Ξεκίνησαν πριν από πολύ καιρό. Κάποια στην αρχή μπορεί να φαίνονταν και πετυχημένα. Έχουν αρχίσει όμως να «κρεμάνε» για τα καλά. Να κουράζουν απίστευτα. Να επαναλαμβάνονται περισσότερο και από τον Σεφερλή στις παραστάσεις του. Είναι ανυπόφορα ποσταρίσματα που (δυστυχώς για το νευρικό σου σύστημα) τα βλέπεις σχεδόν καθημερινά στα social media. Αφόρητα κλισέ και ενοχλητικές διατυπώσεις που κοτσάρονται για λεζάντες (δήθεν ως ψαγμενιές). Και είναι ενδεικτικά οι εξής:
«Να εδώ»
Καταρχάς να διευκρινίσουμε κάτι: Στα κοκόβια μας πού είναι το «εδώ» σου, με ποιον έχεις πάει και τι κάνετε εκεί. Αλλά ας υποθέσουμε ότι μας ενδιαφέρει αυτή η πτυχή της μίζερης ζωής σου. Σπαταλάμε μερικά δευτερόλεπτα που είναι βέβαιο ότι θα τα μετανιώσουμε για να ρίξουμε μια ματιά. Και βλέπουμε τι; Να πίνεις καφέ με την ξαδέρφη σου ή να ψήνεις μπριζόλες με τον μπατζανάκη σου απαντώντας δήθεν στην ερώτηση «πού είστε», την οποία δεν έκανε ΚΑΝΕΙΣ! «Να εδώ» σε γράφουμε, επιδεικνύοντας συγκεκριμένο σημείο μεταξύ αφαλού και γονάτου.
«Όχι, κακοί είμαστε»
Καλά, το τι είστε αφήστε να το ξέρουμε εμείς καλύτερα μωρή… (ώπα, αυτό είναι Φουσέκης). Άλλη μάστιγα αυτή! Άλλη δηθενιά που εξαπλώνεται με ρυθμούς ταχύτερους του κορωνοϊού: Ποστάρισμα φωτογραφίας με φιλαράκι το οποίο προσφωνείται απαραίτητα «bro» ή με… κολλητούλα που σε φωτογραφίες στα social ανταλλάζετε σχόλια του τύπου «κουκλάααααα – κοίτα ποια μιλάει». Και από πάνω λεζάντα -και καλά- άνεσης -και καλά- αυτοκριτικής -και καλά- ειρωνείας «όχι, κακοί είμαστε». Όχι, δεν είστε κακοί, για τα μπάζα είστε!
«Αφήνω αυτό εδώ»
Το έχει εξηγήσει ο Κλιντ Ίστγουντ: «Οι απόψεις είναι σαν τις κ…τρυπίδες, όλοι έχουν από μια». Το πρόβλημα όμως δεν είναι τι κάνει ο καθένας με την άποψή του. Το πρόβλημα αρχίζει όταν θεωρεί απαραίτητο να την καταθέσει. Κάθε μέρα. Πολλές φορές. Για όλα τα θέματα. Και ακόμα χειρότερα όταν το κάνει με την υποτιθέμενη διακριτικότητα υποτιθέμενης τοποθέτησης προϊόντος. Μην αφήνεις τίποτα εδώ, μεγάλε. Παρ’ το, πήγαινε στο μικρότερο δωμάτιο του σπιτιού σου και τοποθέτησέ το εκεί που πρέπει.
«Με ρωτάτε συχνά»
Χειρότερο κι απ’ το «ευχαριστώ για τις αμέτρητες ευχές σας, είναι αδύνατο ν’ απαντήσω σε όλους ξεχωριστά» (κι ενώ την ίδια μέρα έχει κάνει ποστάρισμα του τύπου «χρόνια μου πολλά λοιπόν»). Και τα δυο το ίδιο αξιόπιστα μοιάζουν. Αλήθεια τώρα, ρε μάστορα; Σοβαρά πιστεύεις ότι το χάφτει κανείς πώς αυτό που έγραψες ήταν για ν’ απαντήσεις σε πλήθος ερωτήσεων; Επειδή σε ζαλίσανε και είπες να μας κάνεις τη χάρη να τοποθετηθείς; Αφού όλοι ξέρουμε (εσού συμπεριλαμβανομένου) ότι απλά χρειαζόσουν μια πάσα που δεν έδινε κανείς.
«Κάτι δικά μου»
Ο ορισμός της απελπισίας για προσέλκυση ενδιαφέροντος. Το απόλυτο trademark της attention whore. Γράφει κάτι μισόλογα -επίτηδες ασαφή και αόριστα. Κάτι πομπώδεις παρόλες χωρίς ξεκάθαρο νόημα. Αφήνει κάτι υπονοούμενα, κάτι αιχμές, κάτι σπόντες χωρίς να κατονομάζει τι ή ποιον αφορούν. Επί της ουσίας δεν έχει τίποτα να πει. Και προκαλώντας την εύλογη απορία, αφού είναι «κάτι δικά του» ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, απλώς ψαρεύει σχόλια (ή πριβέ μηνύματα) του τύπου «τι έγινε», «είσαι εντάξει», «ποιος σε πείραξε» κλπ.
