Είναι ένα κείμενο που ίσως το μετανιώσω πικρά που το γράφω. Μια εξομολόγηση ζωής που πρέπει να μοιραστώ ώστε να μου φύγει κάθε βάρος. Κλεισμένος σε ένα δωμάτιο με αλκοόλ και παραισθήσεις -που λέει και ο Βαλάντης- και την κάπνα να έχει ποτίσει το ταβάνι και να πνίγει κάθε τετραγωνικό του μικρού χώρου. Βρίσκομαι μπροστά στη γραφομηχανή όπως ο Τσαρλς Μπουκόφσκι και αναθεματίζω για την απόφαση που με έχει στιγματίσει σε όλη τη κοινωνία. Ανάμεσα σε άδεια κουτάκια μπύρας πεταμένα στο πάτωμα, κάθομαι στο προσωπικό μου εξομολογητήριο και ετοιμάζομαι να αποκαλύψω αυτά που κανείς δεν θα τολμούσε να πει.
Παίρνω βαθιά ανάσα, κοιτάω προς τον ουρανό και επιτέλους το ανακοινώνω: «Δεν ψήφισα τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για το All Star Game». Το λέω, ξαλαφρώνω, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και είμαι έτοιμος να δεχθώ τις συνέπειες. Ο Giannis που είχε την στήριξη ολόκληρης της Ελλάδας και όχι μόνο, δεν πήρε τη δική μου ψήφο. Δεν τον ψήφισα γιατί πίστεψα πως έτσι θα διαφοροποιηθώ. Δεν θα γίνω ένα με τη πλέμπα. Θα κλείσω τα μάτια και θα σταματήσω να τον βλέπω παντού. Στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, στις ζωγραφιές που σκίζω και στα πόστερ που αγαπούσε.
Κάνω μια τελευταία ρουφηξιά από το τσιγάρο και ετοιμάζομαι να αντιμετωπίσω τον έξω κόσμο. Προετοιμάζομαι ανοίγοντας τον υπολογιστή και βλέπω σε όλα τα social media μία πλημμύρα από Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE. Σκέφτομαι πόσο γελοίοι είναι. Αισθάνομαι ότι έκανα ένα μεγάλο λάθος με αυτή την κίνηση και κλείνω αμέσως τον υπολογιστή. Φοράω το ζιβάγκο, το παλτό και το κασκόλ μου, παίρνω μελαγχολικό ύφος Νίκου Σεργιανόπουλου και κλείνω τη πόρτα πίσω μου για να ηρεμήσω και να ξεφύγω. Έτσι ήλπιζα τουλάχιστον.
Κάπου εκεί αρχίζει η Κόλαση. Η διαχειρίστρια με περιμένει ακριβώς έξω από την πόρτα με τα κοινόχρηστα στο χέρι γράφοντας πάνω Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE. Γείτονες κάνουν ότι δε με ξέρουν και γυρνάνε το κεφάλι αποδοκιμαστικά. Γριές με σταματάνε στο supermarket και θέλουν να τους βοηθήσω να ψηφίσουν με το nokia τον Giannis. Νιώθω ότι είμαι πρωταγωνιστής σε βιβλίο του Σεμπάστιαν Φίτσεκ και βρίσκομαι ένα βήμα πριν την απόλυτη τρέλα. Χάνω την δουλειά μου, οι φίλοι μου γυρίζουν την πλάτη ενώ η γυναίκα μού ανακοινώνει πως δε μπορεί να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση και θέλει την ηρεμία της. Μου ζητάει διαζύγιο και να μείνω μακριά από εκείνη και τα παιδιά για το καλό όλων μας.
Και λίγο πριν γίνει το μεγάλο κακό, όπως σε κάθε κλασικό εφιάλτη, ξυπνάω ιδρωμένος στο κρεβάτι μου. Κοιτάω το ρολόι στο κομοδίνο και βλέπω 3:00 τα ξημερώματα. Σε μισή ώρα αρχίζει το μεγάλο ματς των Milwaukee Bucks κόντρα στη μεγάλη μου αγάπη των 90’s, τους Chicago Bulls. Σηκώνομαι, παίρνω το κινητό, μπαίνω στο Facebook και χωρίς δεύτερη σκέψη πληκτρολογώ Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE. Νιώθω πως αποκαταστάθηκε η τάξη. Πως διορθώθηκε η αδικία και η δήθεν διαφορετικότητά μου και στέλνω με την ψήφο μου τον δικό μας Giannis στο All Star Game. Εκεί όπου του αξίζει δηλαδή.
Σ’ ένα μακρινό ταξίδι από τα Σεπόλια στον μαγικό κόσμο του NBA. Μία ζωή που δεν του φέρθηκε σωστά, του έδειξε το πιο σκληρό πρόσωπό της αλλά τώρα του χαρίζει όλα τα δώρα της και μάλιστα με τον πιο γενναιόδωρο τρόπο. Κι εκείνος της απαντάει με ένα αστραφτερό χαμόγελο όλο καλοσύνη, με ένα ήθος που θα ζήλευε ο Πιοτρ Κροπότκιν και ένα κορμί που δεν έχουν σκεφτεί να δημιουργήσουν ούτε οι μεγαλύτεροι γλύπτες στην εποχή της αρχαιότητας.
Ένα παράδειγμα για όλους, μικρούς και μεγάλους, που θέλουμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας ή για εκείνα που δυστυχώς αφήσαμε στη μέση.