υγειά
Βρείτε μας στο

Το «Στην Υγειά Μας» σίγουρα δεν είναι από τις χειρότερες εκπομπές που έχουμε δει, δεν είναι trash, δεν είναι προκλητικό, δεν πουλάει σεξ, σκάνδαλα ή κλάμματα. Κάνα οπίσθιο ίσως. Παρόλα αυτά λατρεύουμε να κάνουμε χαβαλέ μαζί του. Γιατί άραγε;

Μάλλον επειδή είναι από τις πιο ακριβείς και περιεκτικές ακτινογραφίες όχι μόνο της ελληνικής showbiz και της ελληνικής διασκέδασης, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, περισσότερο κι από κριτική του Ηλία Φραγκούλη για τον νέο ελληνικό κινηματογράφο.

Επειδή δίνει μια πιο εύστοχη περίληψη των κουσουριών μας κι από παρέμβαση – καταπέλτη του Βασίλη Λεβέντη.

Οι φυλές του «Στην Υγειά Μας»: Οι τύποι - φαινόμενο που βλέπουμε στις οθόνες μας

Επειδή έχει αυτήν την τόσο χαρακτηριστική για τον Νεοέλληνα μίξη λαϊκότητας, γκλαμουριάς και κουλτούρας σε ένα δήθεν κουτούκι, πιο πολύ κι από εκδήλωση Τοπικής Οργάνωσης. Επειδή μας δίνει εκατοντάδες αφορμές να αναφωνήσουμε «Ααααυτά μας έφεραν εδώ που φτάσαμε»!

Επειδή εν καιρώ κρίσης δείχνει τόσο παράταιρο και τόσο 80’s όσο το Τόλμη και Γοητεία. Επειδή είναι τόσο διαολεμένα ελληνικό, πιο πολύ κι από σημάδι φραπεπότηρου σε φοιτητικές σημειώσεις και δε θα μπορούσε να υφίσταται σαν εκπομπή πουθενά αλλού στην Ευρώπη (Εν αντιθέσει, θα στεκόταν άνετα στην Τουρκία και άλλες ανατολίτικες χώρες).

Οι φυλές του «Στην Υγειά Μας»: Οι τύποι - φαινόμενο που βλέπουμε στις οθόνες μας

Για όλους αυτούς τους λόγους αξίζει να αναλύσουμε την ανθρωπογεωγραφία αυτού του σύγχρονου γλεντιού που θυμίζει συμπόσιο των Θεών στον Όλυμπο, με τους ετερόκλητους καλεσμένους (Θεός του Πολέμου, Θεά της Ομορφιάς, Θεά της Γεωργίας, σα να λέμε Γκλέτσος, Μπότση, Μπατζελή), τα περίεργα ερωτικά συμπλέγματα ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής και φύλου, τις Μούσσες, τους κοινούς θνητούς ανώνυμους νέους και νέες που χορεύουν, τις κούπες με το κρασί που γεμίζουν από αόρατους οινοχόους, τους κατσικοπόδαρους σάτυρους.

Οι φυλές του «Στην Υγειά Μας»: Οι τύποι - φαινόμενο που βλέπουμε στις οθόνες μας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Το «φυλάει» ο ψαράς με το βιβλίο: Το παραδεισένιο νησάκι του Ιονίου που πωλείται αντί 45 εκατ. ευρώ

Διαπιστώνουμε τους εξής ανθρωπότυπους και διαβάζουμε την σκέψη τους:

Οικοδεσπότης: Μόνο εσύ Σπύρο Παπαδόπουλε, μόνο εσύ. Όχι, κυριολεκτικά, μόνο εσύ. Δεν έχουμε δει κανέναν άλλον από το staff.

Παρουσιάζεις, αναγγέλλεις, τραγουδάς, σερβίρεις, βγάζεις τον λογαριασμό μετά από το γλυκάκι. Κανένα cameo από τον σκηνοθέτη, τους καμεραμάν. Εκεί, στο κουπί τους, να τραβάνε τους άλλους που πίνουν και χορεύουν.

