Η μεγα-πυρκαγιά του Έβρου, αμέτρητες πυρκαγιές σε Ρόδο, Εύβοια, Ασπρόπυργο, Μάνδρα, Λιόσια, πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Μέτωπα που καίνε το τελευταίο δίμηνο τα πάντα στο πέρασμά τους αφήνοντας πίσω ανυπολόγιστες ζημιές και πόνο.
Πυρκαγιές με θύματα δεκάδες ανθρώπους, χιλιάδες ζώα, πυρκαγιές με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους καμένα, με σπίτια που έμειναν μόνο στάχτη και αποκαΐδια. Πυρκαγιές που δεν αντιμετωπίζονται στο ξεκίνημά τους, κατά τη διάρκειά τους αλλά ούτε στο τέλος τους.
Αναζωπυρώσεις, εθελοντές και δασοπυροσβέστες να παλεύουν μόνοι, σερί ημέρες, ακόμα και χωρίς νερό στους κρουνούς. Ένας κρατικός μηχανισμός που ευλογεί τα γένια του, ρίχνει ανάθεμα αποκλειστικά στο ζεστό καλοκαίρι, προσπαθεί να δημιουργήσει αόρατους εχθρούς, εργαλειοποιεί τις θεωρίες συνωμοσίες, σπρώχνει προς τον εκφασισμό τους πολίτες για να καλύψει τις αδυναμίες του, την ανικανότητά των προσώπων που έχουν την ευθύνη οργάνωσής του και φυσικά τα κενά στην πρόληψη.
Μία κυβέρνηση με διαγγέλματα υπουργών που θυμίζουν δραματικούς μονολόγους σε εξετάσεις δραματικών σχολών. Αρμοδιοι δήμαρχοι, νομάρχες, υπερνομάρχες να πλασάρονται μόνο για τις φωτογραφίσεις στα επιχειρησιακά κέντρα. Πρωθυπουργός να συνεχίζει τις διακοπές του και τα δείπνα σε ομολόγους του. Ένα σύστημα μιντιακό που δίνει επιλεκτική ενημέρωση, το οποίο κατευθύνει και απομακρύνει με ρεπορτάζ τις ευθύνες από τους πολιτικά υπεύθυνους.
Μία χώρα παρατημένη στην τύχη της και στις αντοχές των ανθρώπων οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πύρινη λαίλαπα.
Και όμως, με μία κίνηση, έτσι όπως κάνει πάντα ένας τόσο μία τόσο ικανή κυβέρνηση, έστω και λίιιιγο καθυστερημένα, φέρνει μία σειρά από μέτρα θα ξαναφέρουν το χαμόγελο, την αίσθηση της ασφάλειας, θα επαναφέρουν τις καρδιές στις θέσεις τους και θα στείλουν τον φόβο, τον τρόμο και τον πόνο στη λήθη.