Εν αρχή ην ο λόγος- όπου «λόγος», ο λόγος για τον οποίο γράφεται το συγκεκριμένο κείμενο. Ή, καλύτερα, το τραγικό γεγονός που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες και εκτελεί «χρέη» αφορμής: το τροχαίο δυστύχημα του Mad Clip που στέρησε την ζωή σε ένα παιδί 34 ετών, βυθίζοντας στο πένθος τους οικείους του αλλά και μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα των φαν του.
Η (τραγική, όπως προείπαμε) απώλεια του ανθρώπου έχει αναλυθεί και υπερναλυθεί (και, ως συνήθως, έχει γίνει βορά στα… κλικοφάγα ΜΜΕ) από τότε που γνωστοποιήθηκε ο θάνατός του, επομένως δεν υπάρχει κανένα νόημα στο να προσθέσουμε ακόμα μερικές ανούσιες προτάσεις επ’ αυτού.
Εκείνο στο οποίο θέλουμε να σταθούμε είναι η μουσική- η, παραδόξως, λαοφιλέστατη μουσική- της οποίας ήταν μέλος ο εκλιπών και που αποτελεί μια επιβλαβή ηχορρύπανση, ιδίως αν αναλογιστούμε πως το περιβόητο fan base των τράπερς είναι έφηβοι και μαθητές του δημοτικού.
Το πιο ενοχλητικό και επικίνδυνο στην «όλη φάση» (ε, είδατε για πότε ερχόμαστε πιο κοντά με τους τράπερς;) είναι ο τρόπος με τον οποίο οι στίχοι των τραγουδιών τους… υπόσχονται πως μπορεί να βγάλει κανείς λεφτά.
Η λύση, απλή: το τρίπτυχο «όπλα-ναρκωτικά-μ#@νιά» είναι η ηχητική συνταγή της επιτυχίας προκειμένου να κολυμπάς οσονούπω στο χρήμα με τη χάρη που το κάνει ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.
Ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω με τη βοήθεια των στίχων ορισμένων πασίγνωστων ασμάτων των καλλιτεχνών:
Όπλα
Οδηγάω μεθυσμένος, έχω το πόδι στο γκάζι /Κι άμα θα φύγω απόψε, το ορκίζομαι δεν με νοιάζει/ Όλοι οι δικοί μου κοντά μου, όλοι οι δικοί μου κοπάδι/ Έχω το glock στο συνοδηγό, αν μ ακουμπήσουν το αδειάζει/ Πες στην δικιά μου μου λείπει, κλείδωσε απόψε το σπίτι/Έχω τα φράγκα πατάρι, στείλε στον Mark να τα πάρει /Άμα θα φύγω το βράδυ, πες στον Bret απόψε να βγάλει…
Το glock για συνοδηγός, το οποίο, κατά πώς φαίνεται, δε σηκώνει και πολλά-πολλά και αν ακουμπήσεις τον τράπερ αδειάζει, φτύνοντας μολυβένιο θάνατο προς πάσα κατεύθυνση.
Προσέξτε, δε θέλει και πολύ για να γίνει η στραβή. Δεν είναι, ας πούμε, ότι απείλησες τον τράπερ, έκανες πως θα τον βλάψεις-κάτι. Όχι, απλά τον ακούμπησες και έφαγες το μολύβι.
Ας πρόσεχες: μόνο βλέπεις, δεν πιάνεις. Κανόνας…
Ναρκωτικά
Πρέπει να χωρίσω το κιλό/ Πέτα τα πάνω στο ζύγι/ Ούτε το τρίμμα δε θα μείνει/ Μόλις πούλησα 80/ Τώρα θέλω Lamborghini/ Τώρα θέλω fedeccini/ Ασ’ τις φάκες για τους πεινασμένους/ Είμαι στα club με τους μπερδεμένους/ Μέσα στην νύχτα με τους μπλεγμένους/ Δεν αράζω με αποτυχημένους/ Ούτε μιλάω με τους τελειωμένους/ Δίνω τα σπέκτια μου εκεί που ξέρω/ Άμα δεν σε ξέρω δεν σε βλέπω…
Χωρίζει το κιλό, το πετάει στο ζύγι να δει μήπως έχει πάει περισσότερο από τη μία πλευρά, αλλά δεν πρόκειται να μείνει ούτε τρίμμα γιατί είναι και δύσκολες εποχές και δεν είμαστε να πετάμε σταφ χωρίς λόγο- καταλαβαίνετε.
Εν ολίγοις: τα αγαθά χρηματικής υφής κόποις κτώνται.
Ή, ακριβέστερα, τα ναρκωτικά κόποις κτώνται (ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να χωρίσεις το κιλό;) κι εν συνεχεία μετατρέπονται σε λεφτά για να πάρεις καμιά Λαμποργκίνι.
Βαθυστόχαστο;
Π@#ανες και μ#@νια
Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα/ Σέρβιρα, σπρώχνω έμπειρα, κινούμαι έξυπνα/ Έξοδα, καθαρίζω έξοδα/ Mix-άρω τη κόκα με τη σόδα βγάζω έσοδα/ Με γουστάρουν τα μ@@κια φορτώνω τα ξέκ@λα, ξέκ@λα/ AK σκάμε σαν τον Hezbollah/ Δε μασάμε μες τα VIP με τα περίστροφα/ Μεσ’ σε λίγα χρόνια έχω κάνει τα απίστευτα/ Γερμανός ο κινητήρας πεντακόσια άλογα, στα ‘λεγα/ Δε πιστέψαν πήγα και τους γάζωσα, στα ‘λεγα/ Πως σε λίγα χρόνια θα μας γλείφαν τα @ρχίδια/ Δεν υπογράφω deal-ια άμα δεν έχουνε mill-ια…
Οι γυναίκες εννοείται πως είναι πάντα ξέκ@λα ή π@@*νες ή κ#ργιολες και λοιπές μισογυνικές και φαλλοκρατικές αηδίες, οι οποίες οφείλουν να (εξ)υπηρετούν τον αφέντη και να του κάνουν τα χατίρια- άντε μη γνωρίσει τι θα πει glock ή μη της ρίξει κάνα κιλό κόκα στο κεφάλι και δει τον Βερσάτσε φαντάρο.
Επομένως, για όσους δεν πήρατε τα ελεύθερα μαθήματα ζωής, αν θέλετε λεφτά, τώρα ξέρετε το πώς να τα αποκτήσετε.
Ευχή όλων, βέβαια, να κερδίσετε το τζόκερ και να μην χρειαστείτε όπλα-ναρκωτικά-μ@υνιά…