Τα αυγουστιάτικα βράδια είχαν πάντα τον «αρχηγό» τους, το βράδυ εκείνο που ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο, που ένα σωρό κόσμος θέλει να το ζήσει διότι έχει την φήμη του πιο εντυπωσιακού από όλα. Είναι το βράδυ που το φεγγάρι φαίνεται ως πανσέληνος.
Το θέαμα της αυγουστιάτικης πανσελήνου είναι τόσο εντυπωσιακό που οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει μια ολόκληρη μυθολογία γύρω της. Η θεότητα Σελήνη, στην «Θεογονία» του Ησίοδου, είναι η κόρη του κόρη του Υπερίωνα και της Θείας, αδελφή του Ήλιου και της Αυγής και απεικονίζεται σαν μια θηλυκή φιγούρα με το δίσκο της ημισελήνου στο κεφάλι της.
Βέβαια οι Έλληνες φιλόσοφοι πέρα από τα μυθολογικά στοιχεία της πανσελήνου είχαν αντιληφθεί και την αλήθεια πίσω από το θέαμα και ήταν οι πρώτοι που είχαν επισημάνει πως ο διαφορετικός αυτός φωτισμός οφείλεται στην ανωμαλία του εδάφους του πλανήτη. Σύμφωνα με τον Θαλή τον Μιλήσιο, ο δορυφόρος της Γης ήταν ένας πλανήτης συγγενικός ως προς την μορφή με την Γη ενώ ο Δημόκριτος είχε την θεωρία πως οι διαφορές του φωτισμού της οφείλονταν στην ύπαρξη βουνών και κοιλάδων.
Ο λόγος που η Σελήνη αποκτά την συγκεκριμένη όψη τον Αύγουστο έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι η εποχή του χρόνου που φτάνει το μισό της περιστροφής της γύρω από τη Γη και έτσι, φαίνεται η πλευρά της, που φωτίζεται από τον Ήλιο με αποτέλεσμα να μοιάζει σαν ολοστρόγγυλος φωτεινός δίσκος στα μάτια μας.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχει η Πανσέληνος του Αυγούστου είναι το χρώμα της, το οποίο είναι πέρα για πέρα χαρακτηριστικό ειδικά λίγο μετά την ανατολή της, αλλά και προς τη δύση της.
Όπως τονίζει ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής Αναστάσιος Δαπέργολας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που πρόσφατα φιλοξένησε ένα ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο φαινόμενο: «Η Σελήνη τον Αύγουστο, όταν μεσουρανεί, δηλαδή όταν βρίσκεται στο μέγιστο ύψος, δεν φθάνει πολύ ψηλά πάνω από τον ορίζοντα, το φως της φθάνει σε εμάς διατρέχοντας μεγαλύτερο πάχος ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να διαχέεται και να απορροφάται το κυανό τμήμα του χρώματός της και να φθάνει στα μάτια μας πιο έντονο το κόκκινο».
Όπως εξηγεί επίσης ο Αναστάσιος Δαπέργολας σχετικά με την αίσθηση ότι το αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι μεγαλύτερο και φωτεινότερο, αυτό έχει να κάνει με το ότι το τόξο που διαγράφει η Σελήνη είναι μικρότερο και πιο κοντά στον ορίζοντα και έτσι μοιάζει πιο μεγάλο στο ανθρώπινο μάτι αν και στην πραγματικότητα, το καλοκαίρι η Σελήνη έχει μικρότερη φυσική διάμετρο σε σχέση με τον χειμώνα.
«Ένας άλλος λόγος είναι ότι το καλοκαίρι ο ουρανός είναι πιο καθαρός, οι άνθρωποι βρίσκονται στην εξοχή ή στα μπαλκόνια τους με πιο χαλαρή διάθεση και παρατηρούν την πορεία του φεγγαριού στον ουρανό και το συγκρίνουν με ανθρώπινα κατασκευάσματα θαυμάζοντας το μεγαλείο της Δημιουργίας», τονίζει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας.
Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα αληθινά εντυπωσιακό θέαμα που μαγεύει όσους προνοήσουν να βρουν ένα μέρος που να το αναδεικνύει, σίγουρα έχουν να το θυμούνται.