Την αρχή έκανε, πριν από κάποια χρόνια, ένας από τους συντάκτες μας, του οποίου το όνομα μας διαφεύγει αυτή την στιγμή- αλλά δεδομένου του ότι εδώ στο menshouse είμαστε μια οικογένεια, εικάζουμε πως θα ήταν ένας από τ’ αδέρφια μας. Αναφερόμαστε, φυσικά, στο θέμα με την γομολάστιχα, που προκάλεσε τεράστιο ντόρο και το άρθρο έγινε talk of the town (αν, δηλαδή, τα 8 άτομα που το συζητήσαμε μεταξύ μας λογιζόμαστε ως «πόλη»).
Έπειτα, μία διετία αργότερα, επιστρέψαμε με ακόμα ένα παρεμφερές κείμενο, το οποίο εξηγούσε το γιατί τα παράθυρα στα πλοία είναι στρογγυλά και όχι τετράγωνα.
Μιας και κλείσαμε ακόμα μία διετία-τριετία από το τελευταίο μας τέτοιο άρθρο, έφτασε η ώρα να πέσουμε εκ νέου στην ψυχολογική λεκτική παγίδα, που θέλει 99 στα 100 άτομα να μη γνωρίζουν κάτι βασικό: τον λόγο για τον οποίο όλα τα ασανσέρ έχουν καθρέφτη.
Γιατί, βλέπετε, όλα έχουν. Ναι, αλλά… γιατί;
Ο πρώτος (α, ναι: spoiler alert: δεν είναι ένας λόγος, αλλά δύο) έχει να κάνει καθαρά με την ψυχολογία μας: κατά την πρώιμη βιομηχανική εποχή άρχισαν να χτίζονται ολοένα και υψηλότερα κτήρια, μερικά εκ των οποίων διαφημίζονταν ως «το ψηλότερο κτήριο του κόσμου».
Οι ανελκυστήρες της αντίστοιχης περιόδου- που τότε έκαναν, και αυτοί, τα πρώτα τους βήματα (ή, καλύτερα, τα πρώτα τους ανεβοκατεβάσματα)- ήταν εξαιρετικά αργοί, με αποτέλεσμα οι χρήστες να διαμαρτύρονται συνεχώς για τον χρόνο που έπαιρνε να φτάσουν στον όροφο που ήθελε ο καθένας εξ αυτών.
Οι δημιουργοί των ανελκυστήρων, όμως, σκέφτηκαν πως δεν ήταν τόσο αργοί, αλλά το πρόβλημά τους ήταν η μονοτονία της «διαδρομής».
Τι έκαναν, επομένως, για να σπάσουν αυτή την μονοτονία; Ακριβώς: έβαλαν καθρέφτες!
Αμέσως παρατηρήθηκε ραγδαία μείωση των παραπόνων, καθώς οι άνθρωποι δεν έπλητταν την ώρα που περνούσαν στον ανελκυστήρα, μιας και παρατηρούσαν διάφορα πράγματα μέσα από τον καθρέφτη, περιποιούνταν λίγο τον εαυτό τους και, χωρίς να το καταλάβουν, έφταναν στον προορισμό τους.
Πέραν των… αισθητικών, ωστόσο, λόγων, υπήρχε κάτι σαφέστατα πιο σημαντικό: οι καθρέφτες έσωζαν ζωές (κι εξακολουθούν να το κάνουν, όμως τα παλαιότερα χρόνια, όταν η χρήση του ανελκυστήρα ήταν σαφώς πιο σπάνια, οι καθρέφτες ήταν απείρως πιο αναγκαίοι), αφού προστάτευαν τον κόσμο από ενδεχόμενες πτώσεις.
Σε περίπτωση που το ασανσέρ δε σταματούσε ακριβώς στο σημείο που έπρεπε και βρισκόταν χαμηλότερα- με αποτέλεσμα πίσω από την πόρτα να βρίσκεται το μαύρο σκοτάδι- μόλις εκείνη άνοιγε οι χρήστες δεν αντίκριζαν το είδωλό τους στον καθρέφτη. Έτσι, απέφευγαν το απονενοημένο διάβημα του να πέσουν στο κενό, καθώς η αγκαλιά του φρεατίου δεν ήταν και ό,τι πιο βολικό έχει υπάρξει στην ιστορία- το αντίθετο. Η ύπαρξη του καθρέφτη λοιπόν μας διευκολύνει να αντιληφθούμε την ύπαρξη του θαλάμου σε αντίθεση με το σκοτεινό φρέαρ…
Και κάτι τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό. Πολλοί άνθρωποι έχουν κλειστοφοβία και ο περιορισμός σε ένα τόσο μικρό χώρο, τους προκαλεί αναστάτωση. Με τη χρήση καθρεφτών ο χώρος «διπλασιάζεται» και απαλύνει το αίσθημα κλειστοφοβίας.
Κάπως έτσι, μέσα από λίγες παραγράφους, γίνατε, όλοι σας, ο ένας στους εκατό που ξέρει πια γιατί οι καθρέφτες στα ασανσέρ είναι απαραίτητοι. Ραντεβού σε κάνα δυο χρόνια από τώρα για να μάθουμε ακόμα μία άχρηστη, μα θελκτική, πληροφορία της ημέρας…