Αντιγράφουμε από τη Wikipedia: Η Κομοτηνή (παλαιότερα και Γκιουμουλτζίνα ή Γκιουμουρτζίνα) είναι πρωτεύουσα του γεωγραφικού διαμερίσματος της Θράκης, βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ελλάδας και ανήκει στο Νομό Ροδόπης.
Σωστά. Μόνο που η άνωθεν περιγραφή είναι ημιτελής. Γιατί; Διότι πουθενά δεν αναφέρεται το ζαχαροπλαστείο Νεντίμ! Αυτό το σύμβολο της πόλης. Πρόκειται περί… εγκλήματος με θύμα τη νοστιμιά! Καθότι, κυρίες και κύριοι, αυτό το μαγαζί σκαρώνει ομορφιές. Βασισμένες σε δύο άξονες: Παράδοση και ποιότητα. Δεν θα βρούμε τίποτε το αποδομημένο, δεν θα ακούσουμε «μαστερσεφικούς» όρους. Θα νιώσουμε μόνο αγνή απόλαυση σε κάθε μπουκιά. Υπάρχει λόγος, σοβαρός, που ορισμένα γλυκά νικάνε το χρόνο και γίνονται κλασικά. Είναι, απλά όσο και σύνθετα, νόστιμα.
Σήμα κατατεθέν το περίφημο «σουτζούκ λουκούμ». Δημιούργημα του «μπαμπά» και «νονού» της επιχείρησης, του Νεντίμ Μεμέτ. Δεν νοείται να πάει κανείς ως εκεί και να μην αγοράσει αυτό το πολύ ιδιαίτερο λουκούμι. Η διαδικασία έχει ως εξής: Καρύδια περνιούνται μέσα σε βαμβακερό νήμα και ύστερα βουτιούνται πολλές φορές σε ένα μείγμα από πετιμέζι, ζάχαρη και νερό με κάθε στρώση να αφήνεται να στεγνώσει. Εν συνεχεία, έρχεται το πασπάλισμα με ζάχαρη άχνη και αυτό ήταν, το θαύμα έγινε! Τραγανό, αρωματικό, με μαστιχωτή υφή, μια ωδή στη γεύση. Στα συστατικά θα πρέπει να προσθέσουμε και δύο στοιχεία που δεν μετριούνται, έχουν όμως τεράστια σημασία: Υπομονή και τέχνη. Θέλει «χέρι», δεν είναι παίξε γέλασε ούτε για όλους. Κι αυτά, για δες, με μια εμφάνιση που σε προδιαθέτει για… τσίπουρα, αφού θυμίζει λουκάνικο, εξ ου το όνομα. Τα φαινόμενα, ωστόσο, απαιτούν. Μιλάμε για γλυκό – έργο τέχνης! 
Κι επειδή βρισκόμαστε σε διαδικασία to know us better, ας μάθουμε και ορισμένα πράγματα για το πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία, το μακρινό 1950, ήτοι 70 και πλέον χρόνια πίσω Όπως τη διηγείται ο γιος του Νεντίμ, Ερσίν Μεμέτ, κληρονόμος και συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης από το 1996 κι έπειτα: «Ο παππούς μου ήταν τσαγκάρης και ο πατέρας μου έψαχνε τρόπο για να τα βγάλει πέρα. Μάλλον δεν του άρεσε να συνεχίσει το επάγγελμα του παππού. Η γιαγιά μου έλεγε ότι από πολύ μικρός είχε την αγάπη του γλυκού. Έφτιαχνε καραμέλες και τις έδινε στα παιδιά. Με το που έγινε 17 χρονών, ξεκίνησε να φτιάχνει γλυκά σε ένα τόσο δα εργαστήριο, μόλις 13 τμ. στο πίσω μέρος του σπιτιού. Όλοι δουλεύαμε εκεί, ο ένας πάνω στον άλλο. Αν και ο πατέρας μου ήταν εντελώς αυτοδίδακτος, είχε την αίσθηση του καλού γλυκού, ήταν φυσικό ταλέντο στη ζαχαροπλαστική».
Τα γλυκά άρεσαν εξ αρχής στον κόσμο, αλλά αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν το σουτζούκ λουκούμ, το οποίο ο Νεντίμ εμπνεύστηκε 2-3 χρόνια μετά τη «σέντρα» της επιχείρησης του. Οι ντόπιοι το λάτρεψαν. Οι ξένοι το έκαναν λόγο επίσκεψης στην Κομοτηνή. Η επιχείρηση άρχισε να ανθεί. Με όλη την οικογένεια πια να δουλεύει εκεί. Με τα χρόνια, ο γιος έμαθε από τον μπαμπά, η γνώση μεταλαμπαδεύτηκε, μαζί το μεράκι. Αλλά είναι βέβαια και το ταλέντο. Τις όποιες νέες γεύσεις ο Ερσίν τις φτιάχνει πρώτα στο μυαλό του. Αυτό δεν διδάσκεται. Ή το ‘χεις ή όχι. Λίγοι και εκλεκτοί μπαίνουν στην πρώτη κατηγορία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για κάτι σχεδόν αποκλειστικά χειροποίητο. Μόνο το ανακάτεμα της ζύμης γίνεται με μηχανήματα. Κατά τα λοιπά μετράει αυτό που λέμε «ένστικτο».
Κάπως έτσι, υπάρχουν κι άλλες εκδοχές του σουτζούκ λουκούμ, παραλλαγές του κλασικού. Που διαφοροποιούνται στη γέμιση (μέλι, φουντούκι, ξηροί καρποί, ξερά φρούτα, βούτυρο, βανίλια, τριαντάφυλλο, αφροχαλβάς) και στο πασπάλισμα (σουσάμι, τριμμένο αμύγδαλο, τριμμένο φουντούκι, τριμμένο φιστίκι Αιγίνης, ινδοκάρυδο). Σημείο-κλειδί στην εύρυθμη λειτουργία είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Οι συνεργάτες («μάστορες» όπως τους αποκαλεί ο Ερσίν) δουλεύουν χρόνια στο μαγαζί. Έμαθαν εκεί τα μυστικά του επαγγέλματος και των συνταγών από το μηδέν, είναι περισσότερο οικογένεια παρά υπάλληλοι. «Η δουλειά είναι αλυσίδα, ένας να μην είναι εντάξει χαλάει όλη η ομάδα. Είναι δυνατόν να φτιάχνεις γλυκά και να είσαι χολωμένος;», λέει ο Ερσίν Μεμέτ στο πιο γλυκό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μάθημα για το πώς να διοικείς μια ομάδα ανθρώπων. Κάπως έτσι, το άλλοτε μικρό μαγαζάκι έγινε μεγάλο και τρανό, σημαντικό κομμάτι της γαστρονομικής ταυτότητας της πόλης. Με διεθνή φήμη μάλιστα, καθώς τα διάσημα λουκούμια εξάγονται στη Γερμανία και στη Γαλλία!
Αν σας φέρει ο δρόμος στην όμορφη Κομοτηνή, πηγαίνετε μια βόλτα στην οδό Μεραρχίας Σερρών 50, θα μας θυμηθείτε. Για όσους τους πέφτει πολύ μακριά, δεν υπάρχει λόγος στεναχώριας. Στην ιστοσελίδα της επιχείρησης (www.nedim.gr) υπάρχει e-shop και μπορείτε άνετα και ωραία να κάνετε την παραγγελία σας διαλέγοντας μέσα από πλήθος «πειρασμών»!
* Με πληροφορίες από το travel.gr