Ως γνωστόν, η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια και οι ρίζες τις χάνονται στα βάθη των αιώνων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι εκατοντάδες ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται αναλλοίωτες από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Επίσης, η ελληνική γλώσσα θεωρείται ως μια από τις πιο δύσκολες ομιλούμενες γλώσσες, όχι μόνο επειδή ομιλείται μόνο στην Ελλάδα, αλλά και για το ότι πολλές λέξεις μοιάζουν μεταξύ τους.
Το γεγονός αυτό βέβαια βάζει σε πειρασμό αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να δείξουν ότι μιλούν σωστά την ελληνική, χρησιμοποιώντας πολλές φορές λάθος λέξεις που μοιάζουν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το νόημα της πρότασης.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η λέξη Κοινότυπος. Είναι χαρακτηριστικό πως στην εκφορά του λόγου η λέξη κοινότυπος χρησιμοποιείται με παρόμοια έννοια με τη λέξη κοινότοπος.
Συγκεκριμένα, Το επίθετο κοινότοπος σχηματίστηκε από τις λέξεις κοινός και τόπος, που χρησιμοποιούνται και ως φράση (= κάτι συνηθισμένο, πολύ γνωστό και όχι πρωτότυπο): Η διαπίστωση ότι η σπουδή και η μάθηση είναι πολύτιμα αγαθά αποτελεί κοινό τόπο (ή είναι κοινότοπη).
Το επίθετο κοινότυπος είναι μεταγενέστερο και προέκυψε με αντικατάσταση του δεύτερου συνθετικού τόπος με το ουσιαστικό τύπος ως μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική common type.
Εν τέλει, σωστή επιλογή είναι η λέξη κοινότοπος και αναφέρεται σε κάτι που δεν έχει πρωτοτυπία και είναι τετριμμένο.