Το «άχρηστα» είναι χαρακτηρισμός πιο βαρύς και από τον Μάριο Μπρέσκα στην αντεπίθεση, αλλά κάποιον τίτλο έπρεπε να βρούμε για τα μαθήματα που αν καταργηθούν, δεν θα λείψουν σε κανέναν στο σχολείο.
Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, με το θρυλικό ΣΕΠ έκανε μια καλή αρχή, αλλά βλέπεις τον Φίλη (τον Μπρέσκα της πολιτικής) τον φάγαν τα κυκλώματα (και λογικά δεν τον έχουν χωνέψει ακόμα).
Γυμναστική
Δεν χρειάζεται να ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων για το γεγονός πως στην κορυφή της λίστας μπαίνει το με διαφορά καλύτερο κομμάτι της σχολικής ζωής μετά το διάλειμμα και το τσιγάρο στην τουαλέτα όταν ακόμη δεν έχεις μάθει να κατεβάζεις τον καπνό. Δεν είναι θέμα δημοφιλίας, αλλά χρησιμότητας. Για θυμηθείτε λίγο τι ακριβώς ήταν η γυμναστική εκείνα τα χρόνια. Το άντρο της αδικίας.
Η σημαιοφόρος του σχολείου, με πλαστικότητα κίνησης που θα ζήλευε βασιλικός σε γλάστρα, παίρνει 20 αβάδιστα χωρίς να είναι σε θέση ούτε παλαμάκια να χτυπήσει (με εξαίρεση τις περιπτώσεις που η φιλόλογος δώσει έξτρα άγνωστο αρχαίο κείμενο για ανάλυση).
Πολλά κορίτσια για κάποιο λόγο έχουν περίοδο 5-6 φορές τον μήνα και ζητούν να μην πάρουν μέρος στο μάθημα, ενώ τα αγόρια θα σκότωναν για να τους πετάξεις απλά μία μπάλα και να τους αφήσεις να παίξουν, αντί να τους σκοτίζεις τον έρωτα με διατάσεις, επικύψεις, κάμψεις και τέτοιες ιστορίες λες και είσαι ο Ορέστης Μακρής στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο».
https://www.youtube.com/watch?v=YiHDNrT_-qU
ΣΕΠ
Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός κύριοι… Και ξεκινώ από ένα δυσάρεστο νέο. Καταργήθηκε… Φέτος… Πράγμα που σημαίνει πως χάθηκε εκείνη η μαγική μία ώρα την εβδομάδα που κανείς δεν μπορούσε να περιγράψει με σαφήνεια τι ακριβώς γινόταν στην τάξη.
Γιατί, ας μην γελιόμαστε, το μάθημα ήταν παρωχημένο και αφορούσε τα επαγγέλματα μιας άλλης εποχής. Δεν σου μάθαινε το παραμικρό για ειδικότητες με μεγάλη ζήτηση στις μέρες μας, όπως το πρώην μισθοφόρος, το μάνατζερ ράγκμπι ή το all time classic δημόσιος υπάλληλος (a.k.a Λάουρα Νάργες).
Δεν είναι καθόλου παράξενο που επί ημερών υπουργίας Φίλη, πήρε… λοπού από τις σχολικές αίθουσες. Βέβαια, ο τότε υπουργός τα Θρησκευτικά είχε βάλει στο μάτι, αλλά αποδείχθηκε πως είναι πιο εύκολο να στερήσεις από τους μαθητές το δρόμο προς μια λαμπρή επαγγελματική αποκατάσταση παρά προς τον παράδεισο.
Μουσική
Τις τελευταίες φορές που βρέθηκα σε αίθουσα στο σχολείο ήταν για να ψηφίσω τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που θα υπέγραφε το επόμενο μνημόνιο. Οπότε μια απόσταση από το περιεχόμενο του ωρολογίου προγράμματος του σύγχρονου σχολειού την είχα. Αναγκαστικά λοιπόν κατέφυγα στη σίγουρη λύση του εκβιασμού και του γλειψίματος.
Επικοινώνησα με την καθηγήτρια Γαλλικών που είχα στο Λύκειο (μα κι εσύ Κατερίνα μου με πλαστή ταυτότητα την πήρες τη δουλειά; Μικρότερη κι από μένα φαίνεσαι) και της έκανα μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Να ρωτήσει τους μαθητές της για το ποιο βαρετό μάθημα, με την υποσημείωση πως αν δεν το έκανε, θα έβαζα πρώτη μούρη στο Καβούρι τα Γαλλικά.
Εξαιρετική γυναίκα, συνεργάστηκε. Με μια φωνή, σαν χορωδία, τα σκασμένα απάντησαν «Μουσική». Κι επειδή από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, το πρόβλημά τους δεν ήταν το ίδιο το μάθημα, αλλά συνήθως ο δάσκαλος.
Ο οποίος σε ελάχιστες περιπτώσεις μοιάζει με την εξιδανικευμένη εικόνα του Τζακ Μπλακ στην ταινία School Of Rock, που στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ένα σχολείο πολύ ροκ», φανερώνοντας πως το μάθημα της μουσικής δεν είναι το μόνο πρόβλημα στην παιδεία μας.
https://www.youtube.com/watch?v=x_-4d8YBojo