Από τους δέκτες μας χάρη σε αυτούς- εκείνα τα παλιά, τα… ευλογημένα τηλεοπτικά χρόνια (ναι, ναι, γερνάμε και αρχίζουμε να συμπεριφερόμαστε αναλόγως)- είχαν «παρελάσει» τα πάντα: έξυπνη σάτιρα, «θαρραλέες» ατάκες που για άλλους έκαναν τζιζ, οπτικοποιημένα ανέκδοτα, μικρές αγγελίες, το Τοπ ντεμέκ μπούρδας και κοτσάνας, φουλ άκυρες ειδήσεις, πολιτικοί, αθλητές, προπονητές, καλλιτέχνες, τον Μαέβιους Παχατουρίδη και, φυσικά, καμένα, σε βαθμό καψαλίσματος, σκετσάκια.
Ο λόγος, εννοείται, για το θρυλικό Α.Μ.Α.Ν., το οποίο έγραψε τη δική του ιστορία στην ελληνική τηλεόραση για μια δεκαετία και στιγμάτισε δια παντός το χώρο της σάτιρας, μιας και τα έκανε (σχεδόν) όλα- και, παραδόξως, τα έκανε καλά.
Στην πρώτη γραμμή, όπως είναι απολύτως λογικό, βρισκόταν ο ιθύνων νους Αντώνης Κανάκης, που είχε στο πλευρό του την, καλώς εννοούμενη, τρέλα του Σωτήρη Καλυβάτση και δημιούργησαν ένα σπάνιο δίδυμο που μοίραζε απλόχερα γέλιο. Ωστόσο…
Ωστόσο, παρά το γεγονός πως οι δύο αδιαμφισβήτητοι «σταρ» της εκπομπής ήταν ο Αντώνης και ο Σωτήρης, το κορυφαίο σκετσάκι (ή, έστω, ένα από τα κορυφαία- υποκειμενικά είναι αυτά) δεν έχει κανέναν εκ των δύο για άτυπο πρωταγωνιστή.
Και, ναι, εντάσσεται στην πιο αγαπημένη κατηγορία πολλών εκεί έξω (κι εδώ μέσα, στο menshouse): αυτή των καμένων αστείων, που παρουσιάζονται υπό τη μορφή ανεκδότου.
Το στόρι έχει ως εξής: τύπος μπαίνει σε σουβλατζίδικο (ο υπέροχος, ιδίως σε αυτά, Γιάννης Σερβετάς στο «ρόλο») και θέλει να φάει ένα σάντουιτς με σουβλάκι- ή, προς αποφυγή παρεξηγήσεων με τους Αθηναίους, ένα τυλιχτό με καλαμάκι.
Όλα καλά έως εδώ, μέχρι την στιγμή που ο πελάτης ενημερώνεται πως σουβλάκια τέλος. Κι εκεί αρχίζει το σόου, υπό το άγρυπνο βλέμμα (φαίνεται πίσω από τα γυαλιά ηλίου) ενός ακόμα τύπου που πίνει αμέριμνος την μπίρα του δίπλα στο ταμείο.
Τι ακολουθεί;
Ένα μικρό, αληθινό έπος…
Απολαύστε το παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοούμε: