Καίγεται το μυαλό σου.
Αρχίζεις να πιστεύεις ότι γερνάς και ξεκινάς πλέον να ξεκουτιαίνεις.
Πιέζεσαι να το θυμηθείς χωρίς να χρειαστεί να γκουγκλάρεις ή βάζεις στοιχήματα με τους φίλους σου.
Μερικά μόνο από τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις που σου προκαλεί μια συγκεκριμένη (και σπάνια) κατηγορία ανθρώπων.
Αυτών που -είτε είχαν κάποια σχέση μεταξύ τους, είτε όχι- συνδέθηκαν για τα καλά μέσα στο νου σου.
Κι έκαναν σχεδόν αδύνατο να μην μπερδεύεις ΠΑΝΤΑ τον έναν με τον άλλον.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπως οι εξής:
Γιάννης Καλατζής – Σταμάτης Κόκκοτας
Εμφανισιακά δεν έμοιαζαν. Άλλωστε με το μοναδικό στιλ που καθιέρωσε ο Κόκκοτας (με τις μπαρμπέτες ως τα νεφρά, που έλεγε και ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας) ήταν δύσκολο να του μοιάζει κάποιος. Στη φωνή όμως υπάρχουν ανατριχιαστικά πολλές λεπτομέρειες. Τόσες πολλές που, ειδικά στο «παποράκι του Μπουρνόβα» σου είναι αδύνατο (ακόμα και αφότου το έμαθες) να πιστέψεις ότι τραγουδάει ο Γιάννης Καλατζής και όχι το ηχητικό alter ego του.
Γιώργος Παπαστεφάνου – Αλέξης Κωστάλας
Αν ήταν ερώτηση σε τηλεπαιχνίδι (που θα καλούσε τον διαγωνιζόμενο να πει ποιος είναι ποιος) θα ήταν σίγουρα η ερώτηση του εκατομμυρίου. Και θα ήταν αυστηρά 50-50 οι πιθανότητες ν’ απαντηθεί σωστά. Απόλυτα ταυτισμένοι ως η ίδια φωνή, υπήρξε δύσκολο ακόμα και για τις μανάδες τους (όπως έχει εξομολογηθεί ο Παπαστεφάνου) να τους ξεχωρίζουν. Κι έχει οδηγήσει ακόμα και δημοσιογράφο να πάρει συνέντευξη από τον έναν νομίζοντας ότι είναι ο άλλος.
Σπύρος Χαριτάτος – Γιώργος Καραμέρος
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια ομοιότητα. Με κάποιο χαρακτηριστικό που μοιάζει κοινό. Είναι δυο διαφορετικοί τύποι, που είχαν μια απόλυτα πετυχημένη τηλεοπτική συνύπαρξη, αλλά δεν μοιάζουν (ούτε εμφανισιακά, ούτε τόσο πολύ ως προσωπικότητες). Ε και; Πόσοι θα στοιχημάτιζαν κάτι παραπάνω από δυο φιστίκια ξεχασμένα στην τσέπη του σακακιού ότι έχουν καταλάβει στ’ αλήθεια ποιος είναι ο Καραμέρος και ποιος ο Χαριτάτος;
Έφη Σφυρή – Βάσω Καραντάσιου
Τόσα χρόνια πέρασαν από τότε που σάρωναν στα γήπεδα του μπιτς βόλεϊ. Από τότε που τα ονόματά τους είχαν συνδεθεί τόσο πολύ, ώστε αν πρόφερες το πρώτο, ερχόταν ασυναίσθητα στο στόμα σου και το δεύτερο. Μάταια όμως. Ακόμα κι αν τράβηξαν διαφορετικούς δρόμους, στο μυαλό σου θα είναι πάντα ένα δίδυμο αχώριστο: Για το οποίο πάντοτε θα χρειάζονται κάποια δευτερόλεπτα σκέψης ώσπου να ξεχωρίσεις την ξανθιά παιχτάρα από τη μελαχρινή.
