Όταν, πριν από λίγα χρόνια, είδαμε την τηλεοπτική σειρά Τσέρνομπιλ του ΗΒΟ πάθαμε όλοι την πλάκα μας. Το 9.3 στο IMDb συνοψίζει το πόσο πολύ. Είναι πιθανότατα επειδή μιλάμε για ένα συλλογικό τραύμα που ακόμα κουβαλάμε ως ανθρωπότητα. Σε μια στιγμή φάνηκε πόσο εύθραυστα (μπορεί να) είναι όλα. Και πως μια κακιά στιγμή μπορεί να έχει δυνητικά συνέπειες σε βάθος πολλών ετών…
Ο κατεστραμμένος ουκρανικός πυρηνικός αντιδραστήρας, 40 χρόνια μετά, συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Πριν από λίγο καιρό, οι επιστήμονες εντόπισαν, κοντά στη ζώνη αποκλεισμού του Τσέρνομπιλ, σκυλιά με μπλε τρίχωμα (!). Πιθανώς λόγω επαφής τους με χημικές ουσίες. Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα γούνας, δέρματος και αίματος σε μια προσπάθεια να λύσουν το μυστήριο.
Και πριν προλάβουν να συνέλθουν από το πρώτο αυτό «χτύπημα», ακολούθησε και δεύτερο. Στην περιοχή ανακαλύφθηκε μια νέα μεταλλαγμένη μορφή ζωής που επιβιώνει ρουφώντας ακτινοβολία!
View this post on Instagram
Τι περίεργο εντόπισαν οι επιστήμονες στο Τσέρνομπιλ
Πρόκειται για έναν αλλόκοτο μαύρο μύκητα. Με επιστημονική ονομασία Cladosporium sphaerospermum αναπτύσσεται στους εγκαταλελειμμένους τοίχους του αντιδραστήρα και όχι μόνο έμαθε να επιβιώνει στο θανατηφόρο ραδιενεργό περιβάλλον αλλά αρκετά στελέχη του αναπτύσσονται πλέον ταχύτερα όταν υπάρχει ακτινοβολία και ακόμη και κινούνται προς αυτήν. Με λίγα λόγια… γουστάρει εκεί μέσα! Σαν σενάριο επιστημονικής ταινίας δεν μοιάζει κάπως; Έχουμε δει θρίλερ να ξεκινάν έτσι…
Για να σοβαρευτούμε ξανά, οι έρευνες στο μύκητα του Τσέρνομπιλ έδειξαν ότι είναι σε θέση να μετατρέπει τις ακτίνες γάμμα, ήτοι το πιο ισχυρό και επικίνδυνο είδος ακτινοβολίας από πυρηνικές εκρήξεις, σε χημική ενέργεια με τον ίδιο τρόπο που τα φυτά μετατρέπουν το φως του ήλιου κατά τη φωτοσύνθεση. Μπλοκάρει δηλαδή την ακτινοβολία, εξουδετερώνει παράλληλα τα ραδιενεργά σωματίδια και τα αξιοποιεί προς όφελός του.
Πώς η NASA φιλοδοξεί να αξιοποιήσει το εύρημα
Δυνητικά μιλάμε για μια αρκετά σημαντική ανακάλυψη. Στη NASA ειδικά το κοιτούν με πολύ ιδιαίτερη προσοχή, αφού θεωρούν πως μπορεί να τους διδάξει πολύτιμα πράγματα για τις διαστημικές αποστολές τους και να τους προσφέρει μεγάλες επιλογές και διεξόδους.
Θα μπορούσε επί παραδείγματι αυτός ο τόσο ανθεκτικός μύκητας να χρησιμεύσει στη δημιουργία ενός δομικού υλικού μελλοντικών βάσεων στη Σελήνη ή στον Άρη, προστατεύοντας τις από την κοσμική ακτινοβολία, πολύ καλύτερα από ότι το κάνει ο μόλυβδος.
Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά το πόσο προσαρμοστική μπορεί να γίνει η ζωή στον πλανήτη Γη. Η εξελικτική πορεία εκατομμυρίων ετών μας το έχει δείξει ξεκάθαρα βέβαια, αλλά εδώ βλέπουμε ότι ακόμα και μέσα από πυρηνική καταστροφή προκύπτει «επόμενη μέρα». Παράξενη και μεταλλαγμένη μεν, αλλά προκύπτει…