Ο Πινόκιο είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές παγκοσμίως. Δεν υπήρξε στην πραγματικότητα, αλλά έχει μείνει στην ιστορία: Εξαιτίας της κατάρας που τον κατέτρεχε όταν έλεγε ψέματα να μεγαλώνει η μύτη του. Ποιος θα πίστευε όμως ότι Πινόκιο υπήρξε και στην πραγματικότητα; Κι ότι είχε μονίμως την ίδια εικόνα χωρίς να χρειαστεί το παραμικρό… ψεματάκι;
Πίσω λοιπόν στο μακρινό 1730 γεννήθηκε στο Yorkshire της Αγγλίας ο Thomas Wedders. Ο άνθρωπος που έμελε να καταγραφεί ως ο κάτοχος της μεγαλύτερης μύτης όλων των εποχών!
Ο συμπαθής Βρετανός έκανε καριέρα σε παραστάσεις τσίρκου. Υπήρξε μέλος θιάσου και, όπως είναι εύλογο, δεν άργησε να ξεχωρίσει. Όχι για το ταλέντο του, αλλά για το απίθανο ματζαφλάρι (με το συμπάθιο) που λάνσαρε ως μύτη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ έφτανε τα 19 εκατοστά! Και γρήγορα κατάλαβε πώς θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βγάζει το ψωμί του, απλά επιδεικνύοντάς την στο κοινό.
Εξάλλου την εποχή εκείνη τα freak shows ήταν δημοφιλή στη Βρετανία, αλλά και σε πολλές ακόμα χώρες. Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα δυο ακόμα πρωταγωνιστών τους, που έγιναν διάσημοι στα τέλη του 18ου αιώνα:
Της Μεξικανής, Lucía Zárate (1863-1890) ως η πιο κοντή γυναίκα όλων των εποχών (67 εκατ.) και του Γερμανού, Franz Winkelmeier (1860-1887) ως του ψηλότερου άνδρα του κόσμου (2,59 μ.)
Αλήθεια είναι όμως ότι άνθρωποι με ακραία ύψη έχουν εμφανιστεί χιλιάδες στο πέρασμα των χρόνων. Ενώ σπάνια συναντάς μύτες σαν αυτή του Thomas! Μπορεί λοιπόν το βιβλίο Γκίνες να μην μπόρεσε να την αναγνωρίσει ως τη μακρύτερη που καταγράφηκε ποτέ (επειδή δεν υπήρχαν κάμερες εκείνη την εποχή), ωστόσο υπάρχουν αποδείξεις ότι ήταν πέρα για πέρα αληθινή.
Όπως το κέρινο ομοίωμά του Wedders στο «Ripley’s Believe It or Not!»: Ένα Μουσείο με εκθέματα του ομώνυμου Αμερικανού ταξιδιώτη, ο οποίος ταξίδευε σε όλο τον κόσμο αναζητώντας το ασυνήθιστο και το μυστηριώδες.
Αναφορά, δε, στην ξεχωριστή περίπτωση του Thomas (πάνω από έναν αιώνα μετά τον θάνατό του σε ηλικία 50 ετών) έκανε το 1896 και το «Anomalies and Curiosities of Medicine»: Ένα βιβλίο για τις σπάνιες ιατρικές καταστάσεις γραμμένο από τους George Gould και Walter Pyle.
Σε αυτό μάλιστα οι συγγραφείς ισχυρίστηκαν ότι, εκτός του τεράστιου μεγέθους της μύτης του, ο Wedders ήταν διανοητικά ανάπηρος. Μια εκδοχή για τον Τόμας που εντοπίζεται και στο «Strand Magazine». Με το περιοδικό που έχει γίνει γνωστό ως το πρώτο που εξέδωσε τις ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς, ν’ αναφέρει χαρακτηριστικά (όσο και κυνικά):
«Ίσως η φύση είχε εξαντληθεί τόσο πολύ στο έργο του να δώσει μύτη σε αυτό το θαύμα, ώστε ξέχασε τελείως να του δώσει μυαλό»…
