Με διαφορά λίγων ημερών φαίνεται ότι κυκλοφόρησαν οι πρώτες 100% ελληνικές βιντεοταινίες στη χώρα μας, με τους λάτρεις του είδους να προσπαθούν να βρουν στο photo finish ποια έκοψε το νήμα και της αξίζει μια θέση στην ιστορία.
Το απολύτως σίγουρο είναι ένα. Ήταν περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν (όπως υποστηρίζουν οι γεροντάρες πια) όλα ήταν καλύτερα. Εκεί κοντά στην περίοδο που το καλό ΠΑΣΟΚ ετοιμαζόταν για back to back νίκες στις εκλογές. Και τα ίδια χρόνια που χάρη στον σοσιαλισμό αλλά και τα φράγκα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κάθε ελληνικό σπίτι το σεμεδάκι της γιαγιάς, πέρα από την (έγχρωμη) τηλεόραση, στόλιζε και το βίντεο.
Αυτή την (συνήθως γιαπωνέζικη) συσκευή χάρη στην οποία πολλοί ήρθαν σε επαφή με αριστουργήματα του παγκοσμίου κινηματογράφου. Και όχι μόνο…
Διότι ναι μεν όλες οι ταινίες βρέθηκαν εν μία νυκτί στις προθήκες του συνοικιακού video club, αλλά ταυτόχρονα άνοιξε και ο δρόμος για νέες παραγωγές. Πλέον κανείς δεν είχε ανάγκη ακριβά στούντιο, ακόμη πιο δαπανηρά μηχανήματα, βαριές κάμερες. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια βιντεοκάμερα και ταλέντο. Με το τελευταίο να μην είναι και το πιο απαραίτητο συστατικό.
Ποιοι είμαστε όμως εμείς οι ελάχιστοι και τιποτένιοι για να κρίνουμε το αισθητικό αποτύπωμα παραγωγών που υπηρέτησαν την απόλυτη Τέχνη της βίντεο-υποκριτικής;
Κλίνοντας, λοιπόν, ευλαβικά το γόνυ προ των ένδοξων ηρώων της ελληνικές βιντεοκασέτας, ας προσπαθήσουμε να φτάσουμε στο σημείο μηδέν. Σε εκείνη τη μαγική στιγμή που η πρώτη αμιγώς ελληνική βιντεοταινία πέρασε απευθείας στο video club και κατά συνέπεια στο πάνθεον της ιστορίας.
Κάποιοι βάζουν στη συζήτηση το «Ο απατών ελλη..νικά». Φαίνεται όμως ότι αυτή ήταν μεν η πρώτη, αλλά μιας συγκεκριμένης εταιρείας. Της θρυλικής Video City International, με πρωταγωνιστές τους Νίκο Ρίζο, Ηλία Λογοθέτη, Λιλή Ντερτίμα, Μάρκο Λεζέ, Γιώργο Κυριακίδη, Στέλλα Κωνσταντινίδου, Κώστα Μακέδο. Αλλά δεν είναι αυτή…
Άλλοι στέκονται στο «Θηλυκό κεντρί», με την Τέτα Ντούζου, Χρήστο Κάλοου, Γιώργο Πετρόχειλο και Στέλλα Κωνσταντινίδου. Αλλά, μαντέψτε, ούτε αυτή είναι… αυτή!
Σε ορισμένες συζητήσεις μπαίνει η βιντεοταινία με τον εμπνευσμένο τίτλο: «Τρελοί και παλαβοί για δέσιμο». Αν και αναφέρουν ως έτος παραγωγής το 1982, οι μύστες-ερευνητές λένε πως από το εξώφυλλο φαίνεται ότι είναι μετά το 1985. Άρα, δεν ήταν αυτή…
Ακόμη και το γνωστό περιοδικό με κόμικ και αφίσες, το Μπλεκ, έχει αναφερθεί ότι το δούλεψε το θέμα. Σύμφωνα με μαρτυρίες που ελέγχονται, λέγεται πως έγραψε ότι η πρώτη βιντεοταινία ήταν «Και κλάμα ο ξενοδόχος». Κι εδώ πρωταγωνιστής ο Νίκος Ρίζος, δίπλα του ο Γιάννης Βούρος και φυσικά η αξέχαστη λατρεία, Βίνα Ασίκη. Όμως ούτε η δική της παρουσία θολώνει την κρίση μας και καταλήγουμε στο πόρισμα πως δεν ήταν ούτε αυτή.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στον τελικό όπου για τον τίτλο της πρώτης ελληνικής βιντεοταινίας κονταροχτυπιούνται δύο υπερπαραγωγές. «Η γυναικάρα με τα πράσινα» και «Ο νταβατζής με τα ριγέ σώβρακα». Το ότι και οι δύο τίτλοι στέκονται σε στυλιστικές επιλογές είναι μάλλον τυχαίο γεγονός.
Η γυναικάρα με τα πράσινα
Διαβάζουμε στη σύνοψη από το greek-movies.com: «Αν σας ληστέψουν και στον τόπο του εγκλήματος βρείτε μια γυναικεία κάλτσα τότε σίγουρα ο δράστης είναι η γυναικάρα με τα πράσινα. Ο θηλυκός αυτός φαντομάς χτυπά αδίστακτα και ληστεύει τους αρσενικούς που έχουν πέσει θύματα της γοητείας του. Οι δυο δαιμόνιοι αστυφύλακες, που αρχίζουν τις έρευνες για την ανακάλυψη της, δεν μπορούν να φανταστούν ότι η γυναικάρα με τα πράσινα που αναζητούν είναι η Αννίτα, το ντροπαλό κορίτσι, που μένει στην ίδια αυλή μαζί τους».
Εδώ το βαρύ πυροβολικό δεν είναι άλλη από την Ελένη Φιλίνη. Η οποία φέρεται να πήρε ως πρώτο όνομα 100.000 δραχμές. Οπότε καταλαβαίνουμε πού περίπου κινήθηκαν οι αμοιβές των υπολοίπων, Ηλία Λογοθέτη, Θέμη Μάνεση, Κώστα Μακέδου, Παναγιώτη Σουπιάδη και άλλων.
Ο νταβατζής με τα ριγέ σώβρακα
Από την άλλη, για τον «Νταβατζή με τα ριγέ σώβρακα», ενημερωνόμαστε από το retrodb. «Τι μπορεί να συμβεί, όταν ένας σεμνός και ήσυχος επαρχιώτης, όπως ο Μηνάς Χατζηπαπάρας, αποφασίζει να έρθει στην Αθήνα και να γίνει ο πρώτος νταβατζής της Αττικής; Ο Μηνάς χρειάζεται χρήματα για να φτιάξει μια εταιρία λιπασμάτων. Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον βοηθήσει είναι η γιαγιά του, που τον εκβιάζει ότι θα τον αποκληρώσει εάν δεν γίνει νταβατζής. Έτσι κατεβαίνει στην Αθήνα…».
Εδώ πρωταγωνιστής είναι ο Νίκος Τσούκας, με τον Κώστα Τσάκωνα να κερδίζει πολλές από τις εντυπώσεις. Συναντάμε δυνατά ονόματα της εποχής όπως η Ισμήνη Καλέση και ο Χρήστος Βαλαβανίδης. Ο Παναγιώτης Σουπιάδης (που παίζει τη γριά) αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις ταινίες-φιναλίστ.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάνουν τα λόγια του αγαπημένου ηθοποιού, που κάποτε χαρακτηρίστηκε «νέος Στάθης Ψάλτης», να έχουν και μεγαλύτερη βαρύτητα. Σύμφωνα με ανάρτησή του στα social media, η διαφορά είναι πάρα πολύ μικρή.
Για την ακρίβεια, υποστηρίζει ότι μία βιντεοταινία κυκλοφόρησε με 2-3 μέρες διαφορά σε σχέση με την άλλη. Αλλά η πρώτη των πρώτων που άνοιξε το δρόμο σε όλες ήταν «Η γυναικάρα με τα πράσινα»! Respect!