Θα το καταλάβουμε απόλυτα αν η πρώτη, αυθόρμητη, αντίδρασή σου διαβάζοντας τη λέξη «αποταμίευση» είναι κάτι του στιλ «άσε μας ρε φίλε, εδώ φτάνει 20 του μήνα και δεν μου ‘χει μείνει μία και συ θες να κρατάω και λεφτά κιόλας;». Η αλήθεια είναι πως τόσο που ακρίβυνε η ζωή, τόσες πολλές που έγιναν οι υποχρεώσεις και (αν)αντίστοιχα τόσο χαμηλά που παραμένουν οι περισσότεροι μισθοί, το να την παλέψεις οικονομικά χωρίς να «ματώσεις» έχει γίνει άσκηση για πολύ δυνατούς λύτες. Και δεν μιλάμε καν για πολυτέλειες, απλά τα βασικά.
Όμως, δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε τη θετική μας σκέψη, ούτε να παρατάμε την προσπάθεια να καλυτερέψουμε κατά το εφικτό την καθημερινότητά μας. Μόνο με αυτό ως mindset μπορούμε να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα ‘ρθουνε και μέρες γελαστές. Υπάρχουν λύσεις, προοπτικές. Η μία είναι πολύ απλή. Δεν θα σε κάνει πλούσιο, αλλά θα σου δώσει ένα μαξιλαράκι. Κάτι να ξέρεις πως υπάρχει, για ασφάλεια.
Τι σου προτείνουμε; Τον λεγόμενο «ήπιο κανόνα του 1%». Τι αφορά αυτό; Να αυξάνεις, κάθε χρόνο, το ποσοστό του εισοδήματός σου που αποταμιεύεις κατά 1%. Δηλαδή ας υποθέσουμε πως αμείβεσαι με 1.000 ευρώ το μήνα. Τον πρώτο χρόνο θα αφήνεις στην άκρη 10 ευρώ το μήνα. Τον δεύτερο χρόνο, θα το πας +1% άρα στα 20 ευρώ το μήνα (2%). Τον τρίτο χρόνο, 30 (3%) και πάει λέγοντας.
Αν το κάνεις αυτό, με συνέπεια και πειθαρχία, τότε σε μια 5ετία θα έχεις αποταμιεύσει 1.800 ευρώ (120 τον πρώτο χρόνο και μετά κατά σειρά 240, 360, 480, 600). Και σε μια 10ετία, 6.600 ευρώ. Προφανώς δεν μιλάμε για λεφτά που θα σου αλλάξουν τη ζωή. Είναι όμως χρήματα που μπορεί να σε βοηθήσουν πολύ κάποια στιγμή. Και δεν σου λέμε να κόψεις κάτι που σου αρέσει, τον καθημερινό καφέ απ’ έξω δηλαδή. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει μπούμερανγκ και σε κάνει να τα παρατήσεις από εκνευρισμό που αναγκάζεσαι να αφήσεις κάτι που σε ευχαριστεί. Εδώ μιλάμε για κάτι που θα σε κάνει να χτίσεις συνήθεια. Κάτι που εν πολλοίς θα είναι ανεξάρτητο από το γύρω – γύρω. Θα πρέπει να το νιώσεις λες και αμείβεσαι με λιγότερα λεφτά. Να αφαιρείς άμεσα και συνειδητά από τον προϋπολογισμό σου αυτά που κρατάς. Μόνο έτσι θα λειτουργήσει.
Είναι αρκετά προσιτό το ποσό, το 1% δεν είναι δα κάτι τρελό. ΟΚ, θα φτάσει να γίνει 10% του εισοδήματός σου σε μια 10ετία αν το ακολουθήσεις πιστά, αλλά στο μεσοδιάστημα θα έχεις εκπαιδευτεί να περνάς με λιγότερα χωρίς μάλιστα να πιέζεσαι ή να στερείσαι. Ψυχολογικά είναι πολύ σημαντικό. Για μεγαλύτερη ευκολία και για αποφυγή πειρασμών, θα μπορούσες να κάνεις μια πάγια εντολή στην τράπεζα, ώστε αυτό το ποσό που θα ορίσεις να αφαιρείται αυτόματα και με τη μία με το που πληρώνεσαι, χωρίς τη δικιά σου εμπλοκή από ένα σημείο κι έπειτα. Το παν είναι να αποκτήσεις την συνήθεια. Μετά τα οφέλη θα φανούν στην πράξη και θα είναι πολλαπλασιαστικά σε βάθος ετών. Ξαναλέμε: Ο ήπιος κανόνας του 1% δεν είναι κάτι το αδύνατο. Ακόμα και στην δύσκολη οικονομική πραγματικότητα που βιώνουμε. Θα σου δώσει σταθερότητα, πρόγραμμα και προοπτική. Σε ρεαλιστικό πλαίσιο, χωρίς υπερβολές. Δεν είναι μικρό πράγμα. Κάθε άλλο.
