Υπήρξε μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν μια πρωτόγνωρη συνθήκη για όλους μας. Οι δυνατότητές του ήταν ακόμα ανεξερεύνητες και περιορισμένες αλλά η υποτυπώδης επαφή που είχαμε μαζί του όχι απλά δεν το απομυθοποιούσε αλλά αντίθετα, το έκανε να μοιάζει ένα μυθικό «μέρος», ένας «τόπος» που εμπεριείχε όλη τη γνώση του κόσμου αρκεί να ήξερες το που και το πως να την ψάξεις. Ήταν η εποχή πριν το Facebook, πριν την Wikipedia, τότε που το να έχεις mail ήταν ο μόνος τρόπος να αλληλεπιδράς.
Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ της μόδας τα μαζικά mail. Κάποιος έκανε μια μεγάλη ανακάλυψη, έγραφε κάτι για αυτήν, έστελνε mail σε όποιον ήξερε και αποδέκτη με τον αποδέκτη η ανακάλυψη εμπλουτιζόταν με νέα στοιχεία. Ήταν προφανώς κάτι σαν μια ηλεκτρονική ράδιο αρβύλα, μια μισή αλήθεια ή ένα παρεξηγημένο ψέμα που ανάμεσα στην Yahoo και το Gmail κατέληγε σε διαδεδομένο μύθο.
Ένα από εκείνα τα μαζικά mail που ένα σωρό κόσμος «κατάπιε» αμάσητο το περιεχόμενό του ήταν εκείνο αναφορικά με τη φύση του αετού. Μας πληροφορούσε ότι ο αετός «μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια, αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία πρέπει στα 40 του να πάρει μια σκληρή απόφαση». Ποια ήταν αυτή η απόφαση που υποτίθεται πως έπρεπε να πάρει ο αετός; Στο σήμερα θα ήταν εύκολο να καταλάβουμε πως πρόκειται για fake news αλλά τότε μπόλικοι ήταν εκείνοι που διάβαζαν μια ιστορία που ήταν ξεκάθαρο πως αποτελεί μύθο και την πίστευαν.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο διαδεδομένο κειμενάκι λοιπόν, αν ο αετός ήθελε να φτάσει μέχρι και τα 70 χρόνια ζωής θα έπρεπε να προβεί σε μια διαδικασία επαναδόμησης του σώματός του. Διότι στα 40 του χρόνια «τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν τη λεία του για να τραφεί. Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό. Τα υπερήλικα και βαριά φτερά του, που οφείλονται στα πυκνά πούπουλα, κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν στο πέταγμα. Του μένουν λοιπόν δύο επιλογές: να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που διαρκεί 150 μέρες».
Και συνέχιζε το κείμενο: «Η διαδικασία απαιτεί να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού και να παραμείνει στη φωλιά του. Εκεί ο Αετός χτυπάει το ράμφος του σε ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει. Αφού το αποκόψει, θα περιμένει να φυτρώσει καινούργιο και έπειτα θα αποκόψει τα νύχια του. Αφού φυτρώσουν τα καινούργια του νύχια, αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά. Μετά από πέντε μήνες, ο Αετός πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της Αναγέννησής του και ζει ακόμη 30 χρόνια»!
Είναι προφανές: πρόκειται για μια αλληγορία, για μια ιστορία με χαρακτηριστικά λαϊκού παραμυθιού που θέλει να περάσει το μήνυμα πως οι μεγάλες αλλαγές προϋποθέτουν πολλές φορές μια επίπονη απόφαση. Με άλλα λόγια, πως πρέπει καμιά φορά να κοπιάσουμε αλλά στο τέλος, θα ανταμειφθούμε. Η εν λόγω αλληγορία άλλωστε έχει πολλές φορές στο επικεντρό της τον Φοίνικα που ξαναγιεννιέται μέσα από τις στάχτες του.
Στην πραγματικότητα το εν λόγω κειμενάκι έχει μεταφραστεί απευθείας στα ελληνικά από ένα αντίστοιχο αγγλικό. Και κάποιος «έξυπνος» το μετέφρασε τόσο πιστά που επί της ουσίας δεν έπιασε καν το νόημα! Για την ιστορία, προφανώς και κανένα ζώο δεν μπορεί να ζήσει για 5 μήνες όπως περιγράφει το κείμενο ενώ, ο αετός δεν ζει για 70 χρόνια αλλά περίπου για 30…