Μια απλή ταμπέλα που πάνω δεν είχε τίποτα άλλο πέρα από ένα όνομα κι ένα βέλος που έδειχνε την κατεύθυνση. Ούτε διαφημίσεις, ούτε χορηγούμενες στα social media, άλλωστε εκείνα τα χρόνια οι δουλειές γίνονταν στόμα με στόμα. Και ακριβώς με αυτόν τον τρόπο έγινε διάσημος ο «Θανάσης», ένα «στοκατζίδικο» ρούχων για το οποίο ερχόταν κόσμος ακόμη και από την επαρχία!
Σήμερα οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει το συγκεκριμένο όνομα με τα σουβλάκια και τα γνωστά μαγαζιά, αλλά οι νεότεροι δεν γνωρίζουν τον χαμό που είχε δημιουργηθεί πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν άνοιξε στο Καλαμάκι ο… άλλος «Θανάσης».
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο «Θανάσης» δεν ήταν ένας, αλλά… δύο! Ναι καλά διαβάσατε, επρόκειτο για δύο αδέλφια, τον Θανάση και τον Γιώργο Αθανασόπουλο οι οποίοι είχαν καταγωγή από την Λακωνία, αλλά μεγάλωσαν στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα.
Το 1959 μετακόμισαν στο Άνω Καλαμάκι, το οποίο φυσικά απείχε πολύ από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Να φανταστείτε ότι πολλές οδοί ήταν ακόμη χωματόδρομοι, όπως για παράδειγμα η Δωδεκανήσου, στη συμβολή της οποίας με την Βουλιαγμένης σταματούσαν και τα αστικά λεωφορεία.
Αν και ως τότε δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τον κλάδο της ένδυσης και είχαν ασχοληθεί με πολλά άλλα πράγματα, το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο τους οδήγησε το 1976 να ανοίξουν εκεί, στην οδό Μεσολογγίου 80, στο Άνω Καλαμάκι το πρώτο τους κατάστημα ρούχων. Ήταν ένας μικρός χώρος που μπόρεσε να τους… χωρέσει μόλις δύο χρόνια, αφού προκάλεσε τέτοιο πανικό ώστε να χρειαστεί τόσο σύντομα να βρεθεί άλλος, μεγαλύτερος, στην διασταύρωση των Λουκιανού και Παπαζαχαρίου, στην ίδια περιοχή, ενώ ακολούθησε ακόμη ένα λίγο καιρό αργότερα.
Ήταν η εποχή που οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων ένδυσης δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους στην Ελλάδα και ο κόσμος που αναζητούσε είτε κάζουαλ είτε λίγο πιο καλό ντύσιμο, έπρεπε να δίνει… μηνιάτικα για να τα αποκτήσει.
Αντιλαμβανόμενα αυτό το κενό, τα δύο αδέλφια έπιασαν τον ρυθμό της εποχής και βρίσκονταν είτε προϊόντα από στοκ, είτε σε συνεργασίες με εγχώριους βιοτέχνες, μπορούσαν να προσφέρουν ποιοτικά ρούχα σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές. Η φήμη του «Θανάση» εξαπλώθηκε ταχύτατα.
Πρώτα προσέλκυσε τους κατοίκους της γειτονιάς, στη συνέχεια αυτούς των νοτίων προαστίων και δεν άργησε η στιγμή που σχηματίζονταν ουρές όχι μόνο από ανθρώπους που ζούσαν στην Αθήνα, αλλά και από επαρχιώτες οι οποίοι συνδύαζαν απαραίτητα ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα με μια επίσκεψη στα μαγαζιά προκειμένου να προμηθευτούν τα ενδύματα μιας ολόκληρης χρονιάς!
Στο απόγειο της δόξας του, ο «Θανάσης» έφτασε στο σημείο να έχει προσωπικό πάνω από 40 άτομα, αλλά η κατάσταση –μοιραία- άλλαξε. Η είσοδος ανταγωνιστών με πάμφθηνα ρούχα από το εξωτερικό δημιούργησε ασφυκτική πίεση, την ώρα που η εγχώρια βιοτεχνία κατέρρεε μέσα από έναν βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας που γινόταν ολοένα και πιο «παρασιτική».
Ο θάνατος του Θανάση Αθανασόπουλου του 2006 ήταν ακόμη ένα αβάσταχτο χτύπημα, με τον αδελφό του, Γιώργο, να κρατά μόνος την επιχείρηση, αλλά να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα και με την κρίση και τα Μνημόνια που ήρθαν τα επόμενα χρόνια. Ακόμη και ο Δήμος είχε αρχίσει να ξηλώνει εκείνες τις περίφημες ταμπέλες και κάπως έτσι το 2014 μπήκαν οριστικά τίτλοι τέλους στον «Θανάση» που έντυσε αμέτρητους Έλληνες για σχεδόν 40 χρόνια…
Φωτογραφίες από alimosonline.gr