Η ανάγκη να ξεχωρίσεις μπορεί και να εκληφθεί – με δική σου εύθυνη – ως σύμπλεγμα κάποια στιγμή. Οι Άγγλοι είναι αυτοί που κατ’ εξοχήν έλκονται από τη διαφορετικότητα και το σωστό είναι τα κρούσματα της έφεσης προς αυτήν να κρίνονται κατά το δοκούν και με βάση τις εκάστοτε συνθήκες.
Οι Άγγλοι φίλαθλοι αποθεώθηκαν δικαίως απ’ όλη Ευρώπη τον Απρίλιο του 2021 για την αγάπη τους στο ποδόσφαιρο και τη ρομαντική πλευρά του, που μετουσιώθηκε σε οργισμένες εκδηλώσεις και τελείωσε εν τη γενέσει του το πλάνο για το έκτρωμα της ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας.
Ένα χρόνο αργότερα οι Άγγλοι διοργανώτες του Wimbledon μας έδειξαν την άλλη όψη του νομίσματος, με μία απόφαση που στερείται κάθε ίχνους λογικής.
Όλοι οι Ρώσοι και Λευκορώσοι τενίστες αποκλείστηκαν από το παλαιότερο και πιο φημισμένο τουρνουά τένις στον κόσμο, πληρώνοντας ένα τίμημα για κάτι στο οποίο δεν έφταιξαν και ουδέποτε ρωτήθηκε η άποψη τους για αυτό. Ή μάλλον για να ακριβολογούμε, ο Αντρέι Ρούμπλεφ, Νο. 8 της παγκόσμιας κατάταξης, πήρε την πρωτοβουλία να τοποθετηθεί εκούσια, γράφοντας «No war» με μαρκαδόρο στην κάμερα ύστερα από έναν αγώνα του στις 25 Φεβρουαρίου.
Πέραν του Ρούμπλεφ, άλλοι διάσημοι αθλητές που θα λείψουν από το Wimbledon είναι φυσικά το Νο. 1 του κόσμου Ντανιήλ Μεντβέντεφ, ο Κάρεν Κατσάνοφ (No. 21), o Ασλάν Καράσεφ (Νο. 42) και 5 τενίστριες από το Top-30 στις γυναίκες, οι Λευκορωσίδες Σαμπαλένκα, Αζαρένκα και οι Ρωσίδες Αλεξάντροβα, Κασάτκινα, Κουντερμέτοβα. Δεν είναι βέβαια θέμα ονομάτων, αλλά κανονικής περιφρόνησης ενός club αθλητών, που περισσότερο προάγει φυλετικές διακρίσεις, παρά κάποιου είδους… αθλητικό ιδεώδες.
Μάταια προσπάθησαν «ιέρα τέρατα» του χώρου (Ναδάλ και Τζόκοβιτς συγκεκριμένα προφανώς) να επηρεάσουν με τις δηλώσεις τους τη στάση των διοργανωτών, αλλά και οι διεθνείς ομοσπονδίες τένις Ανδρών και Γυναικών (ATP & WTA), που κατόπιν διαδοχικών συνεδριάσεων έκριναν ότι δεν συντρέχει λόγος αποκλεισμού Ρώσων και Λευκορώσων αθλητών από τα τουρνουά τους. Συνυπολόγισαν την ατομικότητα του αθλήματος, την υποβαθμισμένη έννοια της σημαίας και της εκπροσώπησης χώρας, το ότι αρκετοί αθλητές έχουν πάνω από ένα διαβατήριο και το ότι σχεδόν κανείς από τους Top δεν διαμένει στη Ρωσία.
Το τένις έχει ένα ιδιότυπο καθεστώς, το format της κάθε διοργάνωσης άπτεται αποκλειστικά στα χέρια της διοργανώτριας αρχής (του) κι έτσι οι ATP και WTA δεν μπορούσαν να επιβάλουν τη βούλησή τους στο Wimbledon. Μπόρεσαν όμως να τιμωρήσουν την ανάρμοστη στάση των λόρδων, που επέλεξαν να βάλουν μία διοργάνωση – όσο σπουδαία και αν είναι – πάνω από το ίδιο το άθλημα. Το φετινό Wimbledon υποβαθμίστηκε όπως κανένα άλλο τουρνουά στο παρελθόν. Η ποινή του είναι να μην έχει βαθμολογία, να μην μετρούν δηλαδή οι βαθμοί επίδοσης στην εξέλιξη των θέσεων στην παγκόσμια κατάταξη.
Πέραν του ότι είναι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι η απόφαση εξοστρακισμού των Ρώσων αθλητών συνιστά κάποιας μορφής πίεση στον Βλάντιμιρ Πούτιν ή ότι τελοσπάντων αντιπροσωπεύει έναν άξιο ανάδειξης συμβολικό χαρακτήρα, είναι και εντελώς υποκριτικό να λαμβάνεται από μυαλά προέλευσης αγγλικής.
Ας αφήσουμε στην άκρη το πόσες φορές στο παρελθόν οι ιθύνοντες του All England Club σφύριξαν αδιάφορα σε άδικους πολέμους και ας δούμε σε πόσες στρατιωτικές επεμβάσεις συμμετείχε η μαμά – πατρίδα (τους). Υπάρχουν μόλις 22 χώρες από τις 200 του ΟΗΕ στις οποίες δεν έχει εισβάλλει στρατιωτικά η Αγγλία ή η πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία, στη ροή της Ιστορίας!
Πέντε από αυτές τις χώρες είναι το Βατικανό, το Μονακό, η Ανδόρα, το Λουξεμβούργο και το Λιχτενστάιν, ενώ άλλες τόσες οι προστατευόμενες από τη Ρωσία Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Λευκορωσία, Κιργιστάν και Μογγολία. Την λίστα συμπληρώνουν η Σουηδία, η Πολωνία, η Παραγουάη, η Βολιβία, η Γουατεμάλα και τα… Νησιά Μάρσαλ, ενώ υπάρχουν και κάποιες αφρικανικές.
Η απόφαση – σκάνδαλο στο φετινό Wimbledon είναι εκτός από επιδειξιομανής – του στιλ εμείς δίνουμε τα έπαθλα και σε όποιον αρέσει – και εντελώς… ανιστόρητη. Πολίτες της χώρας που έχει επέμβει ένοπλα απ’ άκρου εις άκρον στον πλανήτη στοχοποιούν ανθρώπους που απλώς παίζουν τένις και ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να συγκινούνται από το δράμα του ουκρανικού λαού.
Με άλλα λόγια η τσάμπα μαγκιά σε όλο της το (βρετανο-αυτοκρατορικό) μεγαλείο…