Από ένα παιδικό τραγουδάκι δεν έχεις μεγάλες απαιτήσεις:
Να έχει έναν ευχάριστο σκοπό, ένα ρυθμό που θα τραβάει το ενδιαφέρον, ένα νόημα όσο γίνεται διδακτικό.
Αυτό το τελευταίο όμως δεν είναι πάντα τόσο εφικτό.
Γιατί ναι, τα πάντα είναι ομορφότερα μέσα από τα μάτια των παιδιών.
Στη χώρα μας ωστόσο δεν μπορείς να πεις ότι το ίδιο ισχύει και για τα… αυτιά τους!
Και λόγος είναι κάποια πασίγνωστα hit στις τάξεις των μπομπίρων.
Στίχοι που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι γράφτηκαν για τέτοια κομμάτια.
Παιδαγωγικά μηνύματα με αναφορές σε πιστολίδια, μπούλινγκ, ακόμα και σπλατεριές ή… κανιβαλισμούς.
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
«Κι έπειτα ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί»
Στο μικρό καράβι που ήταν α-α-αταξίδευτο τα πράγματα δεν πήγανε βάσει σχεδίου. Θες επειδή πήρε μίζα η τροφοδοσία και παρέδωσε λιγότερα, θες επειδή οι ναύτες αποδείχθηκαν υπερβολικά κοιλιόδουλοι, σε 5-6 εβδομάδες δεν είχε μείνει τριφτουλίδι. Οπότε τι (λέμε στα παιδάκια μας ότι) συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Κανένα πρόβλημα! Στήνεται μια πρόχειρη λοταρία, προκύπτει ένας σούπερ άτυχος (πιθανότατα ΑΕΚτζής) και μ’ έναν ωραιότατο κανιβαλισμό τη βγάζουμε 2-3 μέρες πριν μας ξανακόψει η λόρδα.
«Περνάει ένα τραµ και µπαίνει µια χοντρή και σπάει η µηχανή»
Μια μπαμπάτσικη κυρία μπαίνει στο τραμ χωρίς να γνωρίζει ότι τα κιλά της (σε μια αποθέωση του body shaming) θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπεύθυνα για βλάβη. Σε χρόνο dt μια παιδική συμμορία της κάνει πέσιμο και όχι μόνο την τραμπουκίζει, αλλά της βγάζει και κοστολόγιο της ζημιάς («έλα ‘δω κυρά-χοντρή, πλήρωσε τη μηχανή»). Όταν εκείνη κάνει το παγώνι και ελίσσεται σαν τη Φρόσω από το «The Κόπανοι», τρώει σαβούρδα στις σκάλες, πριν γκρεμίσει το ασανσέρ. Κι όλα αυτά προς απίστευτη ικανοποίηση των σκασμένων που πανηγυρίζουν τραγουδώντας.
«Ώσπου µια µέρα με δίχως ήλιο ο γάλος έφαγε τον µπάρµπα-Mπρίλιο».
Μια απίστευτη οικογενειακή τραγωδία που θα μπορούσε ν’ αναλύεται σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ευαγγελάτου, με τον ίδιο σε εικονική φάρμα. Αντ’ αυτού εξιστορείται σ’ ένα (χαρωπό κατά τ’ άλλα) παιδικό τραγουδάκι. Περιγράφεται λοιπόν πώς το ταπεινό γαλοπουλάκι επωφελείται της προσπάθειας του μπάρμπα-Μπρίλιου να το κάνει σαν μασίστα (για να βγάλει χριστουγεννιάτικο τραπέζι χωρίς να πάει στη Βαρβάκειο). Και σ’ ένα plot twist έξοχο για παιδικά ματάκια, γίνεται εντέλει εκείνος το γεύμα για τη γαλοπούλα-Γκοτζίλα.
«Πλησιάζει κι ένα τρακτέρ, ένα πολύ μεγάλο τρακτέρ, κάνει ένα βρουμ, δυο βρουμ, τρία βρουμ. Το πουλάκι… ωωωω»!
Σύμφωνοι, είναι από τα πιο εκνευριστικά κομμάτια όλων εποχών. Με τη συνεχή επανάληψη όσο προστίθενται ζωάκια στη μάζωξη το νιώθεις να σου τριβελίζει το μυαλό. Υπό αυτή την έννοια έχει ένα ελαφρυντικό ο οδηγός του τρακτέρ που ενδεχομένως πήρε ανάποδες. Δεν ήταν όμως απαραίτητο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ούτε να κάνει ένα βρουμ, δυο βρουμ, τρία βρουμ και (σ’ ένα υπερβολικά απότομο και κυνικό φινάλε για παιδικό τραγουδάκι) να κάνει… χαλκομανία το «πουλάκι Τσίου».
«Στου Μανώλη την ταβέρνα έπεσε μια τουφεκιά»
Σαν να πρόκειται για την πιο φυσιολογική εξέλιξη του κόσμου σε ταβέρνα να πέφτει πιστολίδι, περιγράφεται δυνατό νταβαντούρι. Χωρίς να διευκρινίζεται ο λόγος της έντασης (εξάλλου είναι γενικά πιεσμένος ο χώρος της εστίασης) το καπηλειό γίνεται σαλούν. Το φοβερό της υπόθεσης όμως δεν είναι ότι μιλήσανε τα γκάνια (ούτε πως θεωρήθηκε εξαιρετική εικόνα για παιδικό τραγούδι). Είναι ότι η σύζυγος του καταστηματάρχη (Μανώλαινα) δεν ενδιαφέρθηκε για τυχόν νεκρούς ή τραυματίες παρά μόνο για τη ζημιά στο στοκ με τα κρασιά.