεια να κρατήσουν ασφαλή τα πιτσιρίκια και ταυτόχρονα να τους κάνουν τα χατίρια. Και σήμερα που αυτός ο γονιός είσαι ο ίδιος -όχι μόνο δεν ενοχλείσαι αλλά- νιώθεις και τυχερός που βρήκες λίγο χρόνο από δουλειά και υποχρεώσεις να ξεσκάσεις.
