Είναι τρομερή γιορτή το Πάσχα, δεν το συζητάμε. Κάνει πλάκα στα Χριστούγεννα όπου τα πετύχει, αλλά έχει κάποια πραγματάκια που έτσι και τα πιάσεις ξεχωριστά, μπορούν να σου χαλάσουν την πέτσα.
Η αλήθεια είναι πως το Πάσχα εκείνο που περνάει χειρότερα είναι το αρνί. Συχνά όμως και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στη μεγάλη γιορτή μπορεί να έχουν και τις κακές τους στιγμές. Πράγμα για το οποίο φταίνε πάντα οι άλλοι.
Οι συγγενείς
Όλοι. Κοντινοί, μακρινοί, ξεχασμένοι, αξέχαστοι, εξ αίματος, εξ αγχιστείας. Δεν έχει σημασία. Άπαντες συμπεριφέρονται με αποκλειστικό γνώμονα το πώς θα σε ξεφτιλίσουν.
Κάποιοι από αυτούς το έχουν πετύχει ήδη από το προηγούμενο βράδυ και το ντου στη μαγειρίτσα. Την επόμενη μέρα έρχονται για να αποτελειώσουν το έργο τους.
Σκάνε μύτη αργοπορημένοι, σχολιάζουν τη φωτιά που δεν είναι πολύ δυνατή ή είναι πολύ δυνατή, το αρνί που είναι ανάλατο ή πιο παστό από σαρδέλα για τα γούστα τους.
Βγάζουν μια εθιμοτυπικού χαρακτήρα φωτογραφία κρατώντας τη σούβλα, έτσι για τη φάση, και στη συνέχεια επιδίδονται σε σέλφι με την πέτσα του (πρώην) ζωντανού. Που στο λαιμό να τους κάτσει.
Η μουσική
Βρείτε μου έναν ΕΝΑΝ (1) κανονικό άνθρωπο που να σου πει πως γουστάρει τις πασχαλιάτικες μουσικές επιλογές.
Ίσως σε κάποιο σημείο του… προγράμματος να βρει κανείς ορισμένα κομμάτια που κάπως να τον εκφράζουν, αλλά αν σκεφτείς πως ο… dj πιάνει δουλίτσα από τα χαράματα και συνεχίζει μέχρι τελικής πτώσεως, το πράγμα αλλάζει.
Την τιμητική τους έχουν τα πάσης φύσεως δημοτικά από κάθε πιθανή ή απίθανη γωνιά της Ελλάδας.
Όταν σκάσουν μύτη τα πρώτα κοψίδια το γυρίζουμε σε καγκουρολαϊκό, μέχρι να πεταχτεί ο πρώτος παλαίουρας που θα πει «τι αηδίες είναι αυτές που ψήνετε» «τι αηδίες είναι αυτές που ακούμε».
Αν έχει πληρώσει για το αρνί, θα παίξουν οι παραγγελιές του. Δηλαδή Καζαντζίδης, ξενιτειά και φτώχεια, ωδές στους εκασταχού απατημένους από τον κατά τα άλλα μέγιστο Στράτο Διονυσίου και κομμάτια για ξενύχτηδες θαμώνες του Batman.
Που όταν τα ακούς στο Batman είναι μια χαρά by the way. Εκεί που θα σταματήσει εντελώς η λογική είναι όταν θα πέσουν τα νησιώτικα (αργά).
Στο αρνί που σουβλίζεις δηλαδή, τι σχέση μπορεί να έχει το «ντάρι ντάρι στο γιαλό πετούν οι γλάροι» με το Πάσχα; Ειδικά όταν ζεις σε βουνό ρε θείο.
Το αρνί
Αναγνώστες μου αντιλαμβάνομαι την έκπληξή σας διαβάζοντας πως το αρνί συγκαταλέγεται στα κακά του Πάσχα.
Επιτρέψατε μου να δώσω εξηγήσεις πριν με καταδικάστε σε ανασκολοπισμό (για να μένουμε και στο πνεύμα της εορτής). Φανταστείτε τον αμνό ως γκόμενα. Ναι, από σήμερα μπορούμε να χρησιμοποιούμε και πάλι αυτή τη λέξη.
Και μάλιστα όχι μια οποιαδήποτε γκόμενα, αλλά εκείνη που γουστάρατε με χίλια. Την τύπισσα για την οποία ξεροσταλιάζατε όλη τη βδομάδα ή 40 μέρες (αν μιλάμε για κανονική νηστεία) ή σε όλο το γυμνάσιο και το λύκειο, στις περιπτώσεις της κανονικής ζωής.
Τις μέρες της στέρησης την βλέπατε να βελάζει στα όνειρά σας και σκεφτόσασταν πώς θα την… ψήσετε.
Για να σας πάρει ο ύπνος μετράγατε γυμνά προβατάκια να πηδάνε τη μάντρα. ΟΚ, όνειρο είναι. Όλα τα «θέλω» σας μπερδεύονται λίγο.
Το νέτο, το αρνί, το ψήσιμο, το πήδημα, το κέρασμα. Απλά ξεμπερδέψτε τα πριν ξεκινήστε το σούβλισμα και όλα θα πάνε καλά. Το πρόβλημα με την λεγάμενη αλλά και τον οβελία είναι πως όταν επιτέλους θα είναι διαθέσιμα για τα δόντια σας, ενδέχεται το «πουλάκι» να έχει πετάξει ή να μην είναι πια ιδιαίτερα πρόθυμο για την πάρτη τους.
Σα να έρχεται η τύπισσα και να σου λέει το πολυπόθητο «ναι» όταν εσύ έχεις ήδη παραδώσει πνεύμα και σώμα μετά από λουκάνικα, κοντοσούβλια, κοκορετσ(ι)α, παϊδάκια, παντσετούλες και τέτοια.
Τα μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές
Δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να ποδοσφαιροποιήσουμε το πασχαλινό οικογενειακό τραπέζι.
Πράγμα το οποίο ερμηνεύεται ως εξής: «Κωλόπαιδα, προστατέψτε τα αυτιά μας και μην απαντάτε στις προκλήσεις. Υπάρχει κίνδυνος να τιμωρηθεί το αρνί».
Αν υπήρχε μία τέτοια ανακοίνωση, το σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα διανοείτο να αρχίσει να πετάει βαρελότα, φωτοβολίδες, γουρούνες, μινέρβες, σκορδάκια, χειροβομβίδες, όλμους, μολότοφ και νάρκες κατά προσωπικού.