Το συγκεκριμένο άρθρο δεν δημοσιεύθηκε σε κάποια Πρωταπριλιά. Μακάρι δηλαδή να γραφόταν για πλάκα λόγω ημέρας, όμως, δυστυχώς είναι πέρα για πέρα αληθινό, αν κρίνει κανείς και από παλιότερα ρεπορτάζ. Υπάρχουν και στο διαδίκτυο.
Πρόκειται για ένα αφιέρωμα που θα μπορούσε να αποτελεί σκετσάκι των ΑΜΑΝ. Όσοι παρακολουθούσατε το δίδυμο Κανάκη–Καλυβάτση, μαζί με τους υπόλοιπους ταλαντούχους συντελεστές της εκπομπής, θα διαπιστώνατε ότι η πραγματικότητα ήταν πιο σάτιρα και από τη… σάτιρα. Σε σημείο που δικαιολογεί τη φράση «μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος». Ο «πράσινος» ήλιος θα προσθέσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν… έκαψε τους Έλληνες και η φλόγα του παλιού λογότυπου της Νέας Δημοκρατίας.
Λαμβάνοντας κανείς ενημέρωση για την ύπαρξη των παρακάτω επιδομάτων που χορηγούνταν, εύλογα δημιουργεί την εξής εικόνα: Γραβατωμένους να «τσακώνονται» μεταξύ τους, προσπαθώντας να λανσάρουν την πιο παρανοϊκή ελάφρυνση ever. Είτε είχαν άπλετο ελεύθερο χρόνο, είτε έπρεπε να εξασφαλίσουν ψήφους, είτε ήθελαν να βολέψουν κάποιους δικούς τους, είτε όλα τα παραπάνω. Και σε αυτό το σημείο εξάγεται για πολλοστή φορά το συμπέρασμα πως «από θαύμα υπάρχει αυτή η χώρα».
Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στις ζωές των κατοίκων της Ελλάδας τα κάθε λογής pass. Το Market, το Fuel, το Youth κ.λπ. Τουλάχιστον τώρα δικαιολογούνται διότι η ακρίβεια έχει γίνει αφόρητη για τους περισσότερους. Προφανώς παλιότερα τα χρήματα, δανεικά στην πλειοψηφία τους, έτρεχαν από τα μπατζάκια, επομένως διασκορπίζονταν από ‘δω κι από ‘κει.
Κουνώντας αργά και ρυθμικά το απογοητευμένο του πρόσωπο, ο αναγνώστης του εν λόγω ενδεικτικού άρθρου θα παρατηρήσει ίσως ότι πριν από μερικά χρόνια υπήρχε ένα και μόνο pass. Το «πού pass, ρε Καραμήτρο;» Διότι ήταν δρομολογημένο και ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα η χώρα θα οδηγηθεί στα βράχια, τη χρεοκοπία και την απόλυτη αβεβαιότητα. Όλοι ανεξαιρέτως ηλικίας, μα κυρίως οι σημερινοί 35-45άρηδες που είχαν ανοίξει τα επαγγελματικά φτερά ή είχαν εδραιωθεί δειλά-δειλά, δέχθηκαν ένα σφοδρό χαστούκι-πισωγύρισμα.
Αφού, λοιπόν, επαναληφθεί ότι τα παρακάτω ΔΕΝ είναι πλάκα, αλλά πραγματικότητα που έχει αποτυπωθεί και σε παλιότερα ρεπορτάζ-αφιερώματα, εκφράζεται η ευχή να μην υπάρχουν και στις μέρες μας τόσο ακραία φαινόμενα. Προφανώς και οι πέτρες γνωρίζουν ότι πάντα κάποιοι θα «ξύνονται», πλην όμως θα πληρώνονται αδρά. Τουλάχιστον ας υπάρχει ένα γενικό μέτρο, για να το πούμε απλοϊκά.
1) «Νίπτω τας χείρας μου». Ο «νονός» της ιστορικής φράσης Πόντιος Πιλάτος θα γινόταν πλούσιος αν εργαζόταν στους ελληνικούς σιδηροδρόμους πριν από μερικά χρόνια. Ή θα αποφάσιζε να… σταυρωθεί αν μάθαινε ότι 1.987 υπάλληλοι του ΟΣΕ λάμβαναν 420 ευρώ/μήνα επειδή έπλεναν τα χέρια τους – χαλαρά μισό μηνιάτικο με βάση τα μέσα σημερινά δεδομένα! Λίγο αργότερα οι δικαιούχοι του επιδόματος πλυσίματος χεριών «έπεσαν» στα 280 ευρώ/μήνα. Μήπως έπλεναν πλέον μόνο το ένα χέρι; Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο, είναι το σωστό ρητό για την περίσταση, φίλες και φίλοι.
2) Οδηγοί τρόλεϊ λάμβαναν επίδομα επειδή έκαναν επανατοποθετήσεις κεραιών, όταν αυτές έβγαιναν από τα ηλεκτροφόρα γυμνά σύρματα. Αφορούσε εργαζομένους στα ΗΛΠΑΠ (Ηλεκτροκίνητα Λεωφορεία Περιοχής Αθηνών Πειραιώς), ο οποίος το 2011 απορροφήθηκε από την ΟΣΥ. Όπως βλέπετε, κάποιοι φρόντιζαν μέχρι… κεραίας για την κάλυψη των οδικών αναγκών (και για το φαγοπότι – γκουχ, γκουχ).
3) Ήσουν εργαζόμενος στην ΕΘΕΛ (Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων) και έφτανες στην ώρα σου; Λάμβανες επίδομα! Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά 1.790 άτομα δικαιούνταν αυτήν την πρόσθετη παροχή. Με ένα διάπλατο χαμόγελο και όχι με απόγνωση θα άκουγαν το ξυπνητήρι οι υπάλληλοι της πρωινής βάρδιας. Αν πάλι καθυστερούσαν και πήγαιναν με ταξί στη δουλειά, σαν άλλη Αλίκη Βουγιουκλάκη θα έλεγαν στον οδηγό: «Πιο γρήγορα παρακαλώ».
4) Απίστευτο κι όμως αληθινό: Χορηγείτο επίδομα επικινδυνότητας στους χειριστές φαξ, στους εργαζόμενους που βγάζουν φωτοτυπίες και στους φωτογράφους της επιχείρησης που εμφανίζουν φωτογραφίες! Το ανέφερε η σύμβαση εργασίας του 1977. Δηλαδή αν κάποιος έκανε και τα τρία, τώρα θα πρέπει να είναι πλούσιος.
5) Επίδομα προπέλας! Wtf? Πάντως, το λάμβαναν 653 εργαζόμενοι του Λιμενικού Σώματος. Επίσης, υπήρχε και επίδομα παρακολούθησης των σπηλαιώσεων των προπελών για υπαλλήλους του πρώην υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας.
***
Διαβάζοντας τα παραπάνω, φίλες και φίλοι, καταλαβαίνετε ότι εκείνα τα χρόνια πολύ εύκολα θα μπορούσε να «περαστεί» και να δοθεί το οτιδήποτε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η -καθόλου αθώα- Τρόικα δεν περιέλαβε την Ελλάδα για ψύλλου πήδημα. Μάλλον για ψύλλου… επίδομα.