Αν μου έδιναν την δυνατότητα να ιδρύσω ένα είδος επαγγέλματος ξέρω από τώρα τι θα έκανα. Θα έφτιαχνα ένα Υπουργείο Γνωμικών. Όχι, δεν θα επρόκειτο για μια βιβλιογραφική βάση ή μια κρατική αποθήκη με γνωμικά. Βασική του αποστολή θα ήταν να «κλειδώνει» ως απαγορευμένες περιοχές συγκεκριμένες φράσεις διασήμων που έμειναν στην Ιστορία. Να ήταν αυτές οι ατάκες για το Forbidden Corridor στο Harry Potter. Ναι, το ξέρω ότι δεν ακούγεται πολύ δημοκρατικό. Αλλά δεν έχει τύχει να βλέπεις κάποιον να επιστρατεύει στα επιχειρήματα του μια επίκληση στην αυθεντία που την έχουν επικαλεστεί στο παρελθόν έτι μυριάδες;
Η λογική λέει ότι εκείνος που υπακούει τυφλά στην αυθεντία, είναι ανήμπορος να κάνει δικά του βήματα. Ακόμα κι αν ένα από αυτά τα γνωμικά που έχουν εγγραφεί ως αυταπόδεικτες αλήθειες είναι παμπάλαιο και ειπωμένο σε μια άλλη εποχή, για πολλούς αρκεί η βαρύτητα της προσωπικότητας για να το κάνει καθολικό σε κάθε τόπο και εποχή. Η επίκληση στην αυθεντία ή την διασημότητα ήταν ένας ωραίος τόπος όταν κάναμε έκθεση τρίτης λυκείου. Όταν φτάνεις στα 25-30 και άνω, χρειάζεται να σκέφτεσαι και ποια ατάκα πας να χρησιμοποιήσεις ως επιχείρημα. Αν μέχρι τώρα δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τι εννοώ, δες τις εκφράσεις που ακολουθούν. Τις είπαν άνθρωποι με σαφή σοφία και διορατικότητα. Τις είπαν με σκοπό να μεταδώσουν ένα μήνυμα ή απλώς γιατί ήθελαν να πουν κάτι έξυπνο που θα εντυπωσιάσει το ακροατήριο.
Το σύμπαν και η βλακεία δεν είναι τα μόνα άπειρα πράγματα
Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε την πιο γνωστή του φράση, είχε κάποια αξία. Έδινε στον κόσμο τροφή για σκέψη. 100 χρόνια αργότερα και 4927573 φορές χρήσης της, δεν έχει καμία αξία σοφίσματος. Μην περιμένεις ότι θα την εκστομίσεις και οι άλλοι θα αντιδράσουν λες και τους αποκάλυψες το μυστικό της ύπαρξης. «Ουάου ρε, τι είπε ο τιτάνας. Θα το κάνω και τατουάζ». Πας γυρεύοντας…
Ποτέ μην διαφωνείς με ηλίθιους κύριε Τουέιν. Μη διαφωνείς και με αυτούς που πετάνε αυτή την ατάκα.
Ο Μαρκ Τουέιν είναι από τους 5-10 σημαντικότερους συγγραφείς των ΗΠΑ για τον 19ο αιώνα και τον 20ο. Σίγουρα στους πρώτους 30 όλων των εποχών. Από εκείνα τα χρόνια στην εσχατιά του 19ου αιώνα, έχουν περάσει κοντά 150 χρόνια. Τόσα περίπου πέρασαν κι από τότε που συμβούλευε να μην αντιπαρατιθέμεθα με ηλίθιους. Από τότε, μέχρι και η κυρία Σουλτάνα στην ορεινή Αρκαδία έχει παραθέσει τον Μαρκ. Είναι πιο κλισέ κι από το μακρινό ριμπάουντ του Βαγγέλη Ιωάννου.
Το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να μας σπάσει τα νεύρα
Έγραψε κάτι ο κύριος Κοέλιο κι από τότε το κάναμε σχοινί κορδόνι. Είναι η πιο στάνταρ ατάκα σε σενάριο τηλεοπτικών σειρών στην Ελλάδα. Όπου ακούς τέτοια ατάκα, τρέχα μακριά. Αν πεις ποτέ στον πειρασμό να πεις περισπούδαστα το τσιτάτο, σκέψου τούτο. Είναι στα πιο στάνταρ γνωμικά που ξεπατικώνουν Μαντά και Δημουλίδου. Ιχ…
Σημασία δεν έχει ο προορισμός. Σημασία έχει να μην αμολάς αβίαστα τον Καβάφη
Η αλήθεια είναι ότι μιλάμε για την πιο γλυκιά φράση. Πάντα θα παρουσιάζεται μια ευκαιρία για να την πεις. Δεν είναι τόσο σαδιστικά εκνευριστική όσο οι παραπάνω τρεις. Μολαταύτα, καλό θα είναι να την έχεις ως τελευταία λύση. Όχι κάθε φορά που θες να παρηγορήσεις κάποιον να την πετάς.
– Γαμώτο, δεν πρόλαβα να πάρω τις φθηνές ντομάτες στη λαϊκή…
– Μη στενοχωριέσαι φιλενάδα, σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός.
– Έχεις δίκιο Κατίνα μου. Αλλά και το ταξίδι με κούρασε. Πόνεσαν τα πόδια μου πάνω κάτω.
Μην κλαις επειδή τελείωσε, κλάψε που γνωμικά σαν κι αυτό είναι για σένα σαν το κρεμμύδι
Είπε κάποτε ο δρ. Seuss ή ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές ή κάποιος άλλος – δεν έχει βρει ακόμα τον πατέρα της η φράση – το πάναπλο. «Μην κλαις επειδή τέλειωσε, χαμογέλα γιατί συνέβη». Σήμερα είναι γκρουπ στο Facebook. End of story.
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να ξαναπέσεις για να γελάσουν οι φίλοι σου
Έκανα την ανατροπή. Τι δεν σας φάνηκε έξυπνο; Όντως. Αλλά παραμένει καλύτερο από το ορίτζιναλ που λέει «επιβάλλεται να σηκωθείς». Εκτός του ότι το έχει κάνει τατουάζ ο Πάμπλο Γκαρσία, το έχει τραγουδήσει μέχρι και ο Νταλάρας. Θες ακόμα να το λες; Τόσα γνωμικά υπάρχουν.