Τρακαδόρος στα τσιγάρα, τα πατατάκια και όχι μόνο. Αυτή η μάστιγα!

Μπορείς να ανεχτείς τον ψεύτη, τον σκληρό, τον προσβλητικό, αλλά έχει και η ανοχή τα όρια της.

Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή που τεστάρεται η αντοχή σου. Το μέγεθος της υπομονής και της ανθρωπιάς που έχεις μέσα σου. Πόσο μπορείς να έχεις αυτοέλεγχο. Τέτοιες στιγμές περιλαμβάνουν πάντοτε έναν τύπο από τις κατηγορίες πιο κάτω. Είναι σεσημασμένος, είναι αδυσώπητος, είναι τρακαδόρος.

1. Την τράκα πολλοί αγάπησαν, τον τρακαδόρο ουδείς. Αν αποφασίσεις να πάρεις αυτό το δρόμο και να γίνεις Ο Τρακαδόρος (σαν τα παρατσούκλια που δίνει το Pro όταν παίζεις Legend), τότε ετοιμάσου για πολύ Walk of Shame.

Κάποτε ήμουν κι εγώ τέτοιος. Είχε πλάκα. Μέχρι που μου έριξαν μπουνιά. Δεν είχε πλάκα πια. Η πιο συνηθισμένη ατάκα που έχει ο τρακαδόρος είναι το «εγώ δεν καπνίζω μωρέ. Μόνο όταν βγω έξω θα κάνω κανένα τσιγαράκι». Ξέρεις από που θα το πάρει αυτό το κανένα; Από σένα. Καλοβλέπει τον καπνό σου. Ή το πακέτο σου. Καλά αν έχεις πακέτο την έβαψες. Μετά το πρώτο τσιγάρο σταματάει να σε ρωτάει αν είναι και της παρέας. Με τον καπνό μπορεί να δυσκολευτεί. Ιδίως αν δεν ξέρει να στρίβει. Πάντως, στους περισσότερους από εσάς που καπνίζετε σε κλειστούς χώρους, σας αξίζει. Πάρτε ηλεκτρονικό για να βρείτε την υγειά σας και να την βρουν και οι γύρω σας.

2. Ο τύπος που παραγγέλνει καφέ απλώνει το χέρι του στα πατατάκια πριν καν τα πάρεις χαμπάρι. Έχει και χειρότερο. Με το που τα δει, το χέρι του τα φέρνει σιγά σιγά και κάτω από τη μύτη σου πιο κοντά σε εκείνον. Τα πατατάκια έχουν τελειώσει εν ριπή οφθαλμού και μπαίνεις στη διαδικασία να ζητάς εσύ από την σερβιτόρα το refill.

3. ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΕΑΣ. Έτσι ορθώνεσαι και φωνάζεις μέσα στο εστιατόριο σαν άλλος Λεωνίδας. Ο οχτρός δεν είναι κανένας Πέρσης, ούτε έχει μιλιούνια στρατιές. Είναι μια εκνευριστική κοπέλα, φίλη ή σχέση, που έχει έρθει με σκοπό να τσιμπήσει ελαφρά γιατί κάνει δίαιτα. Μάντεψε από ποιανού το πιάτο είναι η πρώτη της μπουκιά;  Δεν είναι ότι δε θες να μοιράζεσαι σαν τον Τζόι. Αλλά όταν την ακούς να παίρνει κάθε φορά σαλάτα με κρουτόν και κοτόπουλο, ξέρεις ότι μόλις αφήσει τα πιάτα ο σερβιτόρος, εποφθαλμιά το δικό σου. Όταν μιλάμε για το πιάτο μας, τότε μετατρεπόμαστε σε Ντόναλντ Τραμπ. Υψώνουμε τείχος και δεν μπαίνεις όσα διαβατήρια κι αν έχεις.

4. «Να δοκιμάσω μια γουλιά;» σε ρωτάει όλο νάζι και σκέρτσο. Εκείνη προτίμησε να πάρει perrier ή ένα χάλια cocktail με αβοκάντο. Αφού το δικό της δεν πρόκειται να το πιει, καπηλεύεται την καλή σου την καρδιά και παίρνει το δικό σου. Σα να λέμε η Δήμητρα από το Σ΄Αγαπώ Μ΄Αγαπάς.

Δες από το 22 και μετά.

5. Το WiFi μου δεν θα το αγγίζεις. Το WiFi μου. Μπορεί να ακούγομαι λίγο γκρινιάρης και μουρτζούφλης, αλλά για εσάς που κλέβετε WiFi υπάρχει ειδική θέση στην κόλαση. Πρώτο τραπέζι πίστα να ακούτε Καλομοίρα.

6. Ο τρακαδόρος του γηπέδου. Δεν έχει εισιτήριο. Δεν έχει σκοπό να αγοράσει. Το πλάνο του είναι να σταθεί μαζί με άλλους στις μπάρες και μόλις μπεις μέσα με το δικό σου εισιτήριο να σου τα κάνουν ζαρτιέρες για να τους το δώσεις. Αγνοείς, προχωράς και παρατηρείς αν οι αστυνομικοί τους ελέγχουν. Θες να μπεις στο γήπεδο; Για να παραφράσω τους Offspring, why don’t you get a ticket;