-Λένε πως κάνω εύκολη δουλειά, ότι απλά πίνω και πληρώνομαι πολλά λεφτά. Νομίζουν πως μόνα τους τηγανίζονται όλα αυτά εδώ μπροστά.

Ορχήστρα: Λαϊκά παιδιά, περπατημένα, έχουν ζήσει τη νύχτα και τώρα ζουν και τη μέρα αλλά με το που μπαίνεις στο πλατώ σου παίρνουν τα ρολόγια για να μην καταλαβαίνεις πότε γίνεται το γύρισμα, σαν τα καζίνο που δεν έχουν ρολόγια στους τοίχους.

Μπουζουκτσής: -Μπορεί και να’ χει ξημερώσει και να παίζουμε ακόμα την Ταμπακιέρα.

Κιθαρίστας: -Ήταν ή αυτό ή κιθαρίστας στη Βανδή…

Οι φυλές του «Στην Υγειά Μας»: Οι τύποι - φαινόμενο που βλέπουμε στις οθόνες μας

Καλεσμένοι Α’ γραμμής: Αυτοί που κάθονται δεξιά κι αριστερά του Οικοδεσπότη, αυτοί που στο τραπέζι των «διασήμων» βλέπουν τους τέρμα πέεεεεερα δεξιά σαν μυρμήγκια, όχι λόγω υπεροψίας αλλά λόγω απόστασης.

-Πρέπει να προσέχω συνεχώς πότε με παίρνει η κάμερα, να μην μασουλάω και κυρίως να μην πίνω αλλιώς ή θα μείνω νηστικός κι απόψε ή θα με πουν μπεκροκανάτα.

Καλεσμένοι Β’ γραμμής: Δεν θ’ακούσεις ποτέ τα ονόματα όλων τους αφού μέχρι να φτάσει στη μέση του τραπεζιού ο Σπύρος συστήνοντάς τους, θα έχεις κάνει ζάπινγκ.

-Όταν με ρωτήσει ο Σπύρος τί κάνω αυτόν τον καιρό, μην πω απλά ότι τραγουδάω, σαν τον Καρρά ή τον Μπάση, να θυμηθώ να πω ότι συμμετέχω και σε μια μουσικοχορευτική παράσταση, μερικές μεταγλωττίσεις, και γράφω σενάριο για έναν θεατρικό μονόλογο. Ωραίο μωράκι αυτό στα δεξιά.

Θείος μου, κλασσικός τηλεθεατής: -Ρε τα βλέπει αυτά η Τρόικα ρεεεε;!!

Καλεσμένοι “ψαγμένοι”, της βαθιάς κουλτούρας: Είναι ο φερετζές του σόου, για να μην μας πουν και σκυλάδικο/μπουζουκτσίδικο με λουλουδούδες. Αθρώποι του πολιτιζ(ε)μού.

-Έτσι, το κρασάκι να είναι χύμα, θα σιχαινόμουν την μικροαστική αντίληψη του εμφιαλωμένου με ετικέτα. Ωραίο μωράκι αυτό στα δεξιά.

Μωράκι στα δεξιά: Το αυριανό “Τσιφτετέλι που άναψε φωτιά!” στα μισά sites. Πήγαινε μήνες ολόκληρους σε σχολή χορού γι’αυτό το τσιφτετέλι. Χρόνια ολόκληρα σε γυμναστήρια για αυτή τη στιγμή. Δεν έφαγε τίποτα όλη τη μέρα χθες.

-Για να δω, φαίνεται το στήθος μου; Ναι, φαίνεται. Οκ. Η ρώγα μου; Όχι, εντάξει. Δε θέλω να με πούνε και ###τάνα!

Αυτές ήταν οι φυλές του Στην Υγειά Μας ρε παιδιά! Πάντα ν’ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε!