Πώς το έλεγαν τα Ξύλινα Σπαθιά, να δείτε; Α ναι, σωστά: «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ/Κι αυτό το καλοκαίρι…».
Ήταν, ξέρετε, η απάντηση που ψάχναμε εδώ και μερικές μέρες, όταν αρχίσατε εκ νέου να μας στέλνετε μηνύματα για το αν θα κάνουμε κάποιο καινούργιο θέμα αναφορικά με τις γνωστές λέξεις που «δολοφονούμε» συστηματικά.
Με το που πέρασαν περίπου 17 λεπτά χωρίς απάντηση από τη μεριά του menshouse, αρχίσατε- δικαιολογημένα, απαντάμε πιο γρήγορα κι από την σκιά του Λούκι Λουκ, που ok, δεν είναι τόσο γρήγορη όσο ο Λούκι, αλλά δεν πάει και πολύ πίσω…- τα «Θ’ απαντήσεις ρε menshouse; Πού είσαι;».
Ε λοιπόν ξέρετε κάτι; Κι όμως είμαστε ακόμα εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι- γιατί μη μας πείτε τίποτα περί Χριστουγέννων και χειμώνα τώρα, την στιγμή που κυκλοφορούμε Γενάρη μήνα με τα κοντομάνικα, έτσι;
Κι επειδή, ως γνωστόν, χατίρια δε μας αρέσει να χαλάμε και πράγματι μας αρέσουν κι εμάς τα θέματα με τις ελληνικές λέξεις που περνάνε τα πάνδεινα στα «χέρια» σχεδόν των πάντων, για πάμε να κυλιστούμε στα θελκτικά νερά της ελληνικής γλώσσας.
Σήμερον: μία λέξη που δεν υπάρχει ούτε ένα αθλητικό σάιτ που να μην την γράφει λάθος. Ούτε ένας συντάκτης που να μην της αλλάζει τα φώτα ούτε ένας… οτιδήποτε που να την έχει «πετύχει» έστω και μία φορά.
Και, μεταξύ μας, δεν φταίνε αυτοί: απλώς τη διδαχτήκαμε λάθος στο σχολείο.
Εξηγούμαστε: «Κλωτσιάς» το ανάγνωσμα. «Η περιβόητη κλωτσιά του Καντονά», «Του έριξε κλωτσιά εκτός φάσης», «Έφυγε κλωτσηδόν» και ούτω καθεξής. Σωστά;
Ε, ξέρετε κάτι: τελείως λάθος!
Γιατί, πολύ απλά, το σωστό είναι «κλοτσιά». Όσο κι αν μας ξενίζει και χτυπάει- σαν κλοτσιά, θα λέγαμε- στο μάτι, η λέξη προέρχεται από το «κλότσος», που με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στο υστερολατινικό “colcio” ή “calcio”.
Επομένως, το ορθό είναι «κλοτσιά» αντί του δημοφιλούς, μα παντελώς λάθους, «κλωτσιά», λόγω απλοποιημένης γραφής των λέξεων που δανειστήκαμε από άλλες χώρες.
Κι αφού φτάσαμε σε αυτό το σημείο, μένει μονάχα μία ερώτηση να σας κάνουμε